|
2002
|
|
|
Baina Sara besteaz
|
ari zitzaion
une hartan Sergiori: Sarak menera ez zuen Sergioren nortasunaren alde ezkutuaz, alegia.
|
|
2009
|
|
|
Nazario Orbe begiratu bat ematen
|
ari zitzaion
une hartan, ausaz, bere iraganari, noiz eta bere iragarpenak egiten baitzituen, semeen etorkizunari buruzkoak: Damaso, fabrikako laborategietako buru; Domingo, bulegoetako buru; Gabino, balizko obretako buru?; zertan geratu ziren, baina, bere iragarpenak?; Damasok esana zion nahiago zuela kimika irakasle jardun, fabrikan sartu baino; Domingok orbetartasunari muzin egin eta odola bera ere saldu zuen, etsaiaren aldera lerratuz, traidore zikina!; eta Gabino, azkenik, marrazketa linealerako dohain ezin hobeak zituena, arkitekto ezin hobea izateko, aitaren ametsik onenetan?, marrazketa hutsean geratu zen, Nazario Orbek berak askotan ulertzen ez zituèn marrazkiak eta koadroak egiten zituela, frantziskotarren seminarioan sartu baino lehen:
|
|
|
Hala, bada, Domingok lasai gelditzeko moduko esaldi biribila bota zuen; ordainean, baina, atsekabezko keinu bat egin zuen, esandakoaz damutu balitz bezala; egoerak, halere, konponketaren bat izan zezakeen, azkar erreakzionatzekotan, bere jardunari aitaren jokabidea zuri zezakeèn esaldia erantsiz, adibidez: . Zuk diru asko ematen duzu karitatezko obrentzat, aita, eta orain esan dudana ez doa zurekin, jakina??; baina Domingok bere duintasuna zuen, eta duintasuna ere zerbait esaten
|
ari zitzaion
une hartan: egiak ez zuela adabakirik behar, konparazio batera, are gutxiago baldintza haietan, zeren, aita hiltzeko gai ez bazen ere, burgeskume bat zen, azken batean, Chaplinen esanetan!?, hari egia, zen bezalakoa?
|
|
|
–Bai, Ada atsegina duk, hi ere bai, eta aurrera, Alberto!?? Horixe esaten
|
ari zitzaion
une hartan Domingo, ausaz, edo antzeko zerbait, Albertori, negarrari, negar isilari, ekiten zion bitartean, gauzak jada erremediorik ez zuenean, Alberto hilik zetzalako; zer zen, ordea, hipokrisia hura, Alberto bizirik zegoenean hain esku-labur izatera bultzatu zuena eta hilik zegoenean hain eskuzabal?; Domingok, beraz, bere burua gorrotatzen zuen une hartan, beharbada, hain itsusi eta hain nardagarri irizten zion bere jarrerari?
|
|
|
" Bai, Ada atsegina duk, hi ere bai, eta aurrera, Alberto!"? Horixe esaten
|
ari zitzaion
une hartan Domingo, ausaz, edo antzeko zerbait, Albertori, negarrari –negar isilari– ekiten zion bitartean, gauzak jada erremediorik ez zuenean, Alberto hilik zetzalako; zer zen, ordea, hipokrisia hura, Alberto bizirik zegoenean hain esku-labur izatera bultzatu zuena eta hilik zegoenean hain eskuzabal?; Domingok, beraz, bere burua gorrotatzen zuen une hartan, beharbada, hain itsusi eta ...
|
|
|
Hala, bada, Domingok lasai gelditzeko moduko esaldi biribila bota zuen; ordainean, baina, atsekabezko keinu bat egin zuen, esandakoaz damutu balitz bezala; egoerak, halere, konponketaren bat izan zezakeen, azkar erreakzionatzekotan, bere jardunari aitaren jokabidea zuri zezakeèn esaldia erantsiz, adibidez: " Zuk diru asko ematen duzu karitatezko obrentzat, aita, eta orain esan dudana ez doa zurekin, jakina..."; baina Domingok bere duintasuna zuen, eta duintasuna ere zerbait esaten
|
ari zitzaion
une hartan: egiak ez zuela adabakirik behar, konparazio batera, are gutxiago baldintza haietan, zeren, aita hiltzeko gai ez bazen ere –burgeskume bat zen, azken batean, Chaplinen esanetan! –, hari egia –zen bezalakoa– esateko gai baitzen gutxienez; bazirudien, beraz, Domingo zalantzak hartua zegoela; hura ez zen, ordea, zalantzetarako garaia, Nazario Orberentzat ez bederen... mugitu ere, orduantxe mugitu baitzen bilera hartan zirkinik ez egitea erabaki zuena, ez seme baten ez bestearen aldeko jarrera neutro bezain inpartzialean; Domingoren ezpainetatik entzun beharrekoa entzun zuenean, ordea –hain zegoen, antza, berak egindako kalkuluetatik urrun–, giltzurrun gaineko kapsulak lehertu, adrenalina zainetan isuri eta, mugimendu multiple ezin azkarrago batean, begiak jaso, ukabila ere jaso, eta sekulako kolpea eman zion mahaiari, kolpearen hotsa entzun ahala oihu eginez:
|
|
|
Nazario Orbe begiratu bat ematen
|
ari zitzaion
une hartan, ausaz, bere iraganari, noiz eta bere iragarpenak egiten baitzituen, semeen etorkizunari buruzkoak: Damaso, fabrikako laborategietako buru; Domingo, bulegoetako buru; Gabino, balizko obretako buru...; zertan geratu ziren, baina, bere iragarpenak?; Damasok esana zion nahiago zuela kimika irakasle jardun, fabrikan sartu baino; Domingok orbetartasunari muzin egin eta odola bera ere saldu zuen, etsaiaren aldera lerratuz, traidore zikina!; eta Gabino, azkenik, marrazketa linealerako dohain ezin hobeak zituena –arkitekto ezin hobea izateko, aitaren ametsik onenetan–, marrazketa hutsean geratu zen, Nazario Orbek berak askotan ulertzen ez zituèn marrazkiak eta koadroak egiten zituela, frantziskotarren seminarioan sartu baino lehen:
|
|
2014
|
|
|
Graduazio-dantzaldi batean jo zuten behin, oraindik dantzaldietara joateko aukerarik ez zuenean, eta gimnasioaren kanpoan gelditu zen adi. Melodiaren soinuak nolabaiteko estasia sorrarazi zion, eta estasi horrekin argi ikusi zuen zer gertatzen
|
ari zitzaion
une hartan. Hautemate zoliko aldartean zegoen:
|