|
2001
|
|
|
Nik, behintzat, ezin izan dut horrelako legerik teorian asmatu. Baina
|
nire alde
eta beste guztion alde zintzo saiatu eta gero ni behartsu egonik eta ni eta besteok maitarion elkarteko kide izanik, deiadar egin dezaket laguntza eske. Eta ez banaiz gauza hitz egiteko, hala ere entzun egin behar didate.
|
|
|
Nik, behintzat, ezin izan dut horrelako legerik teorian asmatu. Baina nire alde eta beste guztion alde zintzo saiatu eta gero ni behartsu egonik eta
|
ni
eta besteok maitarion elkarteko kide izanik, deiadar egin dezaket laguntza eske. Eta ez banaiz gauza hitz egiteko, hala ere entzun egin behar didate.
|
|
2003
|
|
|
Horrelakoak jasan ditugu
|
nik
eta beste askok satiro honen flauta doinuen eraginez; baina entzuidazue nik bera konparatu dudan satiro horien zein antzekoa den eta zein botere harrigarria duen. Argi eta garbi jakin ezazue zuetako inork ez duela bera ezagutzen, nik erakutsiko dizuet ordea, hasi naizenez d gero.
|
|
|
— Nola bada, zorioneko hori —esan omen b zuen Sokratesek—, ez naiz estualdian egongo
|
ni
eta beste edozein ere horren hitzaldi eder eta aberatsa esan ondoren hitz egin beharrean egonik. Gainerakoa ez zen horren harrigarri, baina bukaerakoa, hitz eta esamoldeen edertasuna aditzerakoan nor ez litzateke liluratuta geldituko?
|
|
|
— Zu edan gabe zaude, nik uste, Altzibiades, bestela ez zinateke inoiz hori guztia esateko arrazoia horren itzulinguru landuez estaltzen saiatuko, gehigarri hutsa bezala esanez bukaeran jarri duzuna, hori guztia
|
ni
eta Agaton etsaitzeko esan ez bazenu bed zala, nik zu eta ez beste inor maitatu behar zaitudala ustetan eta Agaton zuk maitatu behar duzula eta beste inork ez. Baina ez zara oharkabean pasa, aitzitik zure drama satiriko eta sileniko hori guztiz agerian gelditu da.
|
|
|
Baina zu utziko zaitut jada, eta Diotima Mand tineako emakume batengandik behin entzun nuen Maitasunaren inguruko hitzaldia (bera gai horietan eta beste askotan aditua zen eta izurritea baino lehen behin eskaintza egindako atenastarrei gaixotasuna hamar urtez atzeratu zien, eta niri ere maitasunaren ingurukoak erakutsi zizkidan), hark esan zuen hitzaldia bada saiatuko naiz zuei agertzen,
|
nik
eta Agatonek adostutakoak oinarri hartuta, nik neuk neure kasa ahal dudan bezala. Eta beharrezkoa da, Agaton, zuk azaldu zenuen bezala, lehenik bera nor eta nolakoa den azaltzea, bigarrenik bere ekintzak.
|
|
2004
|
|
|
Dena dela, zertara dator hau, zer arraio egingo du Jainkoak honetan guztian? Ideiak ez datozela ez fedetik, ez sentimenetatik, esateak arazoa konpondu beharrean uzten gaitu, azken batean, badagoelako mamizko arazo bat aurre egin behar zaiona, hautsita dagoelako
|
nire
eta kanpoko munduaren arteko lotura, nire barruko munduaren eta mundu fisikoaren artekoa alegia eta, oraindik, ez dagoelako naturari buruzko ezagutza zientifikoari fidagarritasuna emango dion zutarria ipinita. Sentipenak baztertuta, urrats hau eman ahal izateko baliabidea, ideientzat oinarri bat aurkitzeko modua, Jainkoarengan bilatuko du Descartesek.
