Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 88

2000
‎Zoragarria izan da aireportuan besarkatu dudan lehen aldia. Uste nuen ez zitzaiola pasa den urtean bezain ondo irtengo, baina argi utzi dit askoz ere hobeto irteten zaiola: " Eider", esan du, eta aspaldiko partez lurrikara nabaritu dut barrenean, Connemaran gertatzen zitzaidan bezala.
‎Salamancatik itzuli nintzenean, berriz, trabailurik eta egitekorik aski izan nuen osaba Joanikoten kalbarioarekin, bertze kontu haiekin antsiatzen hasteko... Baina denbora hura ere iragana zen eta etxetik ihes egin berria nintzen... eta iraganarekin hausteko gogo bizi hura nuen, errai erraietaraino sartua, hura nola bideratu behar nuen ez banekien ere. Zeren eta gero eta gehiago ohartzen bainintzen, konparazione, ezen laket nituela neskatxak eta emaztekiak... baina non zegoen plazer haren neurria?
‎—Ez dago hain gaizki pabiloi industrial bateko bulego nola edo hala moldatua izateko. Hasieran gaizki bizi nuen ez dakit zenbatgarren emaztekia izatea hemengo buelta egiten, eta ez naiz, bistan da, Josefinaz ari. Lehenagotik banuen haren aferen aditzea administrari eta bulegariekin.
‎Badaezpada ere, ez nion aditzera eman, behar baino lehenago ikara ez zedin. Nahiago nuen ez oroitu nire aho handiak sartua zuela halako atakan.
2001
‎Eta orduan izan zen zirrara (birikak beterik eta zeppelinak nonahi). Ez nuen ez mutikorik, ez kromorik, ez nebarik, ez tren usainik ikusten. Horixe zen guztia:
2003
‎II. Mundu Gerlaren erdi erdian geunden orduan eta gutarteko anitzek ziurtzat emaiten baldin bazuten Hitler-en garaipena, beste zenbaitek pentsu zuten amerikarrek eta ingelesek irabaziko zutela; nik, aldiz, garbiki erraiten nuen ez nintzela ez sorgina, ez profeta, eta ez nekiela zer gertatuko zen.
‎–Uste nuen ez zegoela Malandarik beste inon.
2004
‎handik aurrera hobe nuen Parisko gorabehera guztiak ahaztu eta esku artean nerabilen kontuari buru belarri heldu. Hala ere, susmoa nuen ez zitzaidala batere erraza gertatuko.
‎Halaber, onartu behar nuen ez zela oso probablea pistolariak nire lorratzean etorri izana: azken batean, Baionatik jarraitu behar izan zidaten Pariseraino.
‎Baina D. ren jarrerak ez ninduen molestatu, D. ren homosexualitatearen berri jakin nuèn egunean molestatuko nindukeen bezala... Are gehiago, garai hartan ez nuen ez D. ren besorik ez haren babesik onartuko; orain, aldiz, atsegin nuen... Eta, sentimendu haren haritik, esan nion:
2006
‎Isiltasun giro hartan beldurra ematen zuen ia hotsik txikiena egiteak, eta, anatomiaz aspertzen nintzenen, hitz gurutzatuak betetzen aritzen nintzen, karpetan eramaten nuen denbora pasen aldizkaritik. Hasieran uste nuen ez zuela nire beharrik, ahaztuta nindukala, baina halako batean ohartu nintzen neure ikaste hartan trabarik egin nahi ez zidalako egoten zela horrela; oinak txindurritzen ari zitzaizkidalako altxatu, bera egoten zen egongelara joan eta ezer behar ote zuen galdetu nion.
‎Kurrikulumak eta aipatu zituenean nik uste nuen ez zegoela zereginik. Ze meritu jarri behar zuen nire eskaeran?
‎Benetako miraria. Zutitu zenean egin nuen zalantza, aurrean nuena ez baitzen ni baino garaiagoa. Nigana hurbildu eta burua estaltzen zion zapia kendu zuen.
2008
‎Lillibullero isildu egin zen berriro, eta lur mutur txikiaren atzean beste bi haiek bistatik galdu baino lehentxeago, bat jauzi batez lurrera jaitsi eta ezkutatu egin zen. Ia ia asmoz aldatu eta txalupa haiek txikitzera joan nintzen, baina beldurra nuen ez ote ziren Silver eta besteak han inguruan izango, eta dena honda zitekeen gehiegi nahi izateagatik.
