|
2000
|
|
|
Bi aldiz hasi nintzen skribatzen, eta bietan utzi behar izan nuen: batean, zeren papererat tinta tanta bat erori baitzitzaidan; bertzean, zeren letra ez baitzitzaidan nahi bezain berezia eta diferenta atera; hirugarrenari, berriz, anitzez ere itxura hobeko iritzi izan nion, eta, hura ontzat emanik,
|
zure
etxeko ate azpitik sartu nuen... orduan ere kontrakarrean zeuden bi indar nabaritzen nituela neure baitan. Izan ere, beldur nintzen alde batetik zeren perilean jar bainintekeen, edozein begiluzeren aitzinean... eta, beldur nintzelako, hala nabaritu nuen bihotza, bularretik iltki izan balitzait bezala, baterat eta bertzerat so egiten nuela, disimuluz, papera atepetik sartu nuenean; bertzetik, plazer apur bat ere igarri nuen, zeren, etxea guztiz hertsirik zenuela sartu bainintzaizun, eta horrek ahaltsu egin ninduen, ipuinetako iratxoak, intxisuak eta gainerako spirituak bezainbat.
|
|
2010
|
|
|
JULENE. Lasai, normala da.
|
Zure
etxeko ateak ireki dizkidazu ia ezagutu gabe.
|
|
2012
|
|
|
Oroitzapen batetarako bederen ziteken jela hau... Erraten ahal da egun gure herriko parkeen ezagutza egiten ari garela... Bidali zenidan egun batez poema bat... paper batzu altxatzean berrikitan ikusia dut... Astelehen eguerdi batez egin nuen, ontsa oroit naiz, ene lanean zen, eguerdiko arteka hortan. Bezperako eguna... Hor nuen bero beroa... Autobusa, bide luzea, paper puska batean zure helbidea, zure etxea, eskalerari goiti, eskaler xume bat HLM horietakoa, oo ez oixtiko hura bezalakoa, bainan... eta
|
zure
etxeko atea, xilintxa, sar, egun on, bi musu, bazkari bat prestatua, jestu xinple goxoak, noiztenka zure irria, bazkalendoa, erdi etzanik bezala zinela, gorputz bizi beroaren hats hori heldu zitzaidala, hirixka ezezagun hortan, auzo ezezagun hortan, mortu urrutiagotu hortan, gu biak, ni, zure keinu desiratu bati beha... eta zu? ... zure gorputz ederra... erraiten dugula hea egiten dugunez itxuli bat... berriz autobusa, besteen artean lasaiago garela, hola dela, bi ixtorio eta aratsaldea pasatzen zela larrazkeneko parke baten bidexka luzeetan, zutarik doi bat urrun, aratsalde horren melankolia zuhaitz haundien artean eta hilak ziruditen aintzira hotzen bazterretan... zure lagunak utzia zintuen... haren telefona deien igurikatzen zure orenek daldaratzen zuten... Astelehen hortan horiek oro nituen ene baitan ezin kokatuak, eskertu behar zintudan alegia ene barnean nuen alaitasuna zuri helaraziz... Oroit zarea?
|
|
2016
|
|
|
Halatan, larunbatetik iganderako gaueko ordu txikietan etxetik bota zenuen Mikel, indarrez. Etorri zenean baino are burumakurrago zeharkatu zuen
|
zure
etxeko atea kontrako noranzkoan, etorri eta astebetera justu, «UTIKAN!» oihuaren eta atearen danbatekoaren artean.
|
|
|
«Nahi duzuna egingo dugu, pentsatu lasai eta zeuk erabaki». «Akabo nobela» pentsatu nuen,
|
zure
etxeko atea zeharkatu eta egongelan mutu eta behako galduarekin utzi zintudanean. C, est fini.
|
|
2019
|
|
|
Eta orain, nola idatziko duzu ba ezer guda hartaz, zuk ez baduzu inoiz komisaria bat ezagutu? Zuk ez badakizu zer den ezin lorik egitea Guardia Zibilak gauerdian
|
zure
etxeko atea kolpe batez txikituko duen beldurrez. Eta are gutxiago, ez badakizu zer den kaletik une batetik bestera tiro bat emango dizuten beldurrez bizitzea?
|
|
2021
|
|
|
Baina aurkituko bazenute azken 10 urteotan txakur hori eta hura bezalako beste 20 trebatu egin dituztela zure jabegoan sartzeko eta
|
zure
etxeko ate aurrean tona bat gorotz uzteko?
|
|
2022
|
|
|
Benetan azkena zela jakin izan banu, ordea, ez nintzen agurtzeko gauza izango. Ez nion zu besarkatzeari utziko, ez nintzen zure aldamenetik altxatuko, ez nuen
|
zure
etxeko atea gurutzatuko. Ez nintzen joango eta ez nizun joaten utzi nahiko.
|
|
|
Hamaika aldiz egiten dizut bisita, zein goxoa zaren begiak itxita zu ene bia bihurtzen zarenean!!! Bai hamaika aldiz jotzen dut
|
zure
etxeko atea loa urruti dagoenean a zuk irekitzen didazu isilean. Zer hizkuntza zure begiena haugertatzen denean!!!
|
|
2023
|
|
|
|
zure
etxeko atea
|