|
2015
|
|
|
2 Arima mesede hau egingo zaion ardurarik gabe eta hura merezi
|
duenik
sekula ere burutik pasatu gabe dagoela gertatzen da: bere ondoan Jesu Kristo gure Jauna sentitzen duela, baina Hura ez gorputzeko begiekin ezta arimakoekin ere ikusi gabe.
|
|
|
Aditzera eman zitzaidan benetan merezi duela gerra eta borroka honek halako saria irabazteko, eta iruditu zitzaidan Jaunak erruki gintuela munduan bizi garenok. Baina ez uste izateko ahaztua ninduela, ez
|
baininduen
sekula ere utziko, baina egin nezala neuri dagokidana. Hau erruki eta gozotasunez esan zidan Jaunak, eta mesede ederra egin zidaten eta hemen esan beharrik ez dagoen beste hitz batzuekin.
|
|
|
9 Azken batean, ulertu nuen nire erremedioa ez zela etorriko hark ematen zizkidan bitartekoetatik, hauek arima perfektuagoarentzat zirelako; eta ni, Jainkoaren mesedeetan aurreratua banengoen ere, bertuteetan eta hilduran oso hasieretan nengoen. Eta egia esan, harekin baizik traturik izan ez banu, uste
|
dut
sekula ere ez zatekeela hobetuko nire arima; izan ere, hark esaten zidana nik ez nuela egiten, eta nire iritziz ezin nuela egin, ikusteak ematen zidan nahigabea nahikoa zen itxaropena galdu eta guztia bertan behera uzteko.
|
|
|
9 Behin, Orduak errezatzean, nik noizbehinka tentaldi hau izaten bainuen, ondorengohau dioen bertsora heldu nintzen: Justus es, Domine, eta zure epaiak; pentsatzen hasi nintzen zein egia handia zen, honetan deabruak ez
|
zuela
sekula ere indarrik ni tentatzeko, Zuk, ene Jauna, ondasun guztiak dituzula eta fedeko beste ezertan ere nik duda egiteko eran; alderantziz zen: zenbat eta berezko bidetik aldenduago, hainbat sendoagoa nuela uste nuen, eta debozio handia ematen zidan:
|
|
|
2 Ávilako jaun batek, on Rafael zeritzanak, ez dakit nola, ez bainaiz gogoratzen?, oinutsen monasterio bat egin nahi zela entzun zuen; nik aurrez ez
|
nuen
sekula ere izan harremanik berarekin; eta biztanle gutxiko lekutxo batean berak zeukan etxe bat emango zidala esan zidan; uste dut hogei biztanle ere ez zirela izango, orain ez bainaiz gogoratzen?; maizter batentzat zeukan han eta honek hango errentaren ogia hartzen zuen. Nik, nolakoa izango zen irudikatzen nuen baina, gure Jauna goretsi nuen eta bihotzez eskerrak eman nizkion.
|
|
|
Gure onaren etsai amorratua denez gero, ez naiz harritzen gure Jaun errukitsua hainbeste mesede batera egiten ikustean, hura izuturik geratzea eta bere sentimenduaren erakuspen hain nabarmena egitea; batez ere konturatuko zen, arima hartan halako aberastasuna geratzean, bera beretzakotzat zituen beste batzuk gabe geratuko zela. Izan ere, nik uste dut gure Jaunak ez
|
duela
sekula ere egiten hain mesede handirik, pertsona bera baino gehiago hartzen ez dituela. Berak egundo ez zuen esan honetaz ezer; baina erlijioso bizitzaren gogo handi handiaz geratu zen eta gurasoei behin eta berriro eskatu zien.
|
|
|
Bai ongi esan zuela ohorea eta onura ezin direla batera izan esan zuenak, honen harira esan zuen ez badakit ere! Eta halaxe da hitzez hitz, arimaren onura eta munduak ohoretzat
|
duena
sekula ere ez daitezkeelako batera izan. Izugarria da zein atzekoz aurrera dabilen mundua.
|