|
2000
|
|
|
Laket
|
nuen
semea nitaz arrandiatzen zela jakitea, baina ez hain zuzen horregatik.
|
|
2002
|
|
|
Gau hartan nire semearen ondoan etzan nin  tzen, haren ohean, hain zuzen ere arratsaldean bertan zortziak laurden gutxiagotan zehazki jaso genuen albiste tamalgarriak aitita derrepente hil zelakoa, alegia semeari loak hartzea galaraz ez ziezaion. Eginahalak egin arren, ordea, ezin
|
nuen
semea inondik inola sosegatu.
|
|
2004
|
|
|
Badakizu...? Nik ez
|
nuen
semerik izan, baina iloba bat oroitarazten didazu, seme semetzat hartu izan nuena garai batean... –eta, bere begiei zerièn malenkonia beste irri batez estaltzen zuela, erantsi zuen– Baina berak ez ninduen aitatzat hartu, eta hor bukatzen da historia...
|
|
2006
|
|
|
Behin, Metz-eko lubakietan geundela, amaren gutun bat jaso nuen Ingoren jaiotzaren berri emanez âeta pausa egin zuen, amari begiratzeko beharbada, baina ez daukat ziurtatzerik, lurrera begira jarraitzen bainuenâ. Gerra gori gorian zegoen eta ez
|
nuen
semea ezagutzeko pare bat egunetako opor baimenik lortzen; nik, ordea, Ingo besoetan hartu beste ametsik ez buruan. Arratsalde langartsu batez, egunero izaten ziren tirorik gabeko tarte horietako batean, Franz eta ni jateko zerbait berotzen ari ginela etxola erdi erori bateko hondakinen artean egindako sutan, bala galdu batek, prestatzen ari ginen arrantxoaren keak erakarrita seguru asko, gure ondoan zegoen gazte bat hil zuen.
|
|
2008
|
|
|
Germanek garbi esan zion etzuela ertzaina izan nahi, baina hark egintzezakeen hori. Nik, ordea, aparteko zerbait egin behar
|
nuen
seme semearen lekua irabazteko.
|
|
2017
|
|
|
Karra eta Irantzu ohaide izanak nituen, urte luzetan noizbehinka bata eta bolada labur baina intentsu batez bestea; eta sinetsita nengoen horrek ahaidetasun moduko bat ematen zigula. Ez
|
nuen
seme alabarik espero larru truk; neba arrebak bilatzen nituen, ahalik eta gehien. Niretzat sexua bazen itun moduko bat, ohetik kanpo ere elkar zaintzen jarraitzekoa.
|
|
2022
|
|
|
Guraso izan ginenean, hagitz argi
|
nuen
seme alabei denbora eta presentzia eskaini nahi niela. Nire bizitzan espazioa behar nuen, ez nekien zenbat eskatuko zidaten haurrek, baina intuitzen nuen maratoi bat izanen zela.
|
|
2023
|
|
|
Seme batek amaren hiletetan ez parte hartzea. Eta zergatik parte hartu behar
|
nuen
seme gisa, dena nire kontra bazegoen. Ez nuen nahi.
|
|
|
Ordurako semea sasira joana zen guri ezer esan gabe. Eta Garbiñek niri egozten zidan erru guztia, ez haiz ezertaz enteratzen, bost axola zaik semea, eta nik ez nion ezer erantzuten gehiago aztora ez zedin, baina hainbeste nabari
|
nuen
semearen falta, ze noiznahi ikusten bainuen haren aurpegia, ondoan nuenean baino gertuago, eta zuk, psikologo jauna, nire haluzinazioak zirela esango baduzu ere, zin dagizut bazter guztietan ikusten nuela semea, orain auzoan jolas egiten zuen parkean, orain ikasi zuen ikastetxean, orain lagunekin elkartzen zen ostatuan, mugaldeko bideetan, Endarlatsako ibian..., ez zegoen bere aurpegi lausoa ager... Zeren ba al daki ba bizitza osoa bere buruari zuzen eutsi ezinik ibili denak zer arraio dabilen lagun hurkoaren buruan buelta eta buelta, nahiz seme, alaba edo emaztearena izan?
|