|
|
|
Eta gauza guztiez zalantza egin nahi izan dudanean ziurtasunez ezagutu dudan gauza bakarra
|
nire
eta Jainkoaren existentzia izan bada, hala ere, Jainkoaren gaitasun amaigabea ezagutu ondoren, ezin ukatuko dut berak gauza asko sortu dituela edo sor ditzakeela, eta horrela ni munduko zati izango naiz, unibertsoko izaki guztien artean.40
|
|
|
Zeregin horretan osagai garrantzitsu bat kontzeptuak izango lirateke, baina hauek gure adimenean orokorketa baten bidez sortuko lirateke. Ikuspegi honen arabera mendia mendi dela ezagutuko genuke lehenengo mendi bat ikusita eta gero beste bat eta gero beste bat... eta azkenean (ez dakit zenbat mendi ikusi ondoren) mekanismo bat martxan jarriko litzateke eta mendiaren ideia sortuko litzateke gure adimenean,
|
nirean
eta baita bizipen kateaketa bera izan duen beste edozeinenean.
|
|
|
Horrek denak ondorio nagusi bezala ekarriko du Jainkoa izango dela, Descartesentzat, egiaren azken bermea eta iturria. Hau da, egiaren bermea izango litzateke badela zerbait berez existitzen dena (ni existitzen banaiz behintzat), bat dena, aldatzen ez dena, amaigabea, betierekoa, aldaezina, burujabea, ezagutza gorenekoa, ahalguztiduna, bera
|
nire
eta existitzen diren gainerako gauza guztien (egia bada existitzen direla) sortzailea delarik. Egia esan, Descartesek horrela kristautasunaren akats bera errepikatzen duela esan dezakegu, errua gizakiarengan eta ez Jainkoarengan ipintzean.
|
|
|
Descartesek bere zalantzaren bidean alde batera utzi behar izan du ez bakarrik eskolan ikasitako guztia, baizik eta baita orainean sentimenen bidez beregana dezakeen edozein ezagupen ere; eta putzu ilun horretatik irteteko arrazoimenaz baliatuz, bai Niaren bai Jainkoaren existentziaren segurtasunera heldu ahal izan da. Garbi geratu da, bestalde, berak ideia argi eta bereizitzat jo dituen
|
Nia
eta Jainkoa arrazoimenezko zerbait direla eta ez dutela, berez, mundu fisikoaren eta inolako izaera fisikoren beharrik euren existentziarako; hau da, Ni eta Jainkoa izan izango gara, mundu fisikoa izan ala ez izan, eta, gainera, ez dago mundu fisikoa ezagutu beharrik Nire eta Jainkoaren ezagutzara heltzeko. Ni pentsatzen dudan neurrian naiz Neu eta ez dut beste ezeren premiarik edukiko neu izateko; eta, bestalde, Jainkoaren existentzia frogatzera nire pentsamendu hutsaren garapenetik heldu naiz.
|
|
|
Descartesek bere zalantzaren bidean alde batera utzi behar izan du ez bakarrik eskolan ikasitako guztia, baizik eta baita orainean sentimenen bidez beregana dezakeen edozein ezagupen ere; eta putzu ilun horretatik irteteko arrazoimenaz baliatuz, bai Niaren bai Jainkoaren existentziaren segurtasunera heldu ahal izan da. Garbi geratu da, bestalde, berak ideia argi eta bereizitzat jo dituen Nia eta Jainkoa arrazoimenezko zerbait direla eta ez dutela, berez, mundu fisikoaren eta inolako izaera fisikoren beharrik euren existentziarako; hau da,
|
Ni
eta Jainkoa izan izango gara, mundu fisikoa izan ala ez izan, eta, gainera, ez dago mundu fisikoa ezagutu beharrik Nire eta Jainkoaren ezagutzara heltzeko. Ni pentsatzen dudan neurrian naiz Neu eta ez dut beste ezeren premiarik edukiko neu izateko; eta, bestalde, Jainkoaren existentzia frogatzera nire pentsamendu hutsaren garapenetik heldu naiz.
