2000
|
|
Deerek urtegi bihurtu zituen bere begi urdinak barre malkoen kariaz, eta Otsotzarmendiri hortzeria erori zitzaion atze  ra lurrera barre karkaren hauspoaz. Edurtxo Caterpilar, berriz, ezinago gorri jarri zen lotsaren lotsaz, eta
|
nireganako
gorrotoz, eta haienganako haserre handiz. Nire erantzun hark, noski, ez zituen bideak goxatu.
|
|
|
nire
gorroto guztia islatuko lukeen
|
2002
|
|
Jende askok gorrotoa zion Pertiri, ezin zituen eta ez haren mingain zorrotza ez hark esaten zituenak eraman.
|
Nik
gorrotoa ez, baina haren jardunak entzuten ez nintzen eroso sentitzen. Piper minegia zen, geure buruaz galdera bi egiteko gauza ez ginenontzat.
|
2003
|
|
Ni baino gizon edadetuago batekin ikusi izan zutela ere esan zidaten.
|
Nitaz
gorrotoz eta mespretxu handiz hitz egiten omen zuen batzuetan, eta jakin minez galdetzen besteetan. Monika ezagututa, egunen batean berarekin topo egiten banuen, sekulakoren bat egingo zidan beldurrarekin ibili nintzen.
|
|
Amona Sarak ez ninduen ulertzen. Baina
|
nik
gorroto nituen nire begiak. Haurrek burla egiten zidaten eta begi horiek Jainkoak ezarritako zigorra zirela esaten zidaten," bata amaren begia duzu, bestea aitarena".
|
|
Ezkontza festa soziala zen, besteen aurrean agertu beharreko halako maitasun traturen bat edo. Eta
|
nik
gorroto nuen jendaurreko paripea.
|
|
Hori guztia zela eta, laster, galtzerdiekin batera, garitara gomazko pilotak eramaten hasi nintzen.
|
Nire
gorrotoa, nire amorrazioa kanporatzeko. Eta denbora pasarako.
|
|
–Nire aldetik –eskutitza buruz esaten jarraitu nuen– eta ofizialtasunez eskatzen badidate, berorren jarrera ezin hobea izan dela eta nire aldetik begirune osoa duela berorrek, halaxe esango dut; hori bai, politikoki egiari atxiki natzaio –hemen duda egin nuen– gorrotorik eta haserrerik gabe, zeren eta ez Falangeren baitan eta ez
|
nigan
gorrotoak ez baitu habiarik egin. Berorren barkamena erregutuz eta nire egoera zein delikatua den ulertaraz diezaion Jainkoari eskatuz, agur esaten dio...
|
2004
|
|
Berak amorrua erraten zion.
|
Nik
gorrotoa. Neure baitan bi izaera bizi dira elkarrekin:
|
2005
|
|
Zelatatzen gaituen birusa, gainera. Eta
|
nik
gorroto diet zelatariei, beraz Linux en bidez zelatarien zelataria izan naiteke. Ez naiz sartuko arazo filosofikoetan, zelataria izateagatik neure buruari gorroto ote diodan, alegia.
|
2006
|
|
" Veronicarekin, esan nahi dut". Eta
|
nik
gorroto, gorroto, gorroto. Gorroto zuria, eta euri tanta batek ukitu izan balu gorroto hori, berrehun mila koloretako gorrotoa aurkituko zukeen.
|
|
|
Nik
gorroto nuen poz hura, satorra hil izana eta nazien aur  kako erresumina lotzen bainituen.
|
|
Hutsegite batean harrapatu banindu bezala sentitu nin  tzen. Gurasoek igandero behartzen ninduten mezetara, eta
|
nik
gorroto nituen intsentsuaren usaina, ur bedeinkatuaren askan hatzak sar  tzea, aitaren egitea, meza bera. Eta meza garaian begiak apaizarengan jarriak izan arren, barrura begira egoten nintzen:
|
|
Hala ere, eta paradoxikoa dirudi, hortxe egon daiteke nire erabakiaren kakoa: urtetako
|
nire
gorrotoen sinboloa ezagutuko nuen. Hurbiletik ikusi nahi nuen hiria esaten ziguten bezain dekadentea ote zen, paristarrak hain biziatuta ote zeuden.
