2002
|
|
Bergeneko kaiaren muturrean, garrantzi historiko handia
|
duten
bi eraikin daude: Hakon nabea eta Rosenkrantz dorrea.
|
2010
|
|
Baina galtzen ari naiz, eta ea azaltzen dizudan behar bezala esan nahi dizudana, Damaso: demagun aurrez aurre
|
ditugula
bi eraikin: bat erori egiten da, bestea ez; aldea, begiek ikusitakoaren ikuspuntutik, izugarria da, bistan da, baina zein da bien arteko aldea, funtsean?; ez dago, zeren lege fisiko berberak baitzituzten oinarrian, eta erortzea edo ez erortzea akzidente hutsa da; bada, personekin eta beren mundu psikologikoarekin, halatsu gertatzen dela iruditzen zait; beste hitz batzuetan, gizakia ezin dela erabat erruduntzat hartu esaten ari natzaizu, erabat libre ezin izan daitekeen bezala, eta ez dudala Elizak dogmatzat duen infernuan sinesten, ondorioz; ez naiz ezer asmatzen ari, badakit, zuk ere antzeko zerbait diozu zeurean, ñabardurak ñabardura?, esaten ari natzaizuna deterministek eta esaten zutenarekin oso lotua baitago, azken batean; horrekin, baina, ez naiz libertatea ez gizakiaren balizko erruduntasunaren kontzeptua ukatzen ari, gizakiak, zentzu praktiko bat ere baduen neurrian, halako konstrukzio mentalak behar baititu, etika bat behar du?
|
|
Baina galtzen ari naiz, eta ea azaltzen dizudan behar bezala esan nahi dizudana, Damaso: demagun aurrez aurre
|
ditugula
bi eraikin: bat erori egiten da, bestea ez; aldea, begiek ikusitakoaren ikuspuntutik, izugarria da, bistan da, baina zein da bien arteko aldea, funtsean?; ez dago, zeren lege fisiko berberak baitzituzten oinarrian, eta erortzea edo ez erortzea akzidente hutsa da; bada, personekin eta beren mundu psikologikoarekin, halatsu gertatzen dela iruditzen zait; beste hitz batzuetan, gizakia ezin dela erabat erruduntzat hartu esaten ari natzaizu, erabat libre ezin izan daitekeen bezala, eta ez dudala Elizak dogmatzat duen infernuan sinesten, ondorioz; ez naiz ezer asmatzen ari, badakit —zuk ere antzeko zerbait diozu zeurean, ñabardurak ñabardura—, esaten ari natzaizuna deterministek eta esaten zutenarekin oso lotua baitago, azken batean; horrekin, baina, ez naiz libertatea ez gizakiaren balizko erruduntasunaren kontzeptua ukatzen ari, gizakiak, zentzu praktiko bat ere baduen neurrian, halako konstrukzio mentalak behar baititu —etika bat behar du— gizartea antolatzeko, eta hor hasten baita beste historia bat:
|
2019
|
|
Karrikaren argi arin eta hotzean, badirudi Raimundo Silva neurtzen ari dela azkenean zer egingo ote duen, baina neurtzen ari delakoa itxura baizik ez da, planta hutsa, zuzentzailea aurrez ezagutzen duen ondorioa duen eztabaida proposatzen ari zaio bere buruari, honetan ahotsa du xake jokalari intrantsigenteen esaerak, peza ukitua, peza jokatua, Alekhin maitea, idatzi dena idatzita dago. Raimundo Silvak sakon hartzen du arnasa, ezker eskuin
|
dituen
bi eraikin lerrokadak begiratzen ditu, dena, baita zanpatzen duen lurra ere, berea delako sentipen bitxiarekin, nork eta berak, ondasunik edo halakorik edukitzeko esperantzarik ez duen horrek, denboran urruti galdua baita amabitxiaren bidez prebenda lortzeko ilusioa, amabitxiak Benvinda zuen izena, goian bego, bego, bai, baldin eta bere legezko ondorengo eskertuen otoitzek kontsolamendua eman beh... Egia da ordea zuzentzailea, gaztelu ondoko auzo honetan bizi dena urte luzeetatik, hain luzeetatik non zenbatu ere egiten ez baititu, zeinetik etxea itsumustuka aurkitzeko erreferentzia besterik behar ez baitu, sentitzen ari dela orain, jabe berriaren aipatu gozamenaz landa, plazer sentsazio lasaia, askea, batek daki hurrengo kantoitik harantz luzatuko ote den, Bartolomeu de Gusmão kalerantz buelta emango duenean, itzalaren aldera.
|