2009
‎Gizon bat eginda ekarriko dizut. Ibaik beldurrez begiratu zidan eta Paula irribarre egiten ahalegindu zen. Atetik atera ginenean, nahiago izan nuen atzera ez begiratzea. Seguru nengoen Paula erdi negarrez ikusiko nuela.
‎Etxera joan nintzen. Gorputzak mozkortzea eskatzen zidan, baina erabakia nuen ez nintzela mozkortuko, ez nuela horretan dirurik erreko lanik gabe nengoen bitartean. Etxean liburu bat irakurtzen hasi nintzen.
‎Lurrean esertzeko beharra sentitu nuen; behera egiten zidan tira. Orduan konturatu nintzen sabelean nuena ez zela harria, burdinazko aingura baizik. Ihesi joaten uzten ez zidan aingura bat nuen sabelean.
‎–Uste nuen ez zinela etorriko, Txomin! Pasa, pasa?!
‎–Ez, bueno, uste nuen ez zenuela jakin nahi. Baina jakin nahi al duzu nor ezkonduko den?
‎Gisa berean, gure ministroek eta gure ofi zialek, putetxe? erraten zutenean, uste nuen ez zirela egiazki putetxe batez ari. Bertzetik, Ramonaz oroitzen nintzen.
‎–Uste nuen ez zinela etorriko, Txomin! Pasa, pasa...!
2010
‎–Bale, bale; ederki. Uste nuen ez zenuela gogo handirik izango. Ez dakit.
‎–Hara! Uste nuen ez zitzaiola bateriarik geratzen! –esan zuen Mariok.
‎" Uste nuen ez zintudala berriz horrela edukiko" esan nion H.ri, bere gorputzari besarkaturik.
2011
‎Zeinek daki eleberri labur hori ez ote zitzaidan diru iturri bilakatuko?, esaten zidan Nadiak. Eskertzen niola bere entusiasmoa erantzuten nion, baina oso garbi nuen ez nuela tranpa horretan erori nahi. Nadia nekagaitza zen eta, arrazoiak errepikatzen aspertzen zenean, koldar bat nintzela aurpegiratuz bukatu nahi izaten zuen bere jarduna.
‎Hilik zegoela sinetsi genuen txalupa hutsik ikusi genuenean, bere arrantzarako eta angulak hartzeko tresnak bertan, alabek eta nik, ez poliziak eta abar, baina bai guk, istantean, eta sinesmen horrekin abiatu nintzen etxera, senarrik gabe biziko nintzela ziurrenik egun hartatik aurrera. Eta gustatu egin zitzaidan, gogoa etorri zitzaidan, gogoa, gogoa nuen ez dakit zer eta badakit zer egiteko, gogoa lehen aldiz nire bizitzan Bloody Mary bat bestearen atzetik antzezteko; kotxeko ispiluan ilea atontzen ikusi nuen neure burua, begiaz keinu egin nion, bidean senarraren autoa ikusi, eta aurrera jarraitu nuen.
‎Keinu batez, Lucíak beste bat eskatu zion?. Uste nuen ez zenuela erretzen.
‎–agurtu zuen Lucíak sukaldera sartu zenean?. Uste nuen ez zinela inoiz esnatuko!
‎–Beck jauna, noski, erran zuen Mikelek?. Uste nuen ez zenituela telefonoak gustuko.
2012
‎Izugarrizko beldurra sentitu nuen. Ezin nuen ez aurrera ez atzera egin. nuen emakume hura, nire alaba ezezaguna, inoiz maitatu.
‎Hasieran bisita eguna iristen zenean urduri egoten nintzen, niregana bisita dun esateko hurbilduko zirelakoan. Bisitak bertan egunak emango bazituen ere, argi nuen ez nuela aurrekoan bezala amore emango. Ez nintzen aterako eta azkenean mojek alde egiteko eskatu zioten dena delakoari.
‎Nire alde helduenak, arduratsuenak, arrazionalenak kontra egin arren, erabakita nuen ez nuela salatuko.
‎–Etxean? Uste nuen ez zinela iluntzera arte itzuliko.