|
2008
|
|
EMAKUMEA:
|
Nik
gorroto dut errezelak ixtea, zuk ez. Nik benetan gorroto dut(())
|
|
...uñera joan ginen astero bezala, baina ez nuen atsoa bisitatu, hotelera joan ginen zuzenean, eta Inaziok aitortu zidan buelta asko eman zizkiola nik esandakoari, eta berriro galdetu zidan, atrebituko zinateke?, eta nik, zuzenean erantzun ordez, zer pentsatzen nuen azaldu nion, burutik askotan pasatutakoa kontatu nion nik, Tomasek hilda bakarrik utziko ninduela bakean, baina berorrek ez beza pentsa
|
nirea
gorrotoa zenik, ez zen behintzat gorroto hutsa, Inazioren begi tristeen nahigabea ikusten nuen nik ohean sartzen nintzen aldiro, baserri triste hartan edo hotel ilun bateko gela ilunago batean ilusioa puzteko ere balio ez zuten ametsak egiten, eta Inaziogatik etorri zitzaidan burura Tomas garbitzearena, tiro bat igual, edo benenoa, arratoiak akabatzeko tabernan erabiltzen dugun hori, burutik pasa...
|
2009
|
|
Goizero, irrati tertuliek adiskidetzen naute
|
nire
gorrotoekin. Azken hiru asteotan, hiru laguni entzun diet:
|
|
Suge baten moduan sartu zitzaidan gezurra mingainetik irristaka, konturatu gabe. Ez nintzen ni hitz egiten ari zena,
|
nire
gorrotoa zen.
|
|
–Erresumaño?. Gizon horren alderako
|
nire
gorroto zaharra berpiztu zidan hitz horrek. Damutzen hasia nintzen Bussyren aferan laguntza eman izanaz.
|
2010
|
|
–Karta bat duzu. Helenarena da?; bihotza ahoan behar nuen eta burua auskalo zer infernutan, baina
|
nik
gorrotoari eutsi eta gorrotoak eutsi zidan barrutik, eta hargatik edo, ez nuen bihotza ez burua galdu: ez nintzen amaz fidatzen, gainera?; gero, karta niri eman, eta konturatu nintzenean hark, aurrez aurre paratzeaz gain, berean jarraitzen zuela bere begirada akusatzaile harekin, amari bizkarra eman, karta ireki eta irakurtzen hasi nintzen:
|
|
Andrearen gelako atea ireki nuen tentuz eta lo zegoela ikusi nuen. Katuaren halleko saskia, ostera, hutsik ageri zen, baina gure logelako atea ireki nueneko, animaliak ohetik salto egin eta bere lekura joan zen zuzen,
|
nire
gorrotoa sumatuz legez. Saskian sartuta tinko begira geratu zitzaidan bere begi berde bakarraz.
|
|
" Karta bat duzu. Helenarena da"; bihotza ahoan behar nuen eta burua auskalo zer infernutan, baina
|
nik
gorrotoari eutsi eta gorrotoak eutsi zidan barrutik, eta hargatik edo, ez nuen bihotza ez burua galdu: ez nintzen amaz fidatzen, gainera...; gero, karta niri eman, eta konturatu nintzenean hark, aurrez aurre paratzeaz gain, berean jarraitzen zuela bere begirada akusatzaile harekin, amari bizkarra eman, karta ireki eta irakurtzen hasi nintzen:
|
2011
|
|
|
nire
gorroto zaharrez.
|
|
Eta
|
nik
gorroto nuen Loritoa.
