2020
|
|
Zeruan nenbilen gizonillo itsusi bat gidari nuela, eta
|
nire
Deabru Guardakoa zela jakin nuen halako batean. " Zer egiten duk hemen, zeruan?", galdetu nion.
|
|
Begi zirrikituarekin gizonillo itsusia ikusi nuen,
|
nire
Deabru Guardakoa. Keinuka ari zitzaidan okindegiko labearen ondotik.
|
|
Egon hadi hortan! egin zuen buila gizonillo itsusiak,
|
nire
Deabru Guardakoak. Alboan neukan berriro, pandeletxe bana eskuetan, bi pandeletxe axukrez zipriztinduak.
|
|
Zeruan segitzen nuen, zeruko okindegian, milaka ume afrikar ogia eta pandeletxeak jaten ari ziren pabiloi handian.
|
Nire
Deabru Guardakoarekin eztabaida izan ondoren, hobeto begiratu, eta ezagun bat ikusi nuen korroetako batean eserita, umeen kontuak entzuten. Ez nuen zalantzarik izan:
|
|
Kalapita sortu zen korroan, neskatilak protestaka hasi baitziren. Hartan, are eta iskanbila handiagoa sortuz, gizonillo itsusia azaldu zen,
|
nire
Deabru Guardakoa. Korroaren erdian jarri eta desafioka hasi zitzaien neskatilei:
|
|
Satrustegik uxatu egin zuen. " Xapi!", esan zion, katuei bezala, eta hain zuzen ere gizonillo itsusia,
|
nire
Deabru Guardako hura, katu bihurtu zen, eta katu moduan abiatu zen ihesi. Ez zen halere kalapita baretu.
|
|
Katua zen,
|
nire
Deabru Guardakoa, alegia. Okindegiko labearen gain batean zegoen.
|
|
Ni ere beldur nintzen. Auskalo zer ateraldi baldar eskaini behar zigun katuak,
|
nire
Deabru Guardako ohiak.
|
|
Holaxe hasi zen katua,
|
nire
Deabru Guardakoa. Tankera hartu nion haren azalpena ez zela oraingoan hain baldarra izango.
|
|
Gogoeta adierazi nion katuari,
|
nire
Deabru Guardakoari. Ia bukatzen utzi gabe erantzun zidan berak, hizketa dotorea baztertuta.
|
|
Begira geratu nintzaion katuari,
|
nire
Deabru Guardakoari. Jakin mina neukan.
|
|
enterua. " Itxuraz aingeru direnak deabru enteruak izaten dira askotan." Ez al zen hura
|
nire
Deabru Guardakoari zegokion hitza. Begiratu nion hobeto, eta bai, halaxe zen, nire Deabru Guardakoa.
|
|
" Itxuraz aingeru direnak deabru enteruak izaten dira askotan." Ez al zen hura nire Deabru Guardakoari zegokion hitza? Begiratu nion hobeto, eta bai, halaxe zen,
|
nire
Deabru Guardakoa. Beste aldi batzuetan gizonillo, katu, suge itxura hartutakoak monje tibetarra zirudien orain.
|
|
Zalantza kondarrik ere ez:
|
nire
Deabru Guardakoa zen Fritz Langi galdezka ari zitzaiona.
|
|
Eten egin nuen pentsamendua, Fritz Lang erantzutera baitzihoan monje tibetarrari,
|
nire
Deabru Guardakoari:
|
|
Barre egin zuten denek, salbu eta monje tibetarrak,
|
nire
Deabru Guardakoak.
|
|
Begiratu, eta monje tibetarra zegoen nigandik metro batera, mahatsaren parean; mahatsaren parean eta mahatsa jaten lotsagabe. Zalantzarik gabe,
|
nire
Deabru Guardakoa zen hura, monje tibetarrez txantxotuta orduan ere, eta amorrazi egin nintzen.
|
|
Ibili nintzen, bai, behealde honetan, baina zerura jo nuen ostera, ea zer berri. Nahiz eguraldia txarra izan, hotza eta elurra, aise egin nuen igoera, eta eragozpen bakarra
|
nire
Deabru Guardakoaren jarrera izan zen. Pozik zihoan, nonbait, eta txiste kontatzen egin zuen igoera osoa.
|
|
Kafe kikara zeukan esku batean, bestean hostorezko laxo bat. Haren atzean kokatuta zegoen
|
nire
Deabru Guardakoa, hostorezko laxo bat jaten hura ere.
|
|
—Esantzak egiya, atrebitzen bahaiz! bota zidan korrikalari haietako batek, eta segituan igarri nion
|
nire
Deabru Guardakoa zela. Beste eraldaketa bat:
|
|
Korrikalariak,
|
nire
Deabru Guardakoak, purrusta egin zidan:
|
|
—esan zuen alboko mahaitik gizonillo batek. Han zen berriro
|
nire
Deabru Guardakoa. Orduan ere, gozoa jan eta jan ari zen bere aho handiarekin.
|
|
|
Nire
Deabru Guardakoa hurbildu zitzaigun labana batekin. Beldur izan nintzen ez ote zuen gure kontra erabili nahi.
|
|
—Konparaziyorik ez dago! hots egin zuen
|
nire
Deabru Guardakoak, eta oihua zeruko pasteleria guztian entzun zen. Nik behintzat nahiago diat tradiziyua!
|
|
Zeruko pastelerian nengoen
|
nire
Deabru Guardakoarekin eta Julio Caro Barojarekin, hizketan gai bihurri samar baten inguruan: eutsi egin behar al zaie lehengo festa eta tradizioei, ala berriekin ordezkatzea komeni da?
|
|
Barreirudia zabaldu eta
|
nire
Deabru Guardakoa seinalatu zuen.
|
|
Ikusten ez nuen arren, zalantza gutxi. Katua zen,
|
nire
Deabru Guardakoa. Nire pentsamenduen korrontetik atera ninduen.
|
|
Banekien belarrira xuxurlan ari zitzaidana katua zela,
|
nire
Deabru Guardakoa, baina harritu egin ninduen halere haren jarrerak, inoizko lotsagabeena eta baldarrena, eta burua jiratu nuen. Harridura hazi egin zitzaidan orduan.
|
|
Nire atzean ez zegoen, espero bezala, katurik.
|
Nire
Deabru Guardakoak izana zuen nonbait beste eraldaketa bat, eta suge bat zegoen han. Bai, Eba engainatzeagatik Jainkoaren madarikazioa jaso zuen sierpea:
|
|
Barre algaraka, sugeak,
|
nire
Deabru Guardakoak, hots egin zuen:
|
|
Zalantza gutxi:
|
nire
Deabru Guardakoa zen.
|
|
—Niri ikaragarri gustatzen zaizkidak! —hots egin zuen
|
nire
Deabru Guardakoak. Hoyek egiten zituzten jatiak egin nahi nizkiake nik!
|
|
Baina ni ez ninduen engainatzen. Nahiz ohikoa baino hizkera dotoreagoa erabili,
|
nire
Deabru Guardakoa zen. Horregatik zeramatzan betaurreko beltzak.
|
|
Barre egin genuen biok, baina segituan isildu ginen. Betaurreko beltzekoak,
|
nire
Deabru Guardakoak, bere istorioari ekin nahi zion.
|
|
Utzidazue, laburtze aldera,
|
nire
Deabru Guardakoak hasitako istorioa bukatzen. Bada, Teodorok, aurrena, uko egiten dio proposamenari, ez du kriminala izan nahi.
|
|
Fabula moral bat entzun berria nuen zeruko kafetegian. Deabrua azaltzen zitzaion Teodoro izeneko gizon arrunt bati —ez
|
nire
Deabru Guardakoa, boteretsuago bat—, eta esaten zion: " Aurrean daukazun txintxarri hori jotzen baduzu, mandarin bat hilko da Txina urrunean, eta haren aberastasun guztiak jasoko dituzu herentzian.
|
|
Zeruko kafetegian geunden, eta
|
nire
Deabru Guardako lotsagabeak beste istorio bat iragarri zigun.
|
|
|
Nire
Deabru Guardakoa inguruan zebilen, eta belarrira hitz egin zidan:
|
|
|
Nire
Deabru Guardakoa hoska sentitu genuen:
|
|
" Hik atera dituk eltzetik babak! Horretarako ireki al duk ahoa?!", esango zidakeen
|
nire
Deabru Guardakoak.
|
|
|
Nire
Deabru Guardakoa ari zitzaidan hizketan, noski.
|
|
Jakina,
|
nire
Deabru Guardakoa zen, eta, egia esan, poza hartu nuen ikustean.
|
|
Zeruko pastelerian.
|
Nire
Deabru Guardakoarekin.
|
|
—Negargarri! —erantzun zion
|
nire
Deabru Guardakoak tartean sartuz— Zeruan de extranjis baino okerrago!
|