|
2000
|
|
|
" Komunionea egunoroz egiteko, bera bezala kondenatu nahi ez badut bederen..." Bertze irriño bat egin zidan aitak, aitzinekoa baino hagitzez ere sosegatuagoa eta beteagoa, ene aurkako lehia hartarik garaile jalgi balitz bezala.
|
Baina
enea zen garaitia...
|
|
|
Lehen erran dizut ezen aitari guztia sinetsi niola, noiz eta afirmatu baitzidan ezen hain zirela dukeak, kondeak eta gainerako handikiak arraza berezikoak eta ohiz kanpokoak, non kaka ere urrezkoa egiten baitzuten... baina ez dakit, bada, hamaika urterekin hain inozent ote nintzen...
|
Baina
ene haurtzain izan zenari ipuin sinestezinagoak sinetsi izan nizkion, bertzalde, baita sasoin hartan ere —nahiz eta Platonen ideien edo Aristotelesen teoria hilemorfikoaren aitzin gibelak buruz nekizkien orduko—, eta itsu sinesten segituko nuen, baldin osaba Joanikotekin inkontratu izan ez banintz...
|
|
|
Ordea, urteak aitzina doazkidan neurrian, ongi bai ongi ohitu behar izan dut paradoxa horretarat, zeren eritasunean eta zorigaiztoan ikasi baitut ezen badirela huts hura baino hutsagoak diren hutsak, espazioa ez ezik denbora bera ere eta bizitza bera ere bete dezaketenak eta betetzen dutenak.
|
Baina
ene arimak deus guti zekien orduan hartaz, zeren gazte bainintzen eta zeren gaztetasunaren indarra bainuen, hutsaren gainean jauzi egiteko... Eta jauziz jauzi zebilen ene arima, eta ene oinak lurrez lur eta hiriz hiri, zeren Bolognatik Florentziarat jo baikenuen gero, Pedro Huizi ostari zuen hirirat...
|
|
|
—Hemen, Joanikot —eta hatz erakuslea luzatu eta bekokirat eraman zuen—
|
Baina
ene eskuek ezin izan ziotean nehoiz ere buru eman buruan neukanari —eta, txarroa berriro ezpainetaratzen zuela, erran zuen—: Huts egin nian, Joanikot, eta ezin itzuli izan nauk etxerat urteotan, aitaren aitzinean, edo aitaren memoriaren aitzinean, ohorea galdu nahi ez banuen bederen...
|
|
|
, 32 eta, orduan, Urbiaingo karriketan ikusten nuen neure burua, eta imajinatzen nuen ezen halakoa izan zitekeela urbiaindarren komentarioa ere, baldin egun batean harat itzultzen banintzen, eta baldin ziega krudel haietarik iragana nintzela bazekiten: " Horra hor infernuan egon den gizona!"
|
Baina
ene ameskeriak ziren haiek, zeren eta, nola itzuliko nintzen ni, bada, Urbiainerat, baldin infernu hartan ez bazen reskat posiblerik ez libramendurik, Heriok presooi eskain ziezagukeena baino, eta baldin ene etorkizuna, halatan, lurrean eginikako zulo bat bazen, ene gorputzaren neurrikoa, norat egotzi eta non ehortziko baininduten berant baino lehen, presondegi hartan guztia jasangaitza zelako:... nola gaueko hotza hala eguneko beroa, nola gelen iluna hala sartzen zèn hezetasuna, nola eltxoak, euliak eta mandeuliak hala zorriak eta tximitxak, nola guardien tratua hala alimentazionearen eskasa, nola burdinak hala kateak, loturik eta uzkaldurik nindukatenak...?
|
|
|
|
Baina
ene pena eta nekea ez zen, bertzeetan bezala, hartan akabatu... eta gaitzena eta okerrena biharamunekoa izan zen, noiz eta txankro mingarri haiek atera baitzitzaizkidan, zuk dakizun tokian, izterzokoetako gongoilak ere handitzen zitzaizkidala...
|
|
2002
|
|
|
|
Baina
ene erabakia, medikuntza ikastekoa, ez zen ordukoa izan, hiruzpalau urte geroagokoa baizik, ama ezin larriago jarri zenean, bat batean eta ustekabean. Batxilerreko bosgarren edo seigarren urtea egiten ari nintzen Donostiako korazonistetan, han Mundaizen, egun batez eguerdia baino lehenxeago atezainaren abisua hartu nuenean:
|
|
2006
|
|
|
Gauza berri anitz ikusiak eta entzunak nituen ministroaren etxean eta horien guztien kontakizuna egiteko desiretan nengoen.
|
Baina
ene laguna ez izaki ez lubakietan, ez patioan, ezta soldaduen bastizetan zokomiran. Kasik afaltzeko tenorean begiztatu nuen, gazteluko atetik sartzen.
|
|
2011
|
|
|
|
Baina
enea ez zen lo lasaia izan, zeren, bat batean, Noeren ontzian sentitu bainintzen, munduko animalia eta hegazti guztiak buru barnean hegan balebilzkit bezala, erdi zorabiaturik?
|
|
2013
|
|
|
Lizentzia bereziaz ezkondu behar eta ezkonduko zarete.
|
Baina
ene bihotzeko laztana, esadazu zein jaki maite duen Darcy jaunak bereziki, bihar izan dezagun.
|
|
2015
|
|
|
errezela zabaldu eta agerian jarri zuela, soil eta argi, erbia zutik; olatua jausten; txalupa kulunkan, bagenitu betiko geuretzat.
|
Baina
ene, zeruko ongiak sokari tira eta errezela ixten du; ez zaio atsegin; kazkabar erauntsi baten pean ehorzten ditu bere altxorrak, eta hainbeste apurtzen ditu, hainbeste nahaspilatzen ditu, non ezinezkoa dirudien haiek patxada inoiz berreskuratzea edo guk haien zatietatik inoiz multzo perfekturik osatzea edo puska sakabanatuetan egiaren hitz gardenak irakurtzea. Gure penitentziak kirik bat soilik merezi baitu; gure nekeak atsedenaldi bat soilik.
|
|
|
|
Baina
ene inkesta ez zen futbolari buruzkoa,
|
|
|
|
Baina
ene madarikazioaz libratu ez naizenez
|
|
2017
|
|
|
–Lagunduko haut Paxkal.
|
Baina
ene sustengua ez zaik aski izanen...
|
|
2019
|
|
|
Indar handiz emana nago seme alabak hezteari, gauzak ondo egiteko gogo biziz.
|
Baina
ene Jainkoa! Zein ipurterrea naizen, zein haserrekorra, zer garrasi egiten ditudan!...
|
|
|
–eta, hatz erakuslea bere kapelu biseradunaren aurreko aldera zeramala, esan zion?:
|
Baina
ene kapeluak Athleticen ikurra du, eta?
|