|
2007
|
|
|
organo judizialak antzeko kasuak modu desberdinetan ebazten baldin baditu, kasuak modu desberdinetan hartzeko arrazoiak behar den beste eta modu arrazoizkoan azaldu behar ditu, erabakia nahikeriazkoa ez dela bermatzeko. Konstituzio Auzitegiak onartu du arrazoitze hori
|
modu
esplizituan ager daitekeela ebazpenean, edo modu inplizituan (hau da, aurrekariak esanbidez aipatu ez arren edo irizpidea aldatu dela eta zergatik aldatu den modu esplizituan esan ez arren, irizpidea aldatzeko arrazoia ebazpen judizialetik bertatik arrazoiz ondorioztatu ahal denean eta arrazoitze horrek argi uzten duenean irizpidea aldatzea oinarriko arrazoi juridikoek eragin dutela eta ez dela j...
|
|
|
organo judizialak antzeko kasuak modu desberdinetan ebazten baldin baditu, kasuak modu desberdinetan hartzeko arrazoiak behar den beste eta modu arrazoizkoan azaldu behar ditu, erabakia nahikeriazkoa ez dela bermatzeko. Konstituzio Auzitegiak onartu du arrazoitze hori modu esplizituan ager daitekeela ebazpenean, edo modu inplizituan (hau da, aurrekariak esanbidez aipatu ez arren edo irizpidea aldatu dela eta zergatik aldatu den
|
modu
esplizituan esan ez arren, irizpidea aldatzeko arrazoia ebazpen judizialetik bertatik arrazoiz ondorioztatu ahal denean eta arrazoitze horrek argi uzten duenean irizpidea aldatzea oinarriko arrazoi juridikoek eragin dutela eta ez dela justifikaziorik gabeko nahikeriazko erabakia);
|
|
|
Amaitzeko, legezkotasun printzipioari buruz hitz egitean, ezinbestean hitz egin behar da egitate bera dela-eta birritan zehatzearen bazterketa printzipioari buruz (non bis in idem ezaguna). Printzipio hori Konstituzioan
|
modu
esplizituan jaso ez den arren, Konstituzio Auzitegiaren arabera legezkotasun penal eta administratibo zehatzaileari modu inplizituan lotuta dago (KAE hauek: urtarrilaren 30eko 2/ 1981, otsailaren 23ko 21/ 1984, maiatzaren 23ko 66/ 1986, uztailaren 8ko 94/ 1986, otsailaren 19ko 21/ 1987, uztailaren 4ko 150/ 1991, urriaren 17ko 270/ 1994, urriaren 16ko 2/ 2003).
|
|
|
Zernahi gisaz, konstituzio esparruan, konstituzio zuzenbideko (eta ez zuzenbide orokorrekoak soilik) printzipio orokorrek garrantzi handia dute, antolamendu juridikoa osatzen dutelako, antolamenduaren hutsuneak betetzen dituztelako eta zuzenean aplikatzeko moduko benetako arau juridikoak direlako. Konstituzioaren manu zehatzetan
|
modu
esplizituan jasota daude edo modu inplizituan jaso dira, eta izaera arau-emailea hartzen dute horiek biltzen dituzten edo horiek aipatzen dituzten konstituzio manutik edo, manuetatik. Hau da, konstituzio zuzenbidean ez dira hirugarren mailako iturri subsidiarioa, Zuzenbide Zibilean gertatzen den bezala, berehala aplikatzeko moduko benetako konstituzio arauak baino.
|
|
|
Generalitateko lehendakaria, Kataluniako agintari gorena, Parlamentuak hautatzen zuen, eta bere betearazpen eginkizunak (ez ordezkaritzakoak) Generalitateko kontseilari baten esku utzi zitzakeen. Lehendakariak eta kontseilariek betearazpen funtzioak zituzten eta dimisioa aurkeztera behartu zitzaketen Kataluniako Parlamentuak konfiantza
|
modu
esplizituan ukatuz gero, eta Konstituzio Bermeen Auzitegiak eskumena zuen horiek epaitzeko Konstituzioa, Estatutua edo Legeak urratuz gero eta Errepublikako eta Generalitateko agintarien artean jurisdikzio gatazkak ebazteko.
|
|
|
Hain zuzen ere, Konstituzioaren 75 «in fine» artikulua interpretatzean sortu zen arazoa. Artikulu horretan, Errepublikako lehendakariak Gobernuko kideak nahitaez kargutik banandu behar zituela ezarri zen, Gorteek horiei konfiantza
|
modu
esplizituan ukatuz gero. Arazoa hurrengo hau zen:
|
|
|
Gertakari horiek gorabehera, garai hartako doktrinaren gehiengoak ulertu zuen Gobernuari konfiantza kentzeko modu bakarra Konstituzioaren 64 artikuluan ezarritako zentsura botoa zela. Artikulu horrek zentsura botoak ukitutako ministroa edo Gobernua dimisioa aurkeztera behartzen zuen, eta 75 artikuluak ezartzen zuen bakarra zen Errepublikako lehendakariak betebeharra zuela ministroa edo Gobernuko kideak euren karguetatik banantzeko, Gorteek euren konfiantza
|
modu
esplizituan ukatu baldin bazien; baina inola ere ez zuen ezarri Gobernuari konfiantza kentzeko prozedura alternatiborik, 64 artikuluan ezarritakoaz gain. Ez zuen zentzurik oposizioaren ekimenez bi prozedura desberdin egotea ganberen aurrean Gobernuaren konfiantza jokoan ipintzeko:
|
|
|
Ez zuen zentzurik oposizioaren ekimenez bi prozedura desberdin egotea ganberen aurrean Gobernuaren konfiantza jokoan ipintzeko: bata zehatz araututa (zentsura botoa) eta bestea «lasterbide» baten bidez, inolako arauketarik gabe, oinarri bakarra Gorteek Gobernuari
|
modu
esplizituan konfiantza ukatzea izanda, baina uko egite hori nola interpretatu behar zen argitu gabe. Modu horretan, uler zitekeen Gobernuak Gorteetan porrotik izanez gero, botoen gehiengo koiunturalak eraginda, Gorteek konfiantza ukatzen ziotela eta Gobernuak kargua utzi behar zuela, bestela sisteman ziurgabetasuna eta ezegonkortasuna sortuko baitziren.
|