|
|
Nire koldarkeria ausardia bihurtu nahi nuen, Narinhel nirea izango zela amestuz.
|
Nire
gorrotoa eromen bihurtu nahi nuen, amaren heriotza mendeku eginez. Baina nire burua goiko solairuko oheak egiten zituen hotsetan zegoen.
|
|
afektua ukatzen da eta bulkada alderantzikatzen da. «Hura maite dut nik» esaldiaren ordez «Ez, nik ez dut maite,
|
nik
gorroto dut» esaten du. 2 Bigarren etapa:
|
|
proiekzioa agertzen da: «Nik gorroto dut» esaldiaren ordez «Bera da
|
ni
gorroto nauena» agertuko da. 3 etapa:
|
|
sentimendu hori kontziente bihurtzen da eta kanpo pertzepzio bat balitz bezala tratatua da; horrek behin betiko jarrera afektiboa motibatzen du: «Hark gorroto nauelako,
|
nik
gorroto dut». Egituraketa paranoikoaren proiekzio horretan errealitatea ukatzen eta erretroaktiboki ezabatzen da.
|
|
Ez izan beldurrik gorputza hil bai, baina izpiritua hil ezin dutenei. Munduak gorroto zaituzte,
|
ni
gorroto nauelako. Okerrak pertsegitzen zaituzte, ni pertsegitzen nauelako.
|
|
Ni agertu nintzenetik, gauza batek batu zituen:
|
niganako
gorrotoak. Ezikusiarena egiten nion egoera horri eta, gauzak gehiago ez gaiztotzearren, apaltasun eta begirune handiz eskatzen nien lantegiko helduenei iritzia.
|
2012
|
|
–
|
Nik
gorroto nuen autobusez ibili behar izatea, egunero.
|
2013
|
|
|
Nik
gorroto dut jazza.
|
2014
|
|
|
Nik
gorroto dudan guztia zen.
|
|
Zuri marrubiak gustatzen zaizkizu, eta
|
nik
gorroto dut izotz gainean patinatzea.
|
|
|
Nik
gorroto nituen irakasleak, baina ez nintzen saiatu hiltzen.
|
2015
|
|
Eta amak sarritan aipatzen dit zein neska ederra egina dagoen, eta udaberrian kooperatibako dantzaldira gonbidatu nukeela.
|
Nik
gorroto diot ordea. Oraindik ez zait ahaztu nola jarri zen bere maskotaren galera zela eta.
|
|
eta
|
nireekiko
gorrotoak baizik lotzen lur honi!
|
2016
|
|
Ba
|
nik
gorroto dut dutxatzea!
|
|
zera?
|
nik
gorroto ditut dentistak. Hara!
|
|
Zugatik bizi naiz, zugatik jarraitzen dut Bedanian. Ez nau zuganako maitasunak eta
|
nireekiko
gorrotoak baizik lotzen lur honi!
|
2017
|
|
Ez dut gorroto,
|
nire
gorrotoa merezi ere ez duelako. Baina barkatu ere ez diot egingo.
|
|
Neskaren ahotsak halako protesta kutsu bat atera zuen orduan. Gustatuko zitzaidan haren defentsa egitea;
|
nire
gorrotoa begiz adieraztea askietsi behar izan nuen. Eskua krispetetan sartu eta ukabila itxi nuen.
|
|
Zapi batekin ahoa estali edo ez zalantzak izan nituen, baina beldur nintzen ez ote nuen itoko. Bost egun horietan ere ez zidan ezer aurpegiratu, ez zidan purrustadarik egin eta, tarteka askatzeko ahalegin izugarriak egiten bazituen ere, ez zuen
|
nireganako
gorrotorik erakutsi. Nik maite ez banuen, nahiago zuela desagertu, nahiago zuela hil, errepikatzen zuen eta uste dut benetan ari zela, ez zuela antzezpenik egiten.
|
|
|
Nik
gorroto zaitut.
