|
2007
|
|
|
Xenofanesek, Homeroren eta Hesiodoren ikuspegi mitologikoa kritikatuz629, jainko pentsatzaile bat jartzen du munduaren erdian630 eta bere burua aitortzen du partaide
|
munduaren
jainkozko izaera horretan631 Halere, Xenofanesek razionalizazio —esan dezagun— antiteologiko nabarmena egiten du, baieztatzen duenean giza abereak ez diela zor jainko andereei dakiena oro, aitzitik, bere ikerketa ahaleginaren emaitza dela jakituria:
|
|
|
• Xenofanesek jainko pentsatzaile bat jartzen du munduaren erdian441 eta bere burua aitortzen du partaide
|
munduaren
jainkozko izaera horretan442.
|
|
2009
|
|
|
Kristorekin zituèn elkarrizketa haietan bere miseriak aurkezten zizkion, lehenik eta behin, bere mugetatik zetozenak, barkamena eskatzeko; jarraian, etxekoekin zituèn gaizki ulertuak erakusten zizkion, edo ikaskideek jaurtitzen zizkiotèn laidoak eta irainak, Kristok gurutzean ahoskatu zituèn hitzak bere egiten zituela: barka iezaiezu, ez baitakite zertan ari diren; gero, bere zaurietan hatza behin eta berriro sartuta gero, alegia?, begiak jaisten zituen, baita ostera jaso ere, ekisainduaren eguzki txiki zuriarekin topo egiteko, halako arintasun bat nabaritzen zuen bitartean, baita halako betetasun bat ere noizean behin, Kristok zauri irekiak itxi balizkio bezala, hain zen gozoa eta hain beste
|
mundukoa
jainkozko hitzen ukendua, min ororen eztitze automatiko bat eragiten ziona; egun batean, gainera, hain sentitu zen Jesusen bihotzarekin bat eginik, non ekisaindutik zetorrèn indar misteriotsu batek zeramala sentitu baitzuen, begiak lekutik atereak zituen behintzat?, estasi batean bezala; eta Domingo bazihoan hegan, iritsi da denbora eta iritsi da aldia: orain bai, Jesus!?, baina, joan zihoan arren, ez zihoan, eta bertan gelditu zen azkenean, hegan egin gabe?
|
|
|
Kristorekin zituèn elkarrizketa haietan bere miseriak aurkezten zizkion, lehenik eta behin, bere mugetatik zetozenak, barkamena eskatzeko; jarraian, etxekoekin zituèn gaizki ulertuak erakusten zizkion, edo ikaskideek jaurtitzen zizkiotèn laidoak eta irainak, Kristok gurutzean ahoskatu zituèn hitzak bere egiten zituela: barka iezaiezu, ez baitakite zertan ari diren; gero –bere zaurietan hatza behin eta berriro sartuta gero, alegia–, begiak jaisten zituen, baita ostera jaso ere, ekisainduaren eguzki txiki zuriarekin topo egiteko, halako arintasun bat nabaritzen zuen bitartean, baita halako betetasun bat ere noizean behin, Kristok zauri irekiak itxi balizkio bezala, hain zen gozoa eta hain beste
|
mundukoa
jainkozko hitzen ukendua, min ororen eztitze automatiko bat eragiten ziona; egun batean, gainera, hain sentitu zen Jesusen bihotzarekin bat eginik, non ekisaindutik zetorrèn indar misteriotsu batek zeramala sentitu baitzuen –begiak lekutik atereak zituen behintzat–, estasi batean bezala; eta Domingo bazihoan hegan –iritsi da denbora eta iritsi da aldia: orain bai, Jesus! –, baina, joan zihoan arren, ez zihoan, eta bertan gelditu zen azkenean, hegan egin gabe...
|