|
|
|
Descartesek bere zalantzaren bidean alde batera utzi behar izan du ez bakarrik eskolan ikasitako guztia, baizik eta baita orainean sentimenen bidez beregana dezakeen edozein ezagupen ere; eta putzu ilun horretatik irteteko arrazoimenaz baliatuz, bai Niaren bai Jainkoaren existentziaren segurtasunera heldu ahal izan da. Garbi geratu da, bestalde, berak ideia argi eta bereizitzat jo dituen Nia eta Jainkoa arrazoimenezko zerbait direla eta ez dutela, berez, mundu fisikoaren eta inolako izaera fisikoren beharrik euren existentziarako; hau da, Ni eta Jainkoa izan izango gara, mundu fisikoa izan ala ez izan, eta, gainera, ez dago mundu fisikoa ezagutu beharrik
|
Nire
eta Jainkoaren ezagutzara heltzeko. Ni pentsatzen dudan neurrian naiz Neu eta ez dut beste ezeren premiarik edukiko neu izateko; eta, bestalde, Jainkoaren existentzia frogatzera nire pentsamendu hutsaren garapenetik heldu naiz.
|
|
2005
|
|
|
Hizkuntza bera (gizakiaren naturaz gaindiko ahaidetasuna ez aipatzearren) aztarnarik argitsuena eta frogarik ziurrena da hainbat gauza esateko: gizakiak ez duela bere baitan isolatutako indibidualitate bat esateko;
|
Ni
eta Zu ez direla bakarrik txandaka galdegiten duten kontzeptuak, baizik eta —banantze punturaino itzuli ahal izanez gero— egiaz kontzeptu identikoak direla esateko; eta, zentzu honetan, indibidualitatearen zirkuluak —banako ahul, behartsu eta galkorretik hasi eta garai bateko gizadiaren leinuraino doazen zirkuluak— daudela esateko, ze bestela ulertze oro ezinezkoa izango litza... Hau ez da era honetako esaldiak garatzeko lekua, baina ezinbestekoa iruditzen zitzaidan hauek aipatzea bi arrazoirengatik:
|
|
|
Munduaren kontzepzioa aldatu egiten da hura interpretatzen duen hizkuntzaren arabera. Hizkuntzak
|
Ni
eta Munduaren arteko bitartekari lana egiten du. 4, Hizkuntzaren baitan du gizakiak bere formaziorako aukera, bere mundu ikuskera zabaltzeko eta bere Ni-a lantzeko aukera, baina baita berak bere buruaren ulermena irekitzeko aukera ere.
|
|
2006
|
|
|
Eman dezagun amore biok (all’ htoi men tauq' upoeiXomen allhloisi) —zeuk
|
nirekiko
eta neuk zurekiko— eta bat etorriko dira gainerako jainko hilezkorrak gurekin (em d’ eyontai qeoi alloi aanatoi) (Homero, Iliada, IV, 62).
|
|
2008
|
|
|
Kontzientziak hemen kontzientzia objektiboa esan nahi du (hau da," arrotzak" zaizkion objektuen kontzientzia, beraz, bera ez den objektua kontuan hartzea; objektu horietan ez baitu aurkitzen bere" egia"). Kontzientzia hori bizi da objektu eta subjektuaren,
|
ni
eta munduaren arteko kontraesan batean. Kontzientzia objektiboak osatzen dituzten hiru une edo etapak honako hauek dira (Kantekin jarraituz):
|
|
2009
|
|
|
Azken fenomeno hori historiarekin gertatzen da. Hegelen dialektikak
|
niaren
eta bere superazioaren alienazioaren afera nahi du konpondu, Marxek gero praxiaren terrenora eramango duena. Hegelek, beraz, arrazoimenean ikusten du errealitatearen estruktura unibertsala, kontradikzio guztiak konpontzen (sublimatzen) baititu horrek.
|
|
|
Munduaren eta gizakiaren esentzia metafisikoa nahimena da. Mundua, beraz, nahimena da, baina aldi berean errepresentazioa,
|
nire
eta zure errepresentazioa. Fenomenoa da, Kanten ustez, ezagut dezakegun bakarra; noumenoa ezagutezina da.
|
|
|
Descartesek ekartzen diguna, argi eta garbi, egozentrismoa da. Subjektu berria
|
niaren
eta arrazoimen huts matematikoaren arteko identifikazioa da. Arlo politikoari begira, erran daiteke, subjektu horren" agertze horrek" liberalismoaren beraren etorrera adierazten duela.
|
|
|
Erkaketa hori Jainko perfektu horren eta Erdi Aroko maitasunezko Jainkoaren artean izango da. Agian, eman dezake
|
niarekin
eta subjektuarekin ez duela zerikusi handiegirik. Baina, jada azalduta dago niak epistemologikoki" sortzen"," eraikitzen" duela Jainkoa.
|
|
|
Berriro erratearren eta azpiatal honi borobiltasuna eman arren, hau izango litzateke neure tesia: subjektu berria
|
niaren
eta arrazoimen huts matematikoaren arteko identifikazioan oinarritzen da; edo, zehatzago oraindik: nia arrazoimen huts matematikoa baino ez da.
|
|
|
" Temo que no vamos a desembarazarnos de Dios porque seguimos creyendo en la gramatica". 81 Hitzek munduko gauzaren bat zuzenean designatzen dutelako sinesmena metafisika hutsa da.
|
Niaren
eta subjektuaren superstizismoa gramatikaren sedukziotzat dauka Nietzschek. Eta sedukzio horretan jauzi izana leporatu dio Descartesi.
|
|
2011
|
|
|
Ulertu behar da, noski, hau mundu hau ez dela zientzietako mundua, bizimundua baizik: nire arduretako, aldarteetako, esperientzia komunetako mundua, ez
|
ni
eta ez nire kontzientzia baikara deus hori dena gabe. (Ni aldagarri baten suposizioak berak denbora exijitzen du jada).
|
|
|
Zirkunstantzia lurtarra, aldamenera begiratuta, bakardadean aurkitzen den gizakia baino topatzen ez dugun bizidun baten historia laburra.
|
Ni
eta haitzuloaren paretaren paisaia baino ez duena begiztatzen. Baina gizakiak ez du onartzen errealitate gordin hori, eta behin eta berriz, itzalen mundutik ateratzeari uko egin eta beste itzalak sortzen ditu.
|
|
|
Anaximandrok krimena ikusten du indibiduazioan, [jatorrizko bekatua autoenajenazio bat, hizkuntzak eragina hizkuntzak
|
ni
eta zu banatu egiten baititu; jaiotzea bera krimen bat da ez jaiotzea da gauzarik gorena (Sofokles) jaiotzea izan da gizakiaren deliturik handiena (Calderon) erlijio orfikoaren arrastoak omen dira horiek guztiak: Dionisoren lagun Sileno Midasekin elkartzen delarik Midasek galdetzen dio ea zer irrikatu behar den ororen [gainetik eta Silenok erantzun:
|
|
2013
|
|
|
Erlatibistak, benetako erlatibistak, eztabaida balaztatzen du: nik
|
nirea
eta zuk zurea, eta kitto; desadostasuna dago, baina inork ez du akatsik edo hutsegiterik egin. Sarri askotan entzuten denaren aurka, erlijioek (erlijio nagusiek) mapa erlatibista baten irudi ezin hobea eskaintzen dute:
|
|
2016
|
|
|
Inkontziente,
|
Ni
eta Superni (eta Zera), Eros eta Thanatos kontrastekin. De Waalentzat psikoanalisi freudiar guztia dualismoan oinarritua eta dualismoaren berrespena baizik ez da (The Ape and the Sushi Master, 11 kap.). Intzestuaren debekua denaz bezainbatean, eta harreman sexualetatik aienaturiko ar gazteen hordako aitajaunaren hilketaz, eta damuaz eta aitajaun sarraskituaren jainkotzeaz Aita Jainko anker mendekati baten irudipenean, horiek denak ipuin freudiar kimerikoak direla, ik. Our Inner Ape, 2005 (3 kap.). Th.
|
|
|
...an kaosa izan zen" klasikoaren oihartzuna (spencertarra apika), Dawkinsen xedea zientziaren barrenarekin kreazioaren lehen istanteraino barrenatzea baita, eboluzioaren sustrairaino bereraino alegia, argian uzteko hastapeneko atomoen salda edo anabasa desordenatu eta iraunik gabekoan ordena nola abiatu zen eta multzo iraunkor gero eta konplexuagoak eratuz joan, bizia piztu eta buruenean zu eta
|
ni
eta jendea oratu arte.226 Hatsarrean jatorrizko salda dago, eta han elementu denak barreia. Atomo sakabana batzuek, elkarri lotuz, molekula gutxi asko egonkorrak moldatu dituzte.
|
|
2017
|
|
|
Bestela esateko, Bestearen auzia ulertu izan da, oro har, Bestea agertzen deneko lehen erlazioa objektutasunarena balitz bezala, hau da, lehenik Bestea agertuko balitz bezala, zuzenean edo zeharka, gure pertzepzioan. Baina pertzepzio horrek, bere izaeragatik beragatik, bera ez beste zerbaitetara igortzen duenez eta ezin duenez igorri ez mota bereko agerpen segida infinitu batera egiten duen bezala, idealismoarentzat, mahaiaren edota aulkiaren pertzepzioaketa ezta printzipioz nire eskumenetik kanpo kokatuta legokeen entitate isolatu batera ere, funtsean
|
nire
eta Bestearen kontzientziaren lehen erlazio batera igorri behar du, non eta Bestea, niri lotuta bada ere, zuzenean subjektu gisa agertu behar zaidan, eta non erlazio hori den nire oinarrizko lotura Bestearekin, nire Bestearentzako izatearen modua bera.
|
|
|
Bestearen begiradak ezkutatu egiten ditu bere begiak, beraien aurretik doala dirudi. Ilusio hori gertatzen da ezen begiak, nire pertzepzioko objektu direlarik, distantzia jakin batera geratzen baitira, nigandik beraiengana zabaltzen den distantziara hitz batean esateko, ni Bestearen begien aurrean nago, distantziarik gabe presente, baina begiak distantzia jakin batera daude ni ‘nagoen’ lekutik; ordea, begirada distantziarik gabe dago
|
nigan
eta aldi berean distantziara nauka, alegia, begiradaren niganako presentzia bat batekoak distantzia bat zabaltzen du beragandik urruntzen nauena. Nik ezin diot, beraz, begiradari arreta zuzendu nire pertzepzioa aldi berean desegin eta atzeko planora pasatu gabe.
|
|
|
Horrela, nire baitarako ni objektua ni bat da baina ez dena ni, hau da, ez dituena kontzientziaren ezaugarriak. Hori kontzientzia degradatua da; objektibatzea oinarrizko metamorfosia da, eta nire burua argi eta garbi atzeman banu ere objektutzat, ikusiko nukeen hori ez litzateke izango irudikapen zuzen bat
|
nire baitan
eta nire baitarako naizenarena, edo Malrauxek aipatzen duen" munstro paregabe eta edozer baino nahiago" horrena, baizik eta Bestearentzat naizen nire nigandik kanpo izatearen atzematea, alegia, nire Beste izatea objektiboki atzematea, berau nire baitarako izatearen desberdina errotik eta beragana igortzen ez duena.
|
|
|
Azken batean, ni naiz nigandiko deserrotzea, ni naiz nire ezereza bera. Nahikoa da
|
nire
eta nire buruaren artean neu izatea nire bitartekari propioa, objektibotasun oro desagertzeko. Nik ezin dut izan ni objektutik bereizten nauen ezerez hori, ezen ni naizen objektuaren presentazioa gertatu behar baita.
|
|
|
Nigana jauzika datorren oinezko gizen eta itsusi horrek begiratzen badit, akabo bere itsustasuna, bere loditasuna eta bere jauziak: begiratua sentitzen naizen denbora tartean, bera askatasun bitartekari hutsa da
|
ni
eta nire buruaren artean. Izate begiratua ez daiteke izan begirada agerian jartzen duen objektuaren menpeko.
|
|
|
Baina presentzia hori transzendentzian gertatzen da. Marokoko nire lehengusuaren presentzia da zabaltzen uzten didana, transzendentzian,
|
nire
eta bere artean munduan kokatzen nauen bide hori, eta ‘Marokoko bidea’ dei litekeena. Izan ere, bide hori distantzia hutsa da, batetik, nire ‘ rentzako izateari’ lotuta atzeman nezakeen Beste objektuaren eta, bestetik, distantziarik gabe presente zaidan Beste subjektuaren artean.
|
|
|
Baina ezin gaitu eraman urrunago. Orain aztertzea dagokigu
|
Nire
eta Bestearen arteko funtsezko lotura guri agertzen zaigun eran; edo, nahi bada, tematikoki zehaztu eta finkatu behar dugu orain oinarrizko lotura horren mugen barruan dagoen guztia eta galdetu zein den nire Bestearentzako izate horren izatea.
|
|
|
Kontzientziarentzat, Bestea norbere buruaren ukapen bezala baizik ez da existitzen. Baina, hain zuzen, Bestea ere berarentzat bere burua denez, bakarrik izan daiteke
|
nire baitarako
eta nire baitatik nire buruaren ukapen, noiz eta bera ni ukatzen nauena bera den. Nik ezin dut kontzientziarik atzeman eta irudikatu ni atzematen ez nauenik.
|
|
|
Baina ezeztapen bikoitz hori, nolabait ere, bera bakarrik suntsitzen da: edo jotzen dut, bada, izate jakin bat ez izatera eta, orduan, bera objektua da
|
niretzat
eta nik nire objektutasuna galtzen dut berarentzat; kasu horretan, Besteak utzi egiten dio Beste ni izateari, alegia, ni izaterik ukatuz objektu bihurtzen nauen subjektu izateari; edo, bestela, izate hori zinez Bestea da eta ni ez izatera jotzen du; baina, kasu horretan, ni objektu bihurtzen naiz berarentzat eta berak galdu egiten du bere objektutasuna. Horregatik, funtsean, Bestea Ez ni ez objektua da.
|
|
|
Bakarrik uka dezaket nigandik Bestea, hain zuzen, Bestea subjektu den heinean. Bestea bat batean objektutzat hartu eta ukatuko banu alegia, munduaren barruan existitzen bezalaez nuke Bestea ukatuko, baizik eta objektu bat printzipioz zerikusirik ez lukeena subjektibotasunarekin; babesik gabe geratuko nintzateke
|
nire
eta Bestearen arteko asimilazio erabatekoaren menpe, tentuz ez ibiltzeagatik Bestearen benetako eremua den subjektibotasunean, eta nire eremua ere badena. Bestea ezin dut distantziara eduki ez bada nire subjektibotasunari muga bat aitortuz.
|
|
|
5 Sartrerentzat, ipseitate zirkuitua bere baitarako izateak (bera izan ere baden) bere posibleekin gordetzen duen erlazioa da. Ikus ‘2.1.5
|
Nia
eta ipseitate zirkuitua’.
|
|
|
Horrela, nik ez dut Bestea objektutzat jotzen, ezta nire Egoa ere niretzako objektutzat, eta ezin diot Ego horri intentzio huts bat zuzendu ere egin nire eskumenetik orain kanpo dagoen objektu bati bezala. Horrela, ezerez batek bereizten du Ego hori
|
nigandik
eta ezin dut asebete, niretzat ez delarik atzematen baitut eta printzipioz Bestearentzat existitzen delarik; beraz, ez dut hartzen noizbait emana izan dakidakeena bezala, baizik eta, alderantziz, printzipioz ihes egiten didana bezala eta nirea inoiz izango ez dena bezala. Eta, haatik, banaiz, ez dut baztertzen irudi arrotz bat balitz bezala, baina presente zait ezagutu ez eta banaizen ni bat bezala, lotsaren kasuan deskubritzen baitut (eta harrotasunean, beste kasu batzuetan).
|
|
|
Baina Besteak begiratzen badie eta badit, nire begiradak indarra galtzen du, luke bihurtu jende hori Bestearentzako objektu, jadanik bere begiradaren objektu baitira. Nire begiradak erlazio bat adierazten du bakarrik, munduaren barruan, objektu
|
niaren
eta objektu begiratuaren artean, bi masak elkar erakartzen duten bezala distantzian, nolabait esateko. Begirada horren inguruan, alde batetik, objektuak antolatzen dira distantzia existitzen da orain nigandik begiratuenganaino, baina nire begiradak itxia, zedarritua eta konprimitua; ‘distantzia objektuak’ multzoa atzealde moduko bat da eta begirada nabarmendu egiten da mundua atzeko planoan duen ‘hori’ bat bezala; eta, beste alde batetik, nire jarrerak agertzen dira, begirada ‘mantentzeko’ bitartekoak balira bezala.
|
|
|
Begiradaren fenomenoan, Bestea da printzipioz objektu izan ezin duena. Ikus dezakegu, era berean, lukeela izan
|
nire
eta nire buruaren arteko erlazioaren mugetako bat ni ez ageriko gisa sortuko nindukeena nire baitarako. Besteak luke ere izan nire arretak atzemana:
|
|
|
Eta Bestea ere bere baitarako izate bat da. Baina Ezereza ez da lerratzen bion artean, baizik eta
|
nire baitarako
eta nire bestearentzako izateen artean. Bestearentzako izatea gertakari konstantea eta beharrezkoa da nire izatean:
|
|
2021
|
|
|
Izurrian bete betean murgilduta, noraezean gaude, ziurgabetasunez eta zalantzez blai: nor naiz
|
ni
eta nor gara gu, hil diren milaka herrikiderik gabe. Nor naiz ni eta nor gara gu, gu egiten gintuzten/ gaituzten egitura, baliabide, mito, erritu, zentzu edota zerumugak auzitan jarri diren honetan?
|
|
|
nor naiz ni eta nor gara gu, hil diren milaka herrikiderik gabe? Nor naiz
|
ni
eta nor gara gu, gu egiten gintuzten/ gaituzten egitura, baliabide, mito, erritu, zentzu edota zerumugak auzitan jarri diren honetan?
|
|
2022
|
|
|
Eguzkiaren Hiria bezalakoa da nire gorputza; ez du lekurik, baina bertatik sortzen eta agertzen dira leku posible, erreal edo utopiko guztiak, dio Foucaultek ‘Gorputz utopikoa’ ri buruzko konferentzian.47 Horregatik ez dago espazioan baizik eta espazioa bera da, haren eskala eta dimentsio ugaritan. Baina orduan, nor naiz
|
ni
eta nola dakit ni ni naizela. Gorputza ez bada subjektu baten objektua, baizik erlazioen multzo konplexu bat, beste errealitate batzuekin jarraitutasunean dagoena, non datza gorputz bakoitza bakar eta bereizi gisa esperimentatzea ahalbidetzen duen batasuna eta singulartasuna?
|