|
2018
|
|
Faisaien Uhartea" leku kutuna" duen arren, egungo mugen aurkako jarrera plazaratu du artistak: "
|
Nik
gorroto ditut mugak, nire ustez indarkeria irudikatzen dutelako azken finean". Muga asko daude artistaren ustez:
|
|
Zalantzak izan nituen. Une batzuetan zeu ez akabatzea pentsatu nuen baina zure pasibitate hark beste guztion laguntzaile bihurtzen zintuen, eta kurtsoa amaitu zenerako
|
nire
gorrotoa handiegia zen. Ezin zinen libre geratu.
|
|
Zalantzak izan nituen. Une batzuetan zeu ez akabatzea pentsatu nuen baina zure pasibitate hark beste guztion laguntzaile bihurtzen zintuen, eta kurtsoa amaitu zenerako
|
nire
gorrotoa handiegia zen. Ezin zinen libre geratu.
|
|
Gehiegi tenkatutako soka eten egiten da. Fraideari buruzko guztia saihestu behar nuen, harenganako
|
nire
gorrotoak soka eten ez zezan.
|
|
Basurde esetsiari bezala loditu zitzaizkion begiak, baina ez ninduen jo. Larriagoa zuen izua,
|
niganako
gorrotoa baino. Ordu arterainoko beta aski luzean ez genuen beste ate hotsik entzun, baina aterantz jarraitzen zuen bion arretak.
|
|
herio dantza hura izan zedila patuari eskaintzen nion opari! Sarraskia eta herio bidea izan nituen, bada, patuarekin batera jokatuz, bizi  tzaren kontrako
|
nire
gorrotoa arintzeko manera.
|
|
Gainerako kadeteek urteak daramatzate entrenatzen eta
|
ni
Gorroto dut tuntun sentitzea.
|
|
Bai.
|
Nik
gorroto ditut dantzaldiak.
|
2019
|
|
Gainera, haren musua ez zen azalekoa, mingaina ahoan sartzen zidan eta.
|
Nik
gorroto nion horregatik guztiagatik. Baina ez nuen behin ere hitzik esan, oso beldurtia bainintzen.
|
|
Gaur kalean ikusi dut; tamalez, haren zahartzaroa eta ahuldadea ez dira gai oraindik
|
nire
gorrotoa baretzeko.
|
|
|
Nik
gorroto nituen astelehenak. Eta hala egiten nuen aldarri, ahal nuen guztietan.
|
2020
|
|
purrustaka ari zaretenok
|
nik
gorroto,
|
|
Bere zorioneko lantza nazkagarri horrez ni jotzeko imintziorik egiteko aukera izan aurretik, eta bigarren aldiz egun honetan, Ertaroko gerrari baten hankatartea matxuratzen dut ostiko batez. ...nuenez geroztik, baina banago behin berriro kantoi batean gora antxintxika, ez dakit noren edo zeren ihesi, ala bai, dagoeneko amesgaizto bilakatu den azoka egun honetatik, ametsetan bainago, noski, hori baita behingoz ondorioztatu behar dudana soinean daramatzadan jipi zirtzildu zein abarka zatarretan erreparatutakoan; ez da posible, ezin liteke, ni ez naiz gaur goizean nire etxetik mozorraturik,
|
nik
gorroto diot mozorratzeari, nik ez nuen inolako gogorik Alde Zaharreko Azokaraino igotzeko, ni ametsetan nago.
|
|
Gorroto
|
nire
gorrotoa.
|
|
Sorgin deitu zenion, beraz Bai, ez dut esan bere
|
niganako
gorrotoa ulertzen ez dudanik.
|
|
Eta
|
nik
gorroto nuen.
|
|
Senti ezazu nire amorrua
|
nire
gorrotoa nire eskua zure bularrean sartu eta bihotza ateratzerakoan!
|
|
Baina
|
nik
gorroto diot bere bertuteengatik.
