|
2004
|
|
|
Troia izeneko hiria hartu nahi zuten.
|
Baina
urtea joan eta urtea etorri, eta ezin zituzten hiri hartako murailak zeharkatu. Akilesek berak ere ezin izan zuen.
|
|
2005
|
|
|
Entzun izan dut behin baino gehiagotan ezen sabeleko arnasa erabiltzen dugula jaiotzen garenean eta haurtzaroan, gorputzari egokien datorkiona omen delako edo.
|
Baina
urteak joan ahala, gaztetatik eta ondoren ere bizio txarrak hartzen omen ditugu gizakiok arnasketan, biriketatik jaso eta botatzen dugulako arnasa gehienbat, eta hortik bakarrik egitea ez delako komeni, gure lanerako behintzat, ahotsarekin jarduteko eskas gelditzen delako biriketako arnasketa, orain ikusiko dugun modura.
|
|
2009
|
|
|
|
Baina
urteak joan dira, eta zantzu bakar bat ere ez dute topatu, pezeta edo euro bakar baten mugimenduen zantzurik txikiena ere ez, ez ETAra, ez ETAtik.
|
|
2010
|
|
|
Egigurenen arabera, akordioa Osloko bileretan itxi zen, azaro abenduan, eta ETAk su etena Gabonetarako emango zuela hitzartu zuten, gainera.
|
Baina
urtea joan zen, eta su etenik ez.
|
|
|
Aurretxoan esana dizut, Elaman egindako hilketa salatzen duen bertso pare horrek eutsi diola, batik bat, Trabukoren kanta honi jendearen oroimenean.
|
Baina
urteen joanean, eta oroimena mehetu ahalean, badirudi beste kontaera errexago eta llaburragoa moldatu zela, hasieran hiru puntuko bertso pare eder eliptikoki estilizatua zena, atzenean lau puntuko bertso bakar gordin esplizituegi bihurtuz. Hona kontaera zaharreko bertso parerik oroituena [69]:
|
|
2011
|
|
|
Horrenbeste aldaketarekin, biztanleen arteko borrokak eta liskarrak ere ugaldu ziren.
|
Baina
urteak joan urteak etorri, lurrak bere antzinako edertasuna berreskuratu zuen eta herriak oparotasuna eta hondamendian galdutako hainbat gauza ere bai, hala nola hizkuntza, ohiturak...
|
|
2015
|
|
|
Kontatzen dute Ondarroako zaharrenek Lekeitioko irla ez zegoela garai batean Lekeition, Ondarroan baino.
|
Baina
urteak joan eta urteak etorri, konturatu ziren traba egiten zuela irlak portuko sarreran, arriskutsua zela ontzientzat, eta lekeitiarrei oparitzea erabaki zuten, bihotz onez.
|
|
2016
|
|
|
osagilearen bata, katedratikoaren toga, uniforme bat, saltzaile baten amantala.
|
Baina
urteak joan ahala oihal kopurua oharkabe murrizten dela, eta egun batean zapi ziztrin batekin ikusten dugula geure burua, geratzen zaigun bizitza guztirako traje bat egiteko nahikoa izan lukeena, aukerak mugatuz. Zahartzaroan epel mantentzeko, asko jota.
|
|
|
«Izugarrizko tresna izan da, baliagarria».
|
Baina
urteak joan dira. «Zoragarria zen 1982rako.
|
|
2017
|
|
|
Eta alkateak, urtez eta urtez itxaroteaz gogaiturik, botikarioaren alaba hartu zuen emaztetzat.
|
Baina
urteak joan eta urteak etorri, Micaela gaztearen freskotasuna ez zen desagertzen, eta zortzi urteren buruan, botikarioaren alabak, bi seme alaben ama ordurako, Micaela baino askoz gazteagoa izan arren, zaharkituago ematen zuen, eta alkateari berpiztu egin zitzaion beste garai batean izandako sentimendua. Hala, haren aurrean aurkitzen zen bakoitzean, arima eta sabelaren behekaldean gizonek nozitzen dituzten astinkadak ezin disimulatuz zihoan, eta Micaelak sorgindua zuelako notizia zabaldu zen herri osoan.
|
|
2020
|
|
|
"
|
Baina
urteak joan dira, eta denboraren higadurak itxaropenak eta animoak ere poliki amatatzen ditu. Ezarian heltzen den heriotza ikusezin hori da makurrena.
|
|
|
Erreten hartan galdu ziren pertsonak, indarrak, ametsak.
|
Baina
urteak joan dira, zinismoa higuingarria izango litzateke, eta, Zulaikak dioen bezala, diskurtso antagonistak apurtu zituztenekiko zorra onartzea dagokigu. Bai, zorretan gaude maitasunez traizionatu gintuzten gure haiekin.
|
|
2022
|
|
|
Garai hartan eta urte luzetan, ez guraso gazteek ezta haien seme alabek ere, ez zuten arazorik izan eraikineko lau solairuak lotzen zituzten eskaileretan gora eta behera ibiltzeko.
|
Baina
urteak joan ziren, berorren adineko norbaitek irudikatu ezin duen abiaduran, eta neska mutilez hustuz joan zen eraikina. Eraikinak jaiotzen ikusi zituen haur guztiek alde egin zuten, ikastera, lanera, euren bizitzak eraikitzera.
|
|
|
«Garai batean erabat sinetsita nengoen egile baten ausardia neurtzeko ezinbestekoa zela bere lanen formei erreparatzea.
|
Baina
urteak joan ahala konturatu nintzen idazle ausartak, batez ere, bere inguruan eta bere baitan begiratu eta gero, handik jasotakoak zorrotz ematen ikasi dutenak direla». Iban Zalduaren lan berriaren aurkezpenean partekatu du gogoeta Pello Lizarraldek, eta, ezbairik gabe, egile ausarten artean kokatu du hura:
|