‎–Uste nuen ez zenuela nirekin hitz egin nahi, bota zuen Marcok xamurtasunez. Hitz goxoen bila zebilen.
‎Galtza motzak aker zahar baten larruz eginak ziren, eta ilea zintzilik zuten bi aldeetan, eta ia galtza luzeak balira bezala, zango sagar erdiraino iristen zitzaizkidan. Ez nuen ez galtzerdirik eta ez oinetakorik, baina boten antzeko gauza bitxi batzuk egin nituen, zein izen eman asmatzen ez badut ere, zangoen gainean jartzekoak, eta bi aldeetan lotzen zirenak, azpantarrak bezala, baina itxura erabat basatia zutenak, nire gainerako jantziek bezala.
‎Dena den, hark esan zituen hitzetan nirekiko joera oso tinkoa zela ikusi nuen, eta ezerk ez zuela niregandik bereiziko, eta konturatu nintzen bere herrira itzultzeko gogo biziaren arrazoiak herritarrenganako maitasun sutsua eta nik haiek on bihurtzeko itxaropena zirela; nik ordea, horretarako prestakuntzarik ez nuenez gero, ez nuen ez pentsamendu, ez asmo, ez gogo izpirik ere, horrelako eginkizunik neure gain hartzeko. Baina oraindik joera bizia nuen ihes egiten saiatzeko, lehen esan dudan bezala, elkarrizketatik atera nuen ondorioan oinarri hartuta, alegia, han hamazazpi bizardun zeudela jakitean.
‎Afrikako itsasalde bakartietan zehar egin nuen etsipenezko bidaldian, ez nuen behin ere gertatuko zitzaidanaz ezer pentsatu, ez nion Jainkoari erregurik egin niri bide zuzena erakusteko, edo itxuraz inguruan nituen arriskuetatik edo basati anker haiek bezalako izaki gosetuen erasoetatik salbatzeko. Ez nuen ez Jainkoaz, ez Goi arduraz pentsamendu bakar bat ere izan, basati soil baten eran jokatzen nuen, Izadiaren legeetan oinarri hartuta eta zentzuaren esanetara, eta hori ere nekez.
2013
‎Ez nion galdegin nire adiskidetasunak buru-hausterik ekarria ote zion erregeordearekin edo gobernatzailearekin. Susmatzen nuen baietz, eta nahiago nuen ez jakin.
‎–Joño, bakarra izan da, baina uste nuen ez zela amaituko. Ia ia arnasarik gabe utzi nauzu.
‎Hiltzen ari zela pentsatu zuen Basañezek, lurrean etzanda zegoenean. «Pentsatu nuen ez nuela alaba gehiago ikusiko, ezta emaztea ere». Ospitalean osatu zituen zauri fisikoak, baina ez psikikoak.
‎Eta gero zelako barreak irten garenean! Uste nuen ez ginela inoiz kotxean sartuko. Barrez lehertzekotan egon naiz.
‎Irrikatan nengoen jakiteko ea jaka urdina eramango ote zuen ezkontzara. Beraz, hamarretan gosaldu genuen, ohi bezala; uste nuen ez zela inoiz amaituko; zeren, bide batez esanda, jakin behar duzu izeko eta osaba izugarri desatseginak izan zirela ni haiekin izan nintzen denbora guztian. Sinesten badidazu, behin ere ez nuen kalea zapaldu, eta hamabost egunez izan nintzen han.
2014
‎–Beharbada komeni baino gehiago hartu dut, bai; izan ere, uste nuen ez nintzela gehiegi luzatuko. Baina esan dizut:
‎Agian facebook bitartez nor zen galdetu zezakeen, eta nongoa lokala, berak ezagutzen ez bazituen. Argi nuen ez niola zertarako jakin nahi nuen azalduko. Galdezka hasten bazen, gezurren bat kontatu eta kito.
‎–Zertarako nahi dut zure etxea, nirea handiagoa bada??. . Nik uste nuen ez zenuela etxerik??, erran zion Cécilek, harri eta zur. Baina Beñatek bereari eutsi, eta honela ihardetsi zion:
‎eta Felisa, ezusteak hartua bezala, begira geratu zitzaien, harik eta Anbroxiok erran zion arte: . Nik uste nuen ez zitzaizkizula beltzak gustatzen, baina??. Eta Felisak, senarraren maitasuna noizean behin proban jartzea atsegin zuenak:
‎Espero nuenik ez zen bete, ordea. Lehenengo egunean, gure frantses mailaren arabera banatu gintuztenean, berehala konturatu nintzen ia urteroko neska mutilak geundela gelan, bat izan ezik.