|
2021
|
|
|
Nik
gorroto dudan bakarra bidegabekeria da. Bueno, baita gaixotasuna ere.
|
|
–Beraz, zuen plazer gorenari eskainitako sakrifizioa naiz ni une honetan. Nire ezintasunaz, nire umiliazioaz, nire porrotaz, nire etsipenaz,
|
nire
gorrotoaz gozatzeko utzi didazue honaino iristen. Eta ezin ditut nire kateak apurtu, ezin naiz inurritegitik askatu, neure burua suntsitu gabe.
|
|
Eta, agian, besteenganako gorrotoa hazi zaidalako, besteak munstro bihurtu ditudalako,
|
nirekiko
gorrotoa baretu egin da, nire barruko munstroa txikitu.
|
|
Berak museoak maite ditu, eta ni ahaleginaren ahaleginez joaten naiz, eginbeharraren eta nekearen sentsazio desatseginarekin. Berak bibliotekak maite ditu, eta
|
nik
gorroto diet.
|
|
Erosi zituen merke balio zutelako, eta iruditu zitzaiolako haietaz hornitu beharra zegoela; erosi zituen polemikagatik, nik etxerako ezer erosten ez nekielakoan. Ardo koloreko esteraz egindako alfonbratxo horiek higuingarri bilakatu ziren denbora gutxian, gorpu baten zurruntasuna hartuta; eta
|
nik
gorroto nien, sukaldeko balkoiko burdin haritik eskegita zeudela. Aurpegiratu egiten nizkion, erosketa txar baten eredu gisa; baina berak esaten zuen merke balio izan zutela, oso gutxi, ia ezer ez.
|
|
Berriak kordelean zetozen, bata zein bestea baino hutsalagoak, jendarteko klaserik aberatsenaren zereginak, xedeak, ametsak, desirak, fantasmak ziren pantailetatik jaukitzen, ukabilkada sozial bortitzak bailiran. Baina ez nintzen hor generoak, sexuak, joera kulturalak oro zirtzikatzen zituen aberatsenganako
|
nire
gorrotoaren barrakiak irekitzeko:
|
|
Eta arrain usainari buruz esaten duena guztiz egia da.
|
Nik
gorroto dut arrain hatsa!
|
2022
|
|
horrenbeste esplikazio, horrenbeste ñabardura. Hasia da unatzen hozkailua, purrustaka ari zaretenok
|
nik
gorroto, ehuneko bat eta erdia ados, populuaren borondate sakratua, herratsu zatzaizkit zio zuloan sartu ez naizen honi.
|
|
Baina uzkur egiten nion horiek liburu bakarrean ehuntzeari, egon bazegoelako jada" gizonei buruzko liburuen" genero bat, izugarri popularra bilakatua zena. Pop psikologia, historia amateurra eta mitogintza marmartia nahasten zituen, eta
|
nik
gorroto nuen. Atzera begiratuta, maskulinitatearen estereotipo egozentrikoak ziren behar genuen azken gauza.
|
|
...andia izatea buruiritzia bazara, handitasun hori partekatu nahi ez baduzu, eta ea zein dudan ordutegia, ea egun osoz lan egiten dudan edo gauez baizik ez, ea astearteetan eta ostegunetan hemen egoten naizen, eta nik erantzun diot Cynthia dudala izena eta ez dudala egunez baizik lan egiten, gauez lan egitea oso gauza tristea dela, bai, gautzen duenean barruko argiak piztu egin behar izaten dira eta
|
nik
gorroto dut bonbilen efektua nire azalaren zuritasunaren gainean, eta arratsaldeko bostak ezkero lanbide hau zinez morbido bihurtzen da, prostituzio lan hau, kalean ibiltzea eta ostikoak jasotzea, eta gauerdira arte geratu behar izaten dut gela honetan eta gero neure etxera joan lotara mundu guztiak bezala, bai, hobe da hemen egunez izatea zeren horrela itxura egin dezakezu egiazko bizi bat duzul...
