|
2009
|
|
|
Pinu batzuen artean zegoèn kanpamentu militarrera iritsi zenean, sentipen bikoitz bat izan zuen Domingok? alde batetik abioiak ikusten baitzituen, dozena erdi bat edo?, eta bestetik soldaduak eta ofizialak; hauek, kanpamentuan
|
sartu
ahala ohartu zen, arauez eta aginduez mintzatzen zitzaizkion:
|
|
|
Adak liburua poltsan sartu eta
|
sartu
ahala ohartu zen bere poltsa hura beste poltsa bat zela jada, liburua poltsaren hondora sartu zuèn eran irakur zitekeen pentsamendu hura, liburuari toki egokia egiteko objektu guztiak baztertzen zituela, begiak ere hartan iltzaturik, gero, etxerantz abiatzerakoan, poltsan iltzatuko zituèn moduan, behin eta berriro iltzatu ere, poltsa hura begien grabitate zentro bilakatu balitzaio bezala?, eta ohartu zen, halaber, beste sentimendu batek estutua zegoela:
|
|
|
Adak liburua poltsan sartu eta
|
sartu
ahala ohartu zen bere poltsa hura beste poltsa bat zela jada –liburua poltsaren hondora sartu zuèn eran irakur zitekeen pentsamendu hura, liburuari toki egokia egiteko objektu guztiak baztertzen zituela, begiak ere hartan iltzaturik... gero, etxerantz abiatzerakoan, poltsan iltzatuko zituèn moduan, behin eta berriro iltzatu ere, poltsa hura begien grabitate zentro bilakatu balitzaio bezala... bizitzan behin baino gehiagotan bizi izan zuèn sentimendu hura, bi iturburu antagoniko zituena:
|
|
|
Pinu batzuen artean zegoèn kanpamentu militarrera iritsi zenean, sentipen bikoitz bat izan zuen Domingok... alde batetik abioiak ikusten baitzituen –dozena erdi bat edo–, eta bestetik soldaduak eta ofizialak; hauek –kanpamentuan
|
sartu
ahala ohartu zen– arauez eta aginduez mintzatzen zitzaizkion: armadaren egitura bertikal hierarkikoaz, azken batean; Domingok bazekien, edo sumatzen zuen –sumatu baino gehiago ere bai, beharbada– berak ez zuela agintzeko balio, are gutxiago agindua izateko, eta bazekien, ondorioz, handixe etor zekizkiokeela problemak eta buruhausteak; ez zebilen oker, bere gainean baitzuen konpainiako sarjentua, gizon estu bezain arbitrarioa, soldaduak lehertu arte derrigortzen zituena; gorpuzkera lerdena zuen –bizkar zabal zutekoa eta lepo sendokoa, burua ere tente–, aste gorrian behar bezala zaintzen zuena, ardo tantarik ere probatu gabe ia; igandeetan, baina, aste osokoak edaten zituelako edo, sekulako mozkorrak harrapatzen zituen; badirudi mozkorraldi haietako batean, kantinatik barrakoira itultzeko bidean zegoela, basoko enbor bat jo zuela, betean jo ere, hortz bat galtzerainoko talkan; horregatik, soldadu guztiek Besatroncos deitzen zioten, edo Diente de Oro, galdutako hortzaren lekuan urrezko bat jarri baitzioten, irri egiten zuenean edo ahoa irekitzen zuenean nabarmentzen zitzaiona; gizonak bazuen, halere, beste izen bat, soldaduek beste biak baino maizago erabiltzen zutena:
|
|
2020
|
|
|
Edo zabala izango da bidea. Baina basoan
|
sartu
ahala ohartzen zara ez dakizula nondik segitu, ez dagoela markarik, ez lorratzik.
|