2015
‎THOMAS: Nik uste nuen ez zela sekula?
‎–Ene, Milia! uste nuen ez zenuela inoiz deituko. Ondo zaude?
2016
‎Ez dakit beste bitan, hirutan, lautan edo hamaika aldiz gertatu ote zen; kontua galdu nuen bukaerarako, eta ez nuen ezer jakin nahi. Nahiago nuen ez jakin, baina kontzientzia okerraren harra barrurik hozka izaten zuen eta logelako intimitatean berak azaltzen zizkidan azken hutsegitearen ingurukoak damututa, negarrez. Nik ere negarrari ematen nion orduan.
‎Zerbait idazten ari zinen, minez. Erreparoa ematen zidan halakoetan zure barne biltze hura hausteak, baina, era berean, ziurtatu behar nuen ez zitzaizula ezer txarrik gertatzen ari; jakin errealitatearen eta denboraren plano berean geundela. Ez nekien zerk eragiten zuen ahotsak entzute hura eta errealitatetik urruntzen zintuen mekanismo hura, eta kezka hark aztoramena pizten zidan, ondoeza sortzeraino batzuetan.
‎Horrelakorik ez nuen aspaldi luzean egin, eta pentsatu nuen kalean gutun bat irakurriz kalea edertzen nuela, nonor ohartuko zela eta gero bazkalorduan edo klasean edo bulegoan edo kafean baten bati esango ziola, gaur goizean tipo bat ikusi dut kalean eskutitz bat irakurtzen, txo, uste nuen ez zuela inork jada holakorik egiten?, edo, ba gaur tipo bat ikusi dut gutun bat irakurtzen, oso polita iruditu zait, neuk ere nahi izango nuke bat jaso, edo ziurrenik, nik kafesnea, mesedez?, gutun bat irakurtzeak, ezohikoa bada ere, ez duelako inoren arreta erakartzen.
‎Jatorra ematen zuen, bagoi hartan, goizeko ordu horietan, eta, bidaian zehar gutxi esan bazuen ere, nabari zen, ematen zuen, hala zirudien, edo hala sinetsi nahi nuen, edo sinetsi nahi ere ez, egia esan berdin baitzitzaidan, baina zeozerk hala zela esaten zidan, interesa zeukala nirekin hitz egiteko, auskalo zergatik, artilezko txanotxoagatik agian, bigarren eskuko jertseagatik bestela. Jertsea benetan atsegin nuenik ez nekien neuk ere, oso kolore arraroak baitzituen, baina jertse bat behar nuen eta dendan zegoen jertse pila horretan bilatzen hasteko gogorik ez nuen izan, hortik goi goikoa ez baina ia, hori hartu nuen. Laranja eta beltza.
‎Baina horixe nahi al nuen benetan? Nahi nuena ez al zen izango Finzi Continitarren etxera ere azaltzeko eskubidea ahalik eta gehien luzatzea. Kontua da martxo erditsuan (bien bitartean, Micòli lizentziatura tesia aprobatu ziotelako albistea iritsi zen:
‎Lotara nire logelara etortzea izan zitekeen aukera egokia, edo, nahiago bazuen, Mirorenera. Susmoa nuen ez zutela lehenbiziko aldia ohe berean lo egiten zutela.
‎–Nahi baduzu, nire etxera etor zaitezke lo egitera?, jarraitu zuen Josebak, urdail aldean odola agudo metatzen ari zitzaiola sentituz. . Uste nuen ez zenidala inoiz eskatuko?, esan zuen Iratik. Joseba ez zen jiratu hori entzun zuenean.
2017
‎Makurtu nintzen eta jaso nituen lurrean barreiatuta zeudèn orriak. Ez gogorik nuen ez indarrik haiek irakurtzeko, bat bateko inspirazio oldar hura guztia amets bat baino izan ez balitz bezala, hitzetan katigatua, hitzek bilautua ikusi nahi ez nuena.
