|
2000
|
|
|
Erran dizut, halaber, ezen gose nintzela. Eta orain erraiten dizut ezen penaturik egon behar nuela, penaturik egoiteko modukoa zelako mementu haietan kontatzen ari nintzaiona, zeren eta osaba Joanikotek borreroaren eskutik jasan behar izan zituèn azote izugarri haietaz ari bainintzen; haatik, atsegin izugarria emaiten zidan legatz erre hark, hain bainintzen
|
ni
gose eta hain baitzegoen hura zaporetsu eta apetitos. Eta munduko pena guztia sentitu nahi nuen, osaba Joanikot zelako gehien maite izan nuen gizona, artean ere biziki maite nuena, neure memorian bai bederen... baina arrai nengoen neure legatz errearekin... zeren ez bainengoen, artean, neure mihiari ausiki egiteko eta kolpe hartaz gustuari eta zaporeari portale guztien zerratzeko asmotan.
|
|
|
|
Nire
goseren ogi, begien nigarra.
|
|
2005
|
|
|
– Ez hadi kezkatu, Damian,
|
nere
gose guziak apalduak dituk ja. Segur haiz nerekin.
|
|
2006
|
|
|
|
Nire
goseren ogi begien nigarra.
|
|
|
Protagonismo gosea daukazu, Aitor, eta bihotzekoak idazteko talentua. Hilabeteak bueltak ematen eta azken pausoa, arnasa eten eta
|
nire
gosea egarri bihurtzeraino urtu zuena, zeuk eman zenuen. Ohean eserita, eskuineko eskua neure garondoan jarri zenuen.
|
|
2008
|
|
|
Eta
|
niri
gosea sartu zait, eta hemen janen dut.
|
|
|
su gaineko birtuosismoa, haginen biagra.
|
Ni
gosearen alde nago argi eta garbi.
|
|
2009
|
|
|
" Badakit zer den benetan gosea pasatzea, baina oso esperientzia polita izan da.
|
Nik
gosea baino gehiago hotza pasa dut. Jendea ez zen hotzaz kexu, baina niretzat hori izan da gogorrena.
|
|
|
Zenbateko gosea duan, hori dek kontua!
|
Nik
goserik eza lortu diat. Hi ere mantsotuko haiz bai, nire urteak harrapatzen badituk, joango zaik gosea, pagopeko moxalei jolasgura bezala...
|
|
2010
|
|
|
marrazkiak, nikiak... Egia esateko,
|
ni
gose naiz, eta ogitarteko baten bila noa.
|
|
|
IKER. Bale, bale! Baina
|
ni
goseak nago.
|
|
|
KLAUDIA.
|
Ni
goseak nator. Nahi duzu zerbait egitea?
|
|
|
Kontua da pixkanaka nigana hurbiltzen joan zela eta bermutarekin batera zetorren oliba eskaini zidala aurrena, goseak akabatzen ariko banintz bezala. Jateko esan zidan, horrela aseko nuela
|
nire
gose basatia. Lagunek barre egin zuten eta horrek berak berotu zuen nirekin sartzen jarraitzeko.
|
|
|
" Nahi duana. Baina
|
ni
goseak nagok", zapuztu zen Pantxo.
|
|
2011
|
|
|
MANEX. Zer nahi dun,
|
ni
goseak akabatzea. Hazteko garaian nagon.
|
|
|
MALEN. (Goibelak jota) Ba,
|
niri
gosea joan zait, jan zuk.
|
|
|
KARLOS. Aizu,
|
ni
goseak nago, e?
|
|
2012
|
|
|
Zerbait jan nahi duzu?
|
Ni
goseak amorratzen nago.
