|
2002
|
|
|
Alferrik.
|
Ni
ezkutatzen nintzen tokira etortzen zen Artsai eta ni beti galtzaile.
|
|
2008
|
|
|
Ikusten ninduen aurrenekoak ez ote zidan oilagorrari bezala lepoa bihurrituko?
|
Nire
ezkutatzea bera ez ote zen haientzat nire beldurraren froga, eta baita, beraz, nire zoritxarreko ezagutzarena ere. Akabo dena, pentsatu nuen.
|
|
|
Nire aurreko eserlekuan eseri ohi zen, edo bi eserleku aurrerago, eta kokotean behera zintzilik zituen ile solteei begira (hainbat eskuk banatuko zioten ilea eta beste hainbatetan bilduko zuen berak) egiten nuen bidea, ni baino auzo bat lehenago altxatu eta bere zango zerutiarrak autobusera igotzeko zain zeuden langileei erakutsiz jaisten zen arte. Begiradarekin jarraitzen nion askotan, non bizi zen jakin nahirik edo, eta aldi oro norantza ezberdin bat hartzen zuela iruditzen zitzaidan, argibide hori
|
niri
ezkutatzeko. Edonora zihoalarik ere, halako hutsune mingots bat uzten zidan barrenean, biharamunean ikusiko nuen itxaropenak bakarrik sendatzen zidana.
|
|
2012
|
|
|
–Zuei idatzitako gutunak dira.
|
Nik
ezkutatu egiten nituen.
|
|
2013
|
|
|
–
|
Nik
ezkutatu?
|
|
|
Ikusi zutenean gure taldea atzean zegoela, armarekin tiro egiteko keinua egin zuten.
|
Ni
ezkutatu egin nintzen. 500 metrotan edo, horrela izan zen; kalez kale, autoen atzean gordetzen joan nintzen.
|
|
2015
|
|
|
Haurkeria harroa irudi luke nik hau esatea baina, atzera begira eta pentsatzen jarrita, ipuineko ahatetxo itsusiaren pareko sentitu izan naiz: traketsa, zabarra, ezgauza; eta Montse beltxargak
|
nire baitan
ezkutaturik zegoen dohain bat ikusi edo azalarazi balit bezala. Ez da oso aintzat ere hartu behar parabola, azken batean mozolo jaiotakoak beti izango gara mozolo, eta ez arrano, baina gutxienez hegan egin nezakeela ikasi nuen.
|
|
2016
|
|
|
Gertakarien egunaz geroztik,
|
nigandik
ezkutatzen da. Hogeita hamar urte pasako ziren dagoeneko.
|
|
2017
|
|
|
Ilea orrazten ari nintzela ordu erdia jo zuen. Baina nolanahi ere laurden gutxi arte baneukan artean salbu eta eman dezagun ihesi zihoan iluntasunean haren gizonezko aurpegia bakarrik ikusiz hautsitako lumarik ez non eta bi ez ziren baina ez halako bi Bostonera joaten gau berean orduan nire aurpegia haren aurpegia une batez eztanda hotsean iluntasunetik aterata bi leiho argituk elkar jotzen dutenean beren ihes zurrunean haren aurpegia eta
|
nirea
ezkutatuak baina nik ikusten dut ikusi dut ikusi al dut ez adio estalpea hutsik jaten duenik gabe errepidea hutsik iluntasunean isiltasunean zubia kakotuz isiltasunean iluntasunean joan ura baketsu eta bizkor adiorik ez
|
|
|
Horrelako lagunekin elkartzen bahaiz, zer ez duk bada egingo! Zer arraio dela eta ibili behar duk hik nazkagarri horiekin,
|
nigandik
ezkutatzen. Sinets egidak horixe dela gehien izorratzen nauena, ezkutukeria horrek, konfiantza falta horrek...
|
|
|
Horregatik uzten zenion igurzteari, baina inoiz ez etsita. Ala bai,
|
niri
ezkutatu arren. Orduan amaren eskuak nire tripan, betiko hutsik geratzera kondenatuak ziruditen erraien gainean, nire sabela ferekatzen.
|
|
2018
|
|
|
–Ezin dut jasan
|
ni
ezkutatzea horrenbeste kosta daki zuen.
|
|
2021
|
|
|
Ispiluko hori jai batean aurkituko banu, ez nuke zalantzarik egingo, ohera eraman nahi nuke, edo komunera, edo topatzen dudan lehen sofara. Baina ez dago jai batean, kristal batean harrapatuta baizik, eta bere baitan harrapatuta dagoen
|
nia
ezkutatzen dit. Agian, azal arrotz hori erretzeko itxaropenez hartzen dut dutxa hain bero.
|