‎Beste ezertan pentsa al dezaket ba beste ezertan pentsatu al dut ba Mutilak kalea utzi zuen. ...pasa zuen batere atzera begiratu gabe eta belazetik zuhaitz bateraino joan eta kanabera lurrean utzi eta zuhaitzaren txardangoraino igo eta hantxe eseri zen, errepideari bizkarra emanda eta eguzki ttanttoduna ere azkenean geldi geldirik haren alkandora zuriaren gainean. ezertan pentsatu al dut ba negarrik ere ezin dut egin lehengo urtean hil nintzen esan nizun baina orduan ez nekien zer esan nahi nuen ez nekien zer esaten ari nintzen Abuztu bukaerako egun batzuk horrelakoxeak izaten dira gure etxean, airea hau bezain fina eta bizia, halako ukitu triste eta nostalgiko eta familiar batekin. Gizona bere klima esperientzien batuketa esan zuen Aitak.
‎Ez dizula axolarik ez dizula axolarik nik erakutsiko dizut nik erakutsiko dizut bost xentimoren axola izaten. Kolpe batez nire eskuak apartatu zituen nik beste eskuarekin lokatzez bete nuen ez nituen haren eskuaren zartako hezeak sentitzen nire zangoetatik lokatza kendu eta bihurritzen ari zen gorputz heze gogorra igurtzi nion harekintxe haren atzamarrek nire aurpegiari nola ekiten zioten adituz baina ez nuen ezer sentitzen ezta euria zapore goxoa edukitzen hasi zenean ere nire ezpainetan.
‎Ez nuen ika mikan parte hartu. Fokako urratua burutik ezin kendurik, aski lan nuen ez urduritzen. Ez nuen urduritu nahi.
‎Karreran, Oierrek aise hartzen zituen zirikadak. Parean nuena ez zegoen txantxetarako. Dagoeneko banekien pazientzia handia nuela hurrengo minutuetan.
‎Niregana iritsi eta bi eskuak estutu zizkidan eta etortzeagatik eskerrak ematen ere hasita zegoela uste dut, nire aurpegiko kuxidadeaz ohartu zenean. Pauso bat egin zuen atzera eta hasi zen galdezka, hasi zen espantuka, eta labur bada ere kontatu behar izan nion hitzaldia bukatu nuenetik aurrerakoa, eta irudipena nuen ez nuela gau horretako gertakarien kontakizuna sekula bukatuko, hain baitzen luzea eta korapilatsua.
‎Jainkoaz! Nahiago nuen ez pentsatu.
‎Horregatik, ama, uste nuen ez gintuzula maite. Horregatik, eta astegunetan goizean goiz eta gauez bakarrik ikusten genuelako elkar.
‎Gertatzen zitzaidana kontatu eta hiru hilabetera amaitzen zitzaidan kontratua. Uste nuen ez zidatela berrituko, baina berritu zidaten, eta ez hori bakarrik: kontratu finkoa egin zidaten.
‎«bortxatu egin ninduten, horrenbeste urte nituela, halako egoeran». Hainbestetan ezen batzuetan gogaikarria egiten zitzaidan eta, hasiera batean, are susmoa nuen ez ote ziren gezurretan ariko. Gure kulturaren ezaugarria da hori, Bibliaz eta Joseren Egiptoko istorioaz geroztikoa:
2018
‎alardean oso zentratuta bizi nintzen. Oso gogorra izan zen, baina argi nuen ez nuela ezer txarrik egin. Eta batzuetan kontziente ere ez nintzen presioaren neurriaz; energia oso ondo kudeatu behar nuen, bizirik iraun nahi banuen:
2019
‎–A zer eguna! Uste nuen ez zela sekula bukatuko, hain nengoen zu iristeko irrikaz, eta, orain, iruditzen zait bizkorregi pasatu dela, ez baitzaitut ikusi[...]?. –Amaigabea egin zait eguna[...]?.
‎Ezagutu nuen emakume batek zur eta lur hartzen zuen maitalea elkartzen ziren bakoitzean. . Uste nuen ez zinela sekula itzuliko?, esaten zuen. Eta zergatik galdetzen bazion:
‎–Zer jakin gura duzu nire leinuaz? Uste nuen ez zinela galderak egitekoa.