|
|
...amintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak,
|
nire
gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaiz... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...amintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak,
|
nire
gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaiz...
|
|
Eta ate baten atzean desagertzen diren hiru mila gizon horiek ez dakite zer egin behar izan dudan beren presentzia exortizatzeko, haiengandik beren dirua baizik ez gordetzeko, ez dakite ezer
|
nire
gorrotoari buruz, sumatzen ere ez dutelako, haiek apeta jakin batzuk dituztelako eta horixe baizik ez zaielako axola, ez dagoelako zer ulerturik, bizia azkenean oso sinplea delako, desesperazioraino erraza, gainera hiru mila gizon horiek korrika alde egin behar izaten dute, batzarrak presiditzeko lanetara edo aitarena egitera itzuli behar izaten dute, eta noizean behin bakardadean hemen nagoenean...
|
|
...o baten oroimenez gatzezko estatua izatearen indarrez inor ez den bat, haizeak edertasuna kendu zionetik, eta gainera ama ahaztua dute denek, nik izan ezik beharbada, amaz pentsatzen ez duten guztien ordez pentsatu behar dut nik hartaz, hargatik dut gorroto, hartaz pentsatu behar duen hori bilakarazi nauelako, eguna joan eguna etorri ama gogamenean biziarazi behar duen bakarra bilakarazi nauelako,
|
nik
gorroto eta ohe bizia izanagatik ere, eta arrazoi horiengatik guztiengatik nire gogamena ere hiltzen ari da, amaren zamapean ari da hiltzen, ez baita nolanahiko zama, hilotz baten zama da, nekezia handian baizik ezin da mugitu, zurruntasunak eskaileran bira egitea galarazten dio, horrexek erakusten du gaurgero amari bizia zenbateraino ez zaion naturala, eta behin eta betiko ehortzi nuke, metalik ...
|
2023
|
|
Nire portaerak, edonola, ez zion inori
|
nire aurkako
gorrotoa eta arbuioa justifikatzeko aitzakiarik ematen. Ez nuen inoren susmo txarrak baieztatuko zituen jokaera itsusirik erakutsi, ez nuen inor harritu edo asaldatuko zuen ezer egin, ez nuen hankarik sartu.
|
|
Nire amak errukiz begiratzen zion.
|
Nik
gorroto nituen eztabaidak nire aitak bezala. Baina hileta batera ilun jantzita joan behar da.
|
|
Nire minetik despistatzen lagunduko didala pentsatu dut.
|
Nire
gorrotoa, nire nahigabea ahazten lagunduko didala. Ez dut gorrotoan murgildu nahi, ez dut atsekabean hondoratu nahi.
|
|
Ez nuen ikusi Santiren eta bere emaztearen maitasuna, bere lagunari ziotena, gezur hura dena antolatzeko indarra eman ziena. Eta, neurri batean,
|
ni
gorrototik ateratzeko egin zuten ahalegina. Urrunetik ezagutu arren, laztan bat eman nahi izan didate, gezur baten bitartez bada ere.
|
|
Psikologo jauna, orain
|
nirekiko
gorrotoa bihurtu da nire emaztearen bizitzako bizigai bakarra, baina, sinestezina badirudi ere, garai hartan gauzak guztiz bestelakoak ziren. Uste nuen txoriak bihotzera itzularazi zizkidan emakume alai airosa hark António adiskidearen absentzia betiko ahantzaraziko zidala, bere dohain guztiez hornituko ninduela neure bakardadetik aterata, bai eta falta nuen kemenaz ere, zeren, egia esatera, orduan Garbiñe ez zen geroztik bihurtu den marimatxarda ipurterre, beldurti eta xuhurra, ezpada grazia handiko emakume ausart eta eskuzabala.
|
|
Eta
|
ni
gorroto nau.
|