|
2000
|
|
|
Atoiuntzian itsasoa eta kostaldean kokatuko ditu ipuinok, portuko giroa gailenduz; Manhattan liburuan, aldiz, itsasotik hirira igaroko da, bertako gau giroa islatuz; eta azkenik, Laudanoa eta sutautsan, kostaldera itzularaziko gaitu, Erdi Aroari erreferentzia ugari eginez.
|
Azken
ipuin bilduma honetan ere lotura tematikoa nabaria da, aurreraxeago adieraziko dugun bezala. Ikusiko dugunez, hiru saio ezberdin dira, nahiz eta badiren errepikatzen diren elementuak ere.
|
|
2005
|
|
|
Lehenengo ipuinean Jesus agertu izanak, bigarrena sinbolismo fantastikora hurbildu izanak eta hirugarrena gure egoeraren sinbolotzat ere hartu izanak urruntzen dute ipuinok erabat errealismotik.
|
Azken
ipuinetan, berriz, joera errealistak indartzen dira. Lekuak zehaztuago agertzen dira (Bilbo, Neguri, Otxarkoaga eta Zorrozaurre auzoak...), agertu eta diren bezalakoak deskribatzen dizkigute, pertsonaiak gordinik agertzen dira, bitarteko fantastikorik gabe.
|
|
|
Beraz, harriaren trilogiako olerkiek badute Arestirengan aurrekaria, Arestik joera soziala lehenago prosan landu zuen.
|
Azken
ipuinak, behintzat, ohiturazko narratibaren ondoren gure literaturan, eleberrian behinik behin, egon ez den aro errealista bateranzko ahalegintzat har genitzake. Errealismo printza bat sasoiko existentzialismo berria eta artean zirauen lehengo ohiturazaletasunaren tarteko.
|
|
2008
|
|
|
Amaiera atala beharrezkoa da edozein diskurtsotan; are gehiago, jendaurreko diskurtso narratiboan.
|
Azken
ipuinaren ondotik eta konta saioa guztiz bukatzen den arte egiten den ekoizpenak osatzen du fase hau.
|
|
2013
|
|
|
Maitagarria eta desioa (Elkar) errealismo fantastiko korrontean koka daitekeen nobela eta Marikanta eta inurriak ipuina (Erein).
|
Azken
ipuin honetan, izenburutik beretik nabari den bezala, Txitxarra eta inurriak alegia ezaguna dugu hipotestua, baina oraingoan idazleak alegiaren bestelako interpretazio eta bestelako kontakizuna eskaintzen dizkigu.
|
|
2015
|
|
|
|
Azken
ipuinak, BERE BEGIAK AHURRETAN izenburu duenak, gizakiaren itsukeriaren isla izan nahi du; sekula gizakumerik eman ez duen lur eremu bategatik, uharte bategatik, arerioa bere eskuekin hil arte borrokatzeko prest baitago gizakia; eta beharbada, eskuetan etsaiaren odolaren epeltasun likitsa igarri arte ez dakigu begiak zabaltzen, hura gu bezain heroi dela edota gu hura bezain etsai ohartzeko.... Hala gertatu zen Malvina edo Falkland uharteetan; gizakiak azalean elkarren hatsa sentitu arte hurbildu ziren, gorputzez gorputz borrokatu ziren, batak bestea hil arte.
|
|
|
|
Azken
ipuina,. Hilak?, ospetsuena da. Gabriel Conroy, dublindar idazlea, nazionalistak eta irlandera gutxiesten dituena, gurago goi mailako kultura kontinentala, bere izeben etxera doa, Irlandako mendebal aldeko bere emaztearekin, urte berria ospatzera.
|
|
2019
|
|
|
Azkena da hau, Eszter?
|
Azken
ipuina. Hilda dago Iturria?
|
|
2021
|
|
|
Eta obsesio horrek bultzatuta edo betiko txiste txarra egitera doanean," Gaur, tamalez, idazleak ezin izan du gurekin egon..." (78 or.), Jane Austin bera agertzen zaio koordinatzaileari.
|
Azken
ipuin horretan euskarara ekarritako literatur lanen harrerari buruzko gogoeta dugu, eta, hain zuzen ere, euskal itzulpengintzari buruzko iritzi orokorra eskatuta, autoreak ardura hori berori adierazten du:
|