|
2017
|
|
|
Horrek guztiak, bada, ez digu inola ere bazterrarazten Bestea objektu deneko eremua. Gehienez ere, objektibotasun mota berezi baten aurrean gaude, Husserlek ‘absentzia’ hitzarekin izendatzen duenetik gertu, nahiz eta ez duen azpimarratu Bestea definitzen dela ez kontzientzia baten absentzia bezala nik ikusten dudan gorputzari buruz, baizik eta
|
nik
atzematen dudan munduaren absentzia bezala, hain zuzen, mundu horretaz dudan pertzepzioaren baitan bertan. Bestea da, maila horretan, munduko objektu bat munduak defini dezan uzten duena.
|
|
|
Baina, hain zuzen, Bestea ere berarentzat bere burua denez, bakarrik izan daiteke nire baitarako eta nire baitatik nire buruaren ukapen, noiz eta bera ni ukatzen nauena bera den. Nik ezin dut kontzientziarik atzeman eta irudikatu
|
ni
atzematen ez nauenik. Kontzientzia bakarra berak ni atzeman eta ukatu gabe badena eta neronek irudika dezakedana ez da kontzientzia isolatu bat mundutik kanpo hor nonbait dagoena, baizik eta neurea bera.
|
|
|
Nik ezin dut kontzientziarik atzeman eta irudikatu ni atzematen ez nauenik. Kontzientzia bakarra berak
|
ni
atzeman eta ukatu gabe badena eta neronek irudika dezakedana ez da kontzientzia isolatu bat mundutik kanpo hor nonbait dagoena, baizik eta neurea bera. Horrela, nire izatea ukatzen duelarik aitortzen dudan Bestea zera da lehenik eta behin, nire baitarako izatea ahalbidetzen duen hori.
|
|
|
Irudi on bat
|
ni
atzemateko ahaleginena eta horien alferrikakotasunarena Poincarek aipatzen duen esferarena litzateke, alegia, tenperatura zentrotik azalera gutxiagotzen denekoa: izate bizidunak esferaren azalera heltzen saiatzen dira zentrotik abiatuta, baina tenperaturaren jaitsierak kontrakzio bat eragiten die etengabe handituz doana.
|
|
|
Eta ez da bakarrik bere gorputza, munduko objektu gisa, bere izatea definitzen duena, baita bere nortasun agiria ere, eta igo den metroko linearen norabidea, eta atzamarrean daraman eraztuna. Baina ez bera denaren zeinuen modura zeinuaren nozioak, izan ere, subjektibotasun batera eramango gintuzke
|
nik
atzeman ezin dudana eta non bera zehazki ezer ez den, izatez bera ez dena baita eta ez baita bera dena, baizik eta bere izatearen ezaugarri errealen modura. Ordea, bera munduaren barruan dagoela jakin badakit ere, Frantzian, Parisen irakurtzen, bere nortasun agiria ikusi ezean, suposatu baino ez dezaket egin bera atzerritarra dela (horrek zera esan nahi du:
|
|
|
Baina, hain zuzen ere, Besteak bere denbora zabaltzen duenez gero, berarekin batera zabaltzen nau denboran; eta bere denbora propiorantz jotzen duelarik, denbora unibertsalean agertzen natzaio. Bestearen begiradak,
|
nik
atzematen dudanean, nire denborari dimentsio berri bat ematen dio. Besteak nire presentzia nirea den presentetzat jotzen duenez, nire presentziak kanpoalde bat hartzen du.
|