|
|
|
Eta Jainkoaren ardurak
|
ni
goseak ez hiltzeko han jarritako emaitza garbia zela uste izateaz gainera, ziur nengoen beste leku batzuetan gehiago izango zirela, eta horregatik lehendik ezagutzen nituen uharteko leku guztietan haien bila aritu nintzen, bazter guztietan eta harkaitz guztien azpian, baina ez nuen ezer aurkitu. Azkenean bururatu zitzaidan oilo janaren poltsa astindu behar izan nuela han, eta harridura moteltzen hasi zitzaidan; eta aitortu beharra daukat Jainkoaren ardurari zor nion esker ona ere itzaltzen hasi zitzaidala, gertaera arrunta besterik ez zela konturatu nintzenean.
|
|
|
XABIN.
|
Ni
goseak amorratzen.
|
|
|
Ez nazazu" kanpotarra" deitu, urruti jaioa naizelako. ...Nire sorterriak beste izen bat duelako.Ipuinen beste hizkuntza batek sehaskatu ninduelakoAmaren maitasunean, bere bularraren kontra, berdinak amesten gaituzten abesti zein musuetan argitasun berdina izan genuen eta.Ez nazazu" kanpotarra" deitu, ezazu pentsa nondik natorren.Nora goazen, denborak nora garamatzan jakitea hobea baita.Ez nazazu" kanpotarra" deitu, zure gari eta suak
|
nire
gosea eta hotza baretzen baitute; zure sabaiak nire izatea estaltzen.Ez nazazu" kanpotarra" deitu, zure garia eta nirea berdinak baitira; baita zure eskua eta nirea ere; eta baita zu berotzen zaituen sua eta ni berotzen nauena ere: Goseak ez du abisu ematen eta jabez noiznahi aldatzen du.Eta zuk" kanpotarra" esaten didazu beste herri batean jaio nintzelako; beste itsaso batzuk ezagutu nituelako; beste kaia batetik atera nintzelako; Beti geratzen dira gauza berdinak:
|
|
|
Baina
|
ni
goseak nago!
|
|
2014
|
|
|
–Noiz hasiko gara afaltzen?
|
Ni
gose naiz?. Elkarri begiratu genioan denok, eta orduan ama negar batean hasi zuan.
|
|
|
eta zuek, zuetako batzuek, gutxienez? ez duzue
|
ni
goseak jota hiltzea nahi izango, ezta. Gainera, sexuari buruz ezer jakin nahi baduzue, hortxe duzue edozein liburutegitan Kamasutra?
|
|
2015
|
|
|
DOPPELMAYR:
|
Ni
gose naiz. I' m hungry.
|
|
|
Irribarre egiten zenuen, hori ere bai. Eta
|
nik
gosea neukan. Ama, gosea.
|
|
|
Igerilekuaren albora eraman naute, eta han egundoko mahaia prestatua zuten, eta lore fresko koloretsuen artean, egundoko oturuntza. Eta haiek beharbada ni harrapazka hastea esperoko zuten, baina
|
ni
gose izan ez?
|
|
|
Madrilgo Unibertsitate Complutenseak ernaltze berrien inguruko hitzaldi bat ematera gonbidatu ninduen batean aurkitu nuen helburu berria. Ritz Hotelean neukan ostatu egun haietan eta hantxe, atari parean ikusi nuen
|
nire
gosearentzako ogia: Madrilgo Burtsaren Etxea.
|
|
|
Tira,
|
nik
Gosea galdu dut.
|
|
|
|
Ni
gose naiz.
|
|
2017
|
|
|
Nik nekiela, bazitekeen polizia etxea aztertzen aritzea eta, hala izanez gero, atearen atzean zer zegoen jakin nahiko zuketen. Saiatu nintzen pazientzia izaten eta
|
nire
gose biziaz ahazten.
|
|
|
Gogoetarik ez da zabalduko, ez da gure baitatik aterako, mihiak nahi ez badu, ez jan edanik sartuko, mihiak laguntzen ez badu. Eta mihi gaiztoak marmar eta gezurrerako mizto bihurtzen diren bezala, sabel guriek ere mingaina izaten dute laguntzaile zintzo; horregatik, behar ez den gauzarik ez esaten saiatzen naizen neurri berean egiten dut ahalegina, bazko aurreko egunotan arratsaldekari bederen barau egiten, Jainkoari
|
nire
gosearen oparia eskaintzeaz batera, bi zaintzaileon artak eta arretak niregandik urruntzearren. Alferrik ordea, sendagileak esana omen du, gauero gauero halako eta halako hartu behar dudala, eta ni,, santu?
