|
2007
|
|
|
Hasierako une horretan, seinalatzeko keinua haurrakegiten dituen mugimenduei dagokie. Baina ama, aita edo beste edonor haurrarilaguntzera joaten zaionean, eta pertsona horrek haurraren mugimenduek zerbaitseinalatzen dutela ikusten duenean, egoera errotik aldatzen da, haurrarenmugimenduak beste
|
pertsonentzat
esanahi bat hartzen du-eta. Haurraren hasierakosaiakera okerrak erantzun bat sorrarazten du; baina, ez haurrak nahi zuen bezala, objektuarena, beste pertsona batena baizik.
|
|
|
Haurraren hasierakosaiakera okerrak erantzun bat sorrarazten du; baina, ez haurrak nahi zuen bezala, objektuarena, beste pertsona batena baizik. Hala, hasieran objektu bat eskuratzekosaiakera besterik ez zenari beste
|
pertsonek
esanahi bat ematen diote. Horretazohartzean, umea hasten da ekintza hori seinalatzeko ekintzatzat hartzen.
|
|
2008
|
|
|
Hala, oroimen mota horretara iristen den informazio gehiena galdu edo arbuiatu egiten da. Hala ere,
|
pertsonarentzat
esanahia edo zentzua duen informazioa iraupen laburreko oroimenera pasatzen da, informazioa modu sakonean antolatzeko asmoz. Une horretan, jarduera mentala kontzientea da, adibidez:
|
|
2010
|
|
|
a) errekonozimendu morala batez ere pertsonei dagokie; b) gizaki guztiei berdintasunezaplikatzen zaie; c) pertsona bakoitzak bere errekonozimendu morala erakusten diegainerako gizabanako guztiei (Sachs eta Sartorius, 2007: 160). Kosmopolitismomoralaren ideia nagusiaren arabera, edozein
|
pertsona
esanahi moralaren azkeneramailea dela ulertuz, garaiera global baten jabe da. Kosmopolitismoak ez dumundua estatuen multzo bat bezala ulertzen, pertsonen komunitate bat bezalabaizik, bertan guztiak justizia eskubidearen jabe direla eta, era berean, justuak izanbehar dutela gainerakoekiko.
|
|
|
Konpetentzia komunikatiboa kontzeptu dinamikoa da, hain zuzen, berori sistema sinboliko bera nola edo hala partekatzen duten
|
pertsonen arteko
esanahiari buruzko negoziazioaren menpeko delako188.
|
|
2013
|
|
|
haurrari laguntzera joaten zaionean, eta pertsona horrek haurraren mugimenduek zerbait seinalatzen dutela ikusten duenean, egoera errotik aldatzen da, haurraren mugimenduak beste
|
pertsonentzat
esanahi bat hartzen du-eta. Haurraren hasierako saiakera okerrak erantzun bat sorrarazten du; baina, ez haurrak nahi zuen bezala, objektuarena, beste pertsona batena baizik.
|
|
|
Haurraren hasierako saiakera okerrak erantzun bat sorrarazten du; baina, ez haurrak nahi zuen bezala, objektuarena, beste pertsona batena baizik. Hala, hasieran objektu bat eskuratzeko saiakera besterik ez zenari beste
|
pertsonek
esanahi bat ematen diote. Horretaz ohartzean, umea hasten da ekintza hori seinalatzeko ekintzatzat hartzen.
|
|
2014
|
|
|
Erreferentziazko eldarniozko ideia: inguruneko objektu edo
|
pertsonek
esanahi berezia dute, ezohikoa. Inguruan gertatzen dena berarekin erlazionatua dagoela pentsatzen du pertsonak.
|