|
2015
|
|
|
4 Nik ez nuke ziurtzat joko, arima batek Jainkoaren laguntzarik handienak baditu ere, noizbait egoera errukarrian izan zela ahaztea; izan ere, gauza samingarria bada ere, onura handiak dakartza. Beharbada,
|
ni
hain kaskarra izan naizenez gero, hala dela uste dut, eta horregatik ekarri ohi dut etengabe oroimenera. Onak izan direnak, ordea, ez dute halakorik sentituko, baina gorputz hilkor honetan bizi garen bitartean beti daude hutsegiteak.
|
|
|
Baina ongi daki Haren Maiestateak beraren errukiaz harrotu naitekeela soilik, eta izan naizena izateari ezin baitiot utzi, ez dut beste biderik erruki horretara jotzea eta konfiantza izatea baizik beraren Semearen irabazietan eta Amabirjina beraren Amarenetan, haren abitua merezi gabe soinean baitaramat eta zuek ere baitaramazue. Gorets ezazue, ene alabak, egiaz Andre honen alabak zarete-eta; eta horrela
|
ni
hain kaskarra izateaz ez duzue zertan lotsaturik izango, hain ama ona baituzue. Imita ezazue eta gogora ezazue zein izango den Andre honen handitasuna eta zein on handia den hura zaindaritzat edukitzea, non ez baitira nahiko izan nire bekatuak eta ni naizena izatea Ordena santu hau ezertan belzteko.
|
|
|
Nik hala uste dut gertatuko dela, otoitza alde batera uzten badu eta gaitzetik aldentzen ez bada; baina, otoitza alde batera uzten ez badu, sinets beza argiaren portura aterako duela. Deabruak gerra handia egin zidan honetan, eta luzaro egon nintzen otoitza edukitzea,
|
ni
hain kaskarra izanik, apaltasun falta zelakoan, eta, esan dudanez, utzi egin nuen urtebete eta erdian, urtebetean behintzat, ez bainaiz ongi gogoratzen erdiaz?. Eta ez zen gehiago izango, ezta ez zen izan, ni neu infernura sartzea baizik, hara eramango ninduten deabruen beharrik izan gabe.
|
|
|
Jauna hartzen hasi nintzenez gero, egundo ere ez uztea aitortu gabe nik bekatu zela uste nuena, bekatu arina bazen ere. Baina, ezbairik gabe, nire salbamena, orduan hil izan banintz, kolokan zegokeela iruditzen zait, alde batetik aitor entzuleak letra gutxikoak izateagatik, eta bestetik
|
ni
hain kaskarra izateagatik, eta baita beste zer askogatik ere.
|
|
|
2
|
Ni
hain kaskartzat ez hartze honen arrazoia zera zen: hain gazte ikusten ninduten eta hainbeste arriskutan sarturik eta sarri erretiratzen nintzela bakardadera errezatu eta irakurtzera, Jainkoaz asko hitz egiten nuela, haren irudia toki askotan pintatzea nahi izaten nuela eta otoiztegia izan eta han deboziora eragiteko gauzak egiten saiatzen nintzela, besteengatik gaizki ez esatea, bertute itxurako honelako beste zenbait gauza ikusten zituzten nigan, eta nik, huskerietara emana nintzenez, neure burua estimatzen nekien munduan estimagarritzat izan ohi diren gauzetan; horrela, ni baino askoz zaharragoak zirenei eman ohi zitzaien adinako askatasuna eta handiagoa ematen zidaten niri eta nigan ziurtasun handia zuten.
|
|
|
Diodan hasiera honetan iruditzen zitzaidan, nik liburuak eduki eta bakardadeaz gozatzeko modua izanez gero, ez zegokeela hain ontasun handitik atera nintzakeen arriskurik; eta uste dut hala izango zela Jainkoaren laguntzaz, hasieran arriskuetatik ihes egiteko abisu emango zidan eta, sartuko banintz, laster batean haietatik irtenaraziko zidan maisu edo pertsonarik izan banu. Eta orduan deabruak ageri agerian eraso izan balit, iruditzen zitzaidan, ez nintzatekeela itzuliko inola ere bekatu astunik egitera; baina hain maltzurra izanik eta
|
ni
hain kaskarra, nire erabaki guztiek ez zidaten probetxu handirik egin; bai, ordea, Jainkoaren zerbitzuan eman nituen egunek, izan nituen gaixotasun ikaragarriak sufritu ahal izateko, Jaunak eman zidan pazientzia handiarekin.
|
|
|
Baina sekula ere ez diot eskatu Haren Maiestateari zer edo zer ulertarazteko niri, berehala begitanduko bailitzaidake neure irudimenak sortua dela eta deabruak engainatuko nauela; eta, Jainkoari eskerrak, ez nau sekula jo jakin minak gauzak jakin nahi izateko, ezta ez zait batere axola gehiago jakitea. Asko kosta zait hau, diodanez, nahi gabe ulertu baitut; baina Jaunak,
|
ni
hain kaskar ikusi ninduenez gero, nire salbamenerako aukeratu duen bidea izan dela uste dut, onek ez baitute behar hainbeste Haren Maiestatea zerbitzatzeko.
|
|
|
26 Gauza hauek eta hainbeste santuren arrazoiek sendotzen naute,
|
ni
hain kaskarra izanik, ez dela Jainkoa izango burura etorriz beldur hauek ditudanean. Baina otoitzean, eta gelditasunean eta gogoa Jainkoagan dudala nagoenean, munduan diren jakintsu eta santu guztiak bat eginik pentsa daitezkeen oinaze guztiak emango balizkidate eta nik sinetsi nahiko banu ere, nuke sinetsi hau deabrua denik, ezin dudalako.
|
|
|
Ez uste izan honetan inork aurre hartzen dionik, guztiak ez direlako nire izaerarekin ongi datozenak. Horrek duen alde txarra da onura gutxi aterako dudala,
|
ni
hain kaskarra naizelako; horratik, arreta handia dut berori Jainkoari gomendatzeko.
|
|
|
6 Nire aita Valentini, nire partetik, agur bihotzeko bat eman diezaiola eskatzen diot. Egunero gomendatzen diot berori Haren Maiestateari, eta ordain diezadala eskatzen diot; baina egiten didana mesederik txikiena bada ere, ongi ordaindutzat izango dut,
|
ni
hain kaskarra izanik.
|
|
|
2 Eta egia da,
|
ni
hain kaskarra izan arren, halako alabak izaten hasi nintzenetik, oso loturik eta kontuz ibili naizela, deabruak nigatik tenta ditzakeela ikusirik, baina, Jainkoari eskerrak, gutxi izango direla gauza oso larritzat har ditzaketenak (Haren Maiestateak lagundu didalako honetan); izan ere, aitortzen dut nik, haien bistatik neure inperfekzioak eta Paulorenganako maitasuna eta harekiko ardura ezkutatze... Askotan Ordenari doakiona agertzen diet eta nahitaez egin behar dela, baina hala ez balitz, berak utzi egingo ziola egiteari.
|
|
|
2 Berorren aitatasunak hau ulertzea aski litzateke niri mesede eta limosna hau egiteko, hain ongi ulertzen duenez gero gauza hori eta zein nekagarri zaion bizitza kaskarra izan duenari.
|
Ni
hain kaskarra izan arren, askotan ausartu naiz gure Jaunari berorren aitatasunari bizi oso luzea eman diezaion erregu egiten. Haren Maiestateak egin diezadala mesede hau eta joan dadila berorren aitatasuna santutasunean eta Jainkoaren maitasunean haziz, amen.
|