|
2001
|
|
|
Esanahia duena halabeharrez izango da egiazkoa ala faltsua, esanahiaren ikuspegi egibalioduna defendatuz. Eta ez dago interpretaziorik interpretatzen den hori egiazkoa ala faltsua den jakin gabe, kasu honetan, olerkariak
|
adierazitako
esanahiaren egiazkotasuna ala faltsutasuna bereizteko gaitasunik gabe. Beraz, interpretariaren lana ez da ulertzen ez den mezuaren argitze lana bakarrik.
|
|
2007
|
|
|
" Gizabanako batek —gizataldearen barruan— duen subsistentzia bezala, eta gizatalde batek —beste gizataldeen aurrean— duen subsistentzia bezala" 64 Gizakiaren oinarrizko" subsistentzia soziala", bestela esanda, ez da bakarrik gizataldearen" barrualdera" gertatzen (gizarte bereko pertsona ezberdinen artean), baizik eta baita gizataldearen" kanpoaldera" ere (gizarte oso eta ezberdinen artean). Azken hori, honela gure autorea," bestelako gizataldeen aurrean
|
adierazitako
jarrera hartze kolektibo batean itzultzen da, bai pentsamenduaren bidez bai eta edonolako adierazpen artistiko, literario edo kulturalen bidez ere" 65 Hezkuntza prozesua, azken batean, prozesu kolektibo eta historiko bat da —ez indibiduala eta atenporala—, eta, horrenbestez, hezkuntzak berak ezinbestean egin behar dio so gizarte baten eta bestearen nortasun kulturalari, bai eta ber...
|
|
2008
|
|
|
VII 13). Materia eta generoa alde batera utzita, Aristotelesek forma ri ezarriko dio substantzia izaera, zentzumenezko errealitatearen definizioan
|
adierazitako
esentziarekin, errealitate horren xedearekin eta printzipio egituratzaile, banantzaile, bateratzaile eta egintzaratzailearekin identifikatua (cf. VII 3, VIII 2).
|
|
|
Gauza bakoitzaren substantzia, forma edo esentzia gisa ulertuta, gauza horren izatearen eta batasunaren kausa da, bai formaz eta materiaz osaturiko errealitateetan, bai forma hutsa direnetan. Bestela esanda, forma definizioan
|
adierazitako
esentzia da, substantzia horren xedearekin eta printzipio egituratzaile, banantzaile, bateratzaile eta egintzaratzailearekin identifikatua.
|
|
|
errealitate matematikoak ez dira inongo tokitan ematen, tokia bakar bakarrik zentzumenezko errealitateei dagokielako); eta b) gorputz geometrikoen immanentzia onartzen bada, forma platonikoen immanentzia ere onartu litzateke. III liburuan
|
adierazitako
bi argudio horiei Aristotelesek hirugarren bat gaineratzen die 1076b5ean: c) errealitate matematikoen immanentzia litekeena balitz, gorputzen zatiketa ezinezkoa litzateke, puntua, lerroa eta zabalera zatiezinak baitira.
|
|
|
Azkenik, f) definizioari dagokionez errealitate matematikoak aurrekoak direla onartuko balitz ere, kontuan hartu behar da definizioari dagokionez aurrekoak diren errealitate guztiak ez direla aurrekoak izateari dagokionez. Atalaren amaieran, Aristotelesek atalean zehar
|
adierazitako
argudioak laburtu eta ondorioak aterako ditu:
|
|
|
Adibidez," triangeluan bi angelu zuzen izatea" (V 30, 1025a21). Kasu horietan, ezaugarri akzidentalak berez eta nahitaez ematen dira, baina ez dute parte hartzen definizioak
|
adierazitako
gauzaren esentzian. Bestalde, Aristotelesen arabera, izan eta ez izan (eta da eta ez da, eta badena eta ez dena) egiazko eta faltsu bezala uler daitezke.
|
|
|
Beste gainontzeko zentzuetan gertatzen den moduan, berezko izate zentzua ez da adiera bakarrekoa. Berezko izate zentzuan Aristotelesek predikazioaren irudiek
|
adierazitako
gauza guztiak sartzen ditu, hau da, badenaren kategoria guztiak, eta ez bakarrik substantzia19 Hori dela eta, kontuan hartu behar dugu Aristotelesek zerrendaturiko kategoriek ez dituztela subjektu jakin batean eman eta gertakari proposizioetan islatu daitezkeen gauzatze zehatzak adierazten (adibidez, Sokrates baxua da, Sokrates agoran dago edo Sokrates eserita dago), izate modu murriztezinak adie... Horregatik, kategoria guztiak —eta ez bakarrik substantzia— dira berezko izate moduak.
|
|
|
Eta Brentanok eta Aubenquek
|
adierazitako
zuhurtasunaren aurrean, guk ere galdera berbera planteatu genezake:
|
|
|
Errealitate baten forma definizioan
|
adierazitako
errealitate horren esentziarekin identifikatzen bada, eta xedea edo helburua den hori(= kausa finala) hura norantz gauza oro eta prozesu oro zuzentzen den bada, nola identifika daitezke bi kontzeptu haiek —forma eta xedea, hain zuzen— izaki naturaletan. Aristotelesen erantzuna hau da:
|
|
|
Paragrafo honetan esandako guztia horrela laburtu genezake: substantzia sentigarriaren forma definizioan
|
adierazitako
esentzia da, substantzia horren xedearekin eta printzipio egituratzaile, banantzaile, bateratzaile eta egintzaratzailearekin identifikatua.
|
|
2009
|
|
|
" Nietzsche, la genealogie et l’histoire" idazlanean
|
adierazitako
hariari jarraiki, testu horri aplikatu zaizkion Erfindung (asmakizuna) eta horren kontrako Ursprung (hastapena) terminoak iruzkindu ditu Foucaultek. Nietzsche asmakizunaz ari denean —dio Foucaultek—, asmakizunari oposatzen zaion hitz bat dauka in mente," hastapena" hitza, alegia.
|
|
|
Estatu estalinistaren burokrazia Leninek
|
adierazitako
abangoardiako partiduaren kontzepzio autoritarioaren emaitza okaztagarria litzateke. Leninek adierazia, Stalinek gauzatua, baina erantzukizuna Marxena.
|
|
2010
|
|
|
—ez bakarrik herri bat kanpotik garbien zehazten duen muga— baizik eta baita herri baten barruko edo funtsezko muina ere? W. v. Humboldt da galdera horri modu zorrotzenean erantzun diona; horrexegatik, batez ere bere bi esalditan
|
adierazitako
ideiez jabetu behar dugu, horiek egiaz hizkuntza komunitatearen eta herriaren arteko loturaz inoiz formulatu diren esaldi sakonenetakoak diren heinean. [Horretan, beti ere, zera hartu behar dugu kontuan:
|
|
2011
|
|
|
Platonek
|
adierazitako
leize zulo hartan, azken lilura hauxe da: begirada jakin bat osotasunaren ordena beretik eta izate sistematik aparte dagoela eta hura baino lehenagokoa dela sinestea, hots, kontzientziak, Logosak, ahalmena duela (azalpen edo sintaxi arruntagoek ezin duten heinean) bere erreinutik izatean sartu eta hartaz hitz egiteko.
|