|
2010
|
|
|
Esan daiteke Eracusaldiac> obraren hiru liburukien bidez, obraren egileak ia urte guztiko jai eta misterioak jorratzen dituela, eta ia urte guztirako balioko lukeen plangintza oso bat dakusagula.
|
Modu
honetan konfirmatuko litzateke, neurri batean behintzat, obrak lukeen helburua: beste apaiz batzuei laguntzea predikazio lanetan, eta horrela haiei eskua libre uztea eta asti gehiago izatea beste eginkizun batzuei ekiteko:
|
|
|
Sarrera horietan ohar zehatzak egiten ditu atalaren zertarakoaz, edota atal horrek izango duen hartzaileaz.
|
Modu
honetan, ikusten da egileak antolaketa logiko bat daramala, hurrenkera programatikoa, asmo didaktikoei begira egina. Egilea pertsona kualifikatu bezala agertzen da lan hori egiteko, idazle eta arima salbatzaile bezala duen rolak hartaratuta.
|
|
|
Azken batean, esataria mantentzeko dira, gaur, emen esanez, eracusaldi> esango balu bezala.
|
Modu
honetan baieztatzen da agentea diskurtsoan adierazia egon ez arren, erraz identifika daitekeela testuinguruaren laguntzarekin. Azterketa enuntziatibo baten arabera, adizlagun hauei balio metonimikoa zor zaiela esango da.
|
|
|
Bera da enuntziatu multzoa sortzen duen produkzio mekanismoa.
|
Modu
honetan, marka enuntziatibo desberdinen euskarria da; hitz hartze modalizatzaile eta kualifikatzaileen iturburu da; testu erregimenaren antolatzailea da (letra beltxen markatzailea, letra etzanarena, intertituluak?).
|
|
|
|
Modu
honetan enuntziazio agerikoa egingo da goiko eskemaren eskuinetik hasita: lexikoa da lehenengo gordetzen dena, gero deiktikoak.
|
|
|
Zuzeneko aipuak, esan dugunez, fideltasunez jokatu behar du, eta, beraz, baliokide izango litzateke kopiarena, edo ia erabateko mimesiarena.
|
Modu
honetan, konfidantza osoaren pragmatikaren bihotzean kokatzen da zuzeneko aipua. Nolanahi ere den, sermoiaren esatariak egiten du esku hartzerik aipuan:
|
|
|
Aditza bukaeran jarriz gero, zitaren zati batek pasatzen du muga zita estatutua adierazi gabe.
|
Modu
honetan, inongo kontrolik gabe pasatzen da aipua, norberarena balitz bezala. Fenomeno honi jarraipena deritzo, eta jarraipen horrek erreflexibitatea ahalbidetzen du, hots, enuntziatzaile biak elkartzea, ez dadila markatu iturri enuntziatibo eta iturri aseberatiboaren arteko banaketa edo distantzia:
|
|
|
izan ere, B barrutiaren identitate propio eta berezia zirriborratzea lortzen dute.
|
Modu
honetan, barruti horren berbaldiaren berri ematen zaigu.
|
|
|
Horratx ardatz sintagmatikoa.
|
Modu
honetara ekarrita, hots, figuren deslokalizazioa dela-eta, (idem, 14 or.) beste eginkizun bat esleitzen zaie. Alegia, beste zerbaiten alde ekarriko genituzke figurak.
|
|
|
|
Modu
honetan gauzatzen da, gure analisitik, kristauarekiko distantzia eta muga, sermoiak eta sermoilariak jartzen duena. Entzuleen emozioen igurzketa hau erretorikatik hartu zuen sermoigintzak, inventiok daukan bide batetik, animos> deritzanetik.
|