|
|
2019
|
|
|
Txikitan neska sendoa, gorputz adar delikatu baina biribilen jabea eta musugorria nintzen arren, tankera fisiko makalago, goibelago hori hartu nuen gero, eta, hala, nerabe patetiko bat izan nintzen, nahiz eta banuen bizi iturri hori, nire basamortutik jalgi daitekeena,
|
nire
gosetik, nire heriotza labur eta misteriotsuetatik, Moisesen haitzetik bezain harrigarriki. Ez naiz hasiko nire adorea goraipatzen, zilegi litzaidakeen arren.
|
|
2020
|
|
|
Jorjek.
|
Ni
goseak amorratzen nago. Beraz erabakiak hartu behar ziren.
|
|
|
Aren erraiñu erbal bat espetxe naibagetsuan sartu ta lau arpegi areitan neureak euki bear eban itxura larria ikusi nebanean, etsi etsian neure eskuak aginkatzen asi nintzan. Areik, barriz,
|
nik
goseak eraginda au nengiala uste izanik, beingo baten zutitu ta esan eustien: —Gure miña, aita, txikagoa izango da nunbait, geure gorputzez janaritzen ba’zara; zeuk jantzi zeuskuzan aragi kixkil oneik, eta zeuk erantzi eiguzuz.
|
|
|
Bihotzaren babesa da burua. Ez dut utziko nire ahulezia ikus dezaten, bestela jan egin nahiko naute eta
|
nire
gosea handiagoa da. Garrasi egin nahi dut eztarria odoldu arte.
|
|
|
•
|
Niri
gosea piztu............................................................................
|
|
|
Une egokiago batean lagunduko balie Joanna eta
|
ni
gose gara.
|
|
|
|
Niri
gosea eman dit.
|
|
|
|
Ni
gose naiz eta.
|
|
2021
|
|
|
–Zu ez dakit baina
|
ni
gose naiz. Atezainaren gela aurkitzera noa, agian, gaileta batzuk edo ogi papur batzuk izango ditu gordeta.
|
|
|
|
nire aurkako
gose greba eta
|
|
|
Hala esan zidan behin lagun zera batek... pseudozientziak maite dituen batek:
|
nik
gose beldur transgenerazional bat nekarrela" barruko uretan"; halaxe esan zidan, eta neri gogoan josia gelditu. Enion sinistu, jakina, baina...
|
|
2022
|
|
|
Ez zagon deus ere etxe honetan. Haurrak eta
|
ni
gose gaitun. Zerbait prestatu dun, ezta?
|
|
|
...ori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan
|
ni
goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...ori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan
|
ni
goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina...
|
|
|
Ez dakit zu, baina
|
ni
goseak akabatzen nago.
|
|
2023
|
|
|
Bai, usaindu ditut. Eta, jakina, usainak
|
nire
gose amorratua piztu. Bikoteak aurrera egin du, baina argiaren etenune batean, gizonak oina okertu, labain egin eta nigan utzi du urratutako azalaren aztarna txikia.
|
|
|
Bai, goazen txosnetara,
|
ni
gose naiz, ogitarteko bat magra tomatearekin nahi dut azaldu zigun Txerranek.
|
|
|
–Neskak,
|
ni
gose naiz –eten die elkarrizketa Xanak, eta igerileku ertzera salto egin du. Antzezlan paregabea egiten du bere tristura ezkutatzen.
|
|
|
Hori da
|
nire
gose naizela esateko modua.
|
|
|
Eta
|
nik
gosea galdu nuela erantzun zidan.
|