2009
|
|
MARGARI: A
|
zer
suertea, Naia, aita trebea daukazu. Zer ondo, ezta?
|
2010
|
|
nahiz eta argi-indarraren kordoi batzuk, bai, haiek ederki ikusi nituen, tranbiaren kableetara eraman nindutenak, baita aitak esandakoari neure iruzkina egitera ere: . A
|
zer
suertea izan zuen erregeak!?. Aitak, baina, hitzetik hortzera erantzun zidan:
|
|
NAIA.
|
Zer
suertea! Oso maja da.
|
|
Beste egoera batean banengo, argudioaren ahulguneak ikertzeari ekingo nion... baina hain hunkitua nengoen, bestalde, non jangelako sabaiari so egin bainion badaezpada, ea odol zipriztinak eta haragi puskak itsatsita ote zeuden, aita kontatzen ari zitzaigùn leherketaren ondorioz, alferrik... nahiz eta argi-indarraren kordoi batzuk, bai, haiek ederki ikusi nituen, tranbiaren kableetara eraman nindutenak, baita aitak esandakoari neure iruzkina egitera ere: " A
|
zer
suertea izan zuen erregeak!". Aitak, baina, hitzetik hortzera erantzun zidan:
|
|
Eta gero amnistia etorri zuan.
|
Zer
suertea, ezta, David?" Ez zen lehengo gaiaz ari. " Zer darabilk buruan?", esan diot.
|
2012
|
|
Horixe nintzen Koldo Izagirrek unibertsitateko atean aurkitu ninduenean. Ez dakit nola egin zuen lehen egunean nire ondoan esertzeko, edo
|
zer
suerte klasek bidali zuen hara.
|
2014
|
|
|
Zer
suertea lagunek!
|
2015
|
|
–Ai, Ali,
|
zer
suerte handia duzun hemen bizi izanda! Hemengo bakeak ez du preziorik.
|
|
|
Zer
suertea.
|
|
Jende arau, ohidura haundiena Xiberoan eta Baxenabarren dukegu. Elizakoak eta plazakoak denak kondatuz,
|
zer
suertea milaka kanturen altxor xoragarria ukaitea! Mugitzen diren euskalduner segi, hemen bizi diren frantximent zonbait ere lotzen dira euskaraz kantatzeari, taldean edo abesbatzetan, Baionan, Biarritzen eta Donibane Lohizunen, bertzeak bertze.
|
2016
|
|
Eta gero, ba ikusi diagu.
|
Zer
suerte txarra, hi jaisten eta gu igotzen tokatu behar!
|
|
Horgo biak hiltzen dira eta izugarriko beroa sentitu genuen beste biek eta osorik gelditu ginen.
|
Zer
suertea! Zer suertea!
|
|
Zer suertea!
|
Zer
suertea! Eta gero, zortzi, hamar egunez, binbi, banba.
|
|
Okiloak bezala, guk berriz ere ez baitugu hain arin baizik neurtzen
|
zer
suertea duen gaur gaurko jendeak aski hain aise bizitzeko, haatik osagarri onean izanez. Eritasunak janik diren beste hoik guziak ez baititugu ahantzi nahi bainan nolazpait soleitu.
|
|
Talde lana ez zen errexa, berek errana sartu nahi baitzuten denek. Baina
|
zer
suertea" Xakur ameslaria" olerkia idaztea gero bakotxak beren kaieran!
|
2017
|
|
Nola? Gelditu autobusa helmuga baino lehen gelditu, afaldu ondoren paseatzera irten, lanera oinez joan(
|
zer
suerte du ahal baduzu! ) … Urria.
|
|
Hots, donibandarren etxe ospetsua balinbada kanpoz bezain barnez materialki, bozek apainki apailatuko duten emaitza inmaterialak ez du deus gutiziatzekorik izanen, hunkiko baititu gogobihotzak. Ez dugu neurtzen
|
zer
suertea dugun holako elgarretaratzea xutik eta agian luzaz ukaitea. Eskerrak egun hori muntatzen duen lan-taldeari.
|
2019
|
|
Nire osaba bat, enpresa gizona, ondasuna eta lanpostu mordoa sortu zituena herri honetan, Madrilera alde egin beharrean aurkitu zen, erabat nazkatuta, guztiz etsita estortsioa egiten zioten aketz horiekin, edozein gizaki arrunten moduan hemen ez zeukalako, azkenean han hil zen, lur jota, triste eta deprimituta, inoiz garbi ikusi gabe zertan zetzan hau guztia, gogoratzen naiz bere azken egunetan hau baino ez zuela esaten:
|
zer
suerte txarra izan dugun gure lur honetan, zergatik ez dugu izan jende adimentsua, azkarra eta etorkizun sena duena. Eta zer izan dugu, aldiz?
|
2022
|
|
Bertze gauzetan, nola gerta. Eguneroko gora beheretan, laneko baldintzetan, harremanetan edo nik dakita
|
zertan
suerte onik ez baldin badugu ukan, zinezko aldaketa bat eskatzen diogu urte berriari. Aldiz, urte zaharra aski ona izan baldin bada, jarraipena nahiago.
|
|
|
Zer
suertea... Nola duzu izena?
|
|
Ehun milaka bada emazte Frantzian Gaixoak gu bezala mindun bihotzean Hiler doluz beigira oro tristezian. Ikara bizi gira, nigarra begian
|
Zer
suerte tristea biziz desgrazian!
|
2023
|
|
Haien gorrotoa, haien mespretxua, etengabe gogoratuz ez naizela hemengoa, ez naizela inongoa. Eta malenkonia beltzak har  tzen nau nire bazter auzora bidean, zeinean pilatzen baitira afrikarrak eta magrebtarrak, nola garai batean italiarrak, espainiarrak eta portugesak, eta orduan neure buruari esaten diot adoretzeko
|
zer
suertea dudan hiriguneko luxuzko duplex batean lan egiteagatik, eta egun osoa ghettoan itota egon behar ez izateagatik, baina uneko adore poxia berehala husten da puxika zulatu bat bezala eta ezintasunaren birusa hedatzen nire gorputz osoan barrena. Eta orduan metroko zuloan barru barruraino sartu eta gainazaleko mundutik ospa, ihes, hegan egin nahi nuke, ama eta biok desordutan sesioan hasten zinetenean esku ahurraz belarriak tapatu eta ohepean gordetzen nintzenean bezala, harik eta, sukar ame  tsetan oihuka, ama logelara etorri eta bere besoetan hartzen ninduen arte.
|