‎–Uste nuen ez zirela inoiz joango, murmurikatu zuen ateraino hurbildu eta giltzaz itxiz.
2021
‎–Uste nuen ez zintudala hemen harrapatuko, Horrocks –esan zuen ahots dardartiz leihoko gizonak, eskua leiho koskan jarrita.
‎Agudo etorriko zitzaidan polizia munizipala, nazionala, ertzaintza, guardia zibila edo Sherlock Holmes bera eskuburdinekin. Hobe nuen ez arriskatzea.
‎Eta ama beti isilik, soa horman iltzatuta, nire suak pitin bat ere erreko ez balu bezala. Ni amorratu egiten nintzen erabat, agian, aita nor nuen ez zidalako esaten, agian, nire ziztadek berarengan odolik ez zutelako eragiten, eta nire zauria zabalik zegoen.
2022
‎Ez neraman urte asko munduan, baina ordurako ikasia nuen ez zela komeni nabarmentzea: besteak baino gorago hazten den lorea da ebakitzen den lehena.
‎Arrebak zigarreta paketeak erre eta senar ohiarekin telefonoz kalapitan jardun bitartean, nik aitaren bulegoa miatu nuen. Itxaropena nuen ez nuela deus aurkituko. Azken batean, gizonak urteak izan zituen paper haiek desagerrarazteko.
‎Amiñi bat goratu nuen berokuntza: dardarka nengoen, eta segidan erran behar nuenak ez zituen gauzak hobetuko. Banekien Vazquezek ero bati bezala begiratzeko arriskua hartzen nuela, baina norbaiti kontatu behar nion hura guztia.
‎Adierazpen axolagabea gorabehera, mingostasuna eta tristezia antzeman nizkion. Berriz ere eskerrak eman eta alde egin nuenean, hitza eman nion neure buruari noizbait bisita eginen niola gizon hari, promesa beteko nuen ez nekien arren.
‎–Hainbeste denbora igaro da, uste nuen ez zinela gogoratuko...
‎–Eskerrik asko gonbidapena onartzeagatik. Uste nuen ez zintudala inoiz gehiago ikusiko txipiroiketari honetan –adierazi du begirada ertzainarenganantz goratuz.
‎Ez zen bakarrik umeekin egon nahi nuela. Gero eta argiago nuen ez nuela ordura arte egindako lana egiten jarraitu nahi. Ekonomian lizentziatua naiz.
‎Hogeita zortzi urterekin ama izateko beharra sentitu nuen. Oso arrazionala naiz, eta argi nuen ez nuela haurrik izan nahi. Zerbait biologikoa, neuronala, hormonala izan behar du, eta segur aski ez da nahikoa ikertu, bestela ezin dut ulertu.
‎Gu ikasleak ginen eta, nik Erakundean militatzen banuen ere, garbi nuen ez nengoela fitxatuen zerrendan. Galdeketak jasan eta zezen plazako borobilera itzultzen hasi zirenak, bestalde, nahikoa osorik ikusten genituen.
‎–Uste nuen ez zitzaizula interesatzen gure jendearen betiko ikuspegi nazkagarria.
2023
‎Ez zuen eskatze beharrik. Jadanik erabakia nuen ez nintzela gehiago sorgin etxe hartan biziko.
‎" Hasieratik argi nuen ez nuela karrera gustuko, baina...".
‎Polizia etxean berriz torturatu ninduten. Askatu nindutenean, uste nuen ez nintzela sekula berriz manifestazio batera joango, ohartzen baitzara zer den erresistentziak dakarrena, baina hori guztia ni naizena defendatzeagatik zen, nire herria eta nire eskubideak defendatzeagatik, eta borrokarekin aurrera egitea erabaki nuen".
‎Kontua da, ikasle" ona" nintzenez, zientzietatik joatea aholkatu zidatela (zoritxarrez, oso ohikoa zen sailkapen hori). Argi nuen ez nuela kanpora joan nahi ikastera, orain damutzen naiz, eta Iruñean Teleko zegoen; nik altua neukan eta, eliminazioz edo, hori aukeratu nuen. Kristoren zaplaztekoa jaso nuen, izatetik el puto amo esfortzu gutxirekin, bat batean zulora.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia