|
2004
|
|
|
Eta ez bakarrik jan kontuagatik, baita Genovevak salan jartzen zituen diskoengatik ere. Baina, nahiz den dena lasai egon,
|
nire
barruko Setatsuak kezka zeukan. Ez zuen pentsu bankete harena konprenitzen, eta urduritasuna ematen zion horrek.
|
|
|
Baina, kontuz, geldi nadin, noan egia guztia esatera. Ez dezadan
|
nire
barruko Setatsuak bezain zuri hitz egin; azkenaldi honetan maizegi egiten dudan gauza, bide batez aitortuta. La Vache eta biok zoriontsu izan ginela eman dut aditzera, eta baieztapena zuzendu egin beharra daukat; zuzendu, ez aldatu.
|
|
|
ez al dugu garaia? —deitu ninduen
|
nire
barruko Setatsu, Ahots edo dena delako horrek aspaldi, tximista eta trumoi gau batez, eta ondorenean memoriok idazteko agindu zidan. Alegia, ez nuela mundu honetatik alde egin behar aurrez nire testigantza utzi gabe.
|
|
|
Azkenez, loaldi luze baten ondorenean, lasaiago sentitu nintzen.
|
Nire
barruko Setatsuak hitz egin zidan orduan:
|
|
|
Bat batean, ordu arte beste mundu batean bezala egon ondoren, zaldi gorria irrintzika hasi zen, eta halako modu larrian hasi ere non bertan zendu behar zuela iruditu baitzitzaidan. Arrazoi zuen
|
nire
barruko Setatsuak: animalia eder hura, hasieran hain inbidiagarri iruditzen zitzaidana, urduriegia zen, izpiritu xinglekoa.
|
|
|
Hartan, zeharo amorrarazita geundenean,
|
nire
barruko Setatsuak hitz egin zidan:
|
|
|
Hala eta guztiz ere, eta esandakoak esanda, hasiera batean ez nion gaizki erizten
|
nire
barruko Setatsuari, eta arrazoi pittin bat ere ematen nien bere alde hitz egiten zidatenei. Aldika aldika, nire lagunik lagunena iruditzen zitzaidan, une atseginetarako adiskide ona eta garratzetarako hobea; hitz egiten zuenean, gustura entzuten nion.
|
|
|
Eta berriro ere, isiltasuna, elurraren zuria, harkaitz haren beltza. Eta bitarte horretan guztian,
|
nire
barruko Setatsua txintik atera gabe. Antza, mindua zegoen aurrez emandako erantzun txarrarekin.
|
|
|
Ordea
|
nire
barruko Setatsua isildua zegoen, eta alferrik egon nintzen zain. Bihotza larritua neukan.
|
|
|
|
Nire
barruko Setatsuak segi eta segi egin zuen, baina nire arretarik lortu gabe. Nire arreta guztia Artizar edo Venusi buruzkoa zen.
|
|
|
Ni seguru nengoen horretaz. Eta ni baino seguruago zegoen, oraindik,
|
nire
barruko Setatsua:
|
|
|
nik banekien bakarrik geundela eta, laguntzailearen esku goxorik gabe, festetako hots eta durunda guztiak entzun genituela, ia erotu arte. Agian
|
nire
barruko Setatsua saiatu zen laguntza hori ematen, Aingeru Guardakoa baldin bada behintzat saiatuko zen, baina horren berririk ez zitzaidan iritsi: hain bortizki jotzen zuten borra, mailu eta gainerakoek gure marmitan, non ezer aditu ezinez gelditu bainintzen.
|