|
2000
|
|
|
Eta zezenak panpinak adarkatu, eta hauek zutik erortzen ziren beti ere, zangoen gainean. Eta
|
jendeak
irri egiten zuen eta irri egiten zien... jakin gabe ezen, halatan, beren buruei egiten zietela irri, zeren eta, zer gara, bada, panpina haiek baino gehiago, bizitzak adarkatzen gaituenean. Hobe, bai, haiek bezain gogorrak bagina, jaun André, zeren, adarkada bakoitzaren ondotik, berriro izanen baikinateke bizitzari buru egiteko gai, eta ez ginateke geratuko zeinahi bide bazterretan abandonaturik, bentzuturik eta amore emanik, nola gertatzen baita usu!
|
|
|
Eta istant bati bertze bat zerraion, eta, osabak oihu egin bezain fite, berretu eta emendatu ziren
|
jendearen
irriak, irainak eta laidoak... harik eta begiak oro bertze toki baterat beha jarri ziren arte: behatu nuen nik ere harat, eta ikusi nuen ezen saskitik Luthero ateratzen ari zirela, eta egur metarantz zeramatela.
|
|
2001
|
|
|
–Ahalkegarria –zioen batek, aperitifa aitzina zihoala multzoka biltzen ziren
|
jendeen artean
irria zeriola desagertzea erdietsiz.
|
|
|
Orduan Goixutak" Errejudas! Hobe din gutxi biño asko!" gehitzen zion, eta ostatuko
|
jendeak
irri egiten zuen. Etxekoandre xarmanta konformatu izanen zen Andres izatera, edo apopilo zuten Goixuta zahar hura izan balitz.
|
|
|
|
Jendea
irri ajarika aditu genuen leiho pareko mahaian. Musean ari ziren Mines eta Garzia, Joxebeltx eta Mañueltxoren kontra.
|
|
2005
|
|
|
Ez dira egonkortu eta gainera parte hartzea aginduz eta poliziaren inposaketaz egin dira.
|
Jendea
irriz ibiltzen zen baina behartuta, festan parte hartu gabe.
|
|
2006
|
|
|
saltsa ona!, esaten zuen Mixak, okela, okela ona!, esaten zuen, hitz hori bizkaian ikasi zuen, eta ordizian harritu iten ziren, hauek nondikan datoz?, eta Mixak hala iten zuen, euskaraz bere moduan eta gero numeroak erdaraz eta numeroak erdaraz esanda jendia pixka bat lasaitu iten zen, eta hura benetan gaizki nola atera zitzaigun handik nik tuterara nahi nuen, festa izugarriak izaten omen dira han, eta Mixak ezetz, hara etzuela nahi, lehenago han arizana zen eta han mobida izan zuen eta igual behar ez zuen batekin topo ingo zuela, zergatik Mixak, errusiatik etorri zenian, ekarri zutenekin eta etortzeko pasaportia eta lan baimenak in zizkiotenekin zorren bat bazuen, horregatik etzuen fotorik nahi eta horregatik ere etorri zen herriz herri nirekin, ezpaitzitzaion herrian udaletxiak pagatzen zionarekin ailegatzen eta zeuzkan diru pixarrak errusiara bidali zituen han bi alaba baitzituen eta horregatik etzuen ezta pentsioa pagatzeko ere, baionan in genituen bi gau, jarri ginen kale luze batian, han ziren saltzaile guztiak eta hainbestian, etorri zitzaigun magrebeko ume moko bat kollariak saltzen zebilena eta haragirik gabe eskatu zigun bokata bat, ezpaitzen haragiarekin fiatzen, txerria ote zen, eta Mixak in zion hari saltsarekin bokata, berrogeita hamar xentimo, eta gero sailian sailian hasi ziren etortzen magrebeko umiak, eta gero hango zaharrak ere bai, eta nik, nahikoa dek!, kontra in nien eta Mixari ere kontra ze bestela ere nahikoa lioa bagenuen, makina bat moxkorrekin peliatu nintzen, ezpainuen pitorik entenditzen eta haiek manera txarrekin etortzen, Mixak ere gutxi entenditzen zuen baina hura moldatu iten zen, moldatzeko zera hori zuen, abilidade hori, bera lasai zegoen, ni takartu nintzen, hirekin ruina zaukaat!, irribarre iten zuen, baionan bi lo in genituen, bigarren egunian, bertan, nik banku batian, zakuan, eta Mixa furgonetan manta batekin, halako batian esnatu naiz eta, arratoi bat zakuari oxka, salto in nuen, alde in zuen hark, eta ni in nintzen lurrera erori eta, lurrian nengoela begiak bildu eta atzera lo gelditu nintzen, nekia, Mixak berriz, hamabi ordu in zituen tirada batian, hark ere nekia, iten bazuen zutik ordu asko hankan mina jartzen zitzaion, zergatik behatz txikia moztuta zeukan, hori izan zen kropotkin, uste dut izena, hiri bat txetxeniatik honontza, zergatik kuarteletik lagun batekin eskapatu zenian, kamioi bat pillatu zuten eta heldu ziren hiri horretara, lagun haren etxera eta, berak botak erantzi gabe bazeraman lau hilabete, eta mina, eta mina, hanka dena haunditua eta han moztu zioten, gero handik pasa zen ukraniara, han mafia batekin tratua in edo hala etorri zen, ihes, beti ihes, esaten zidan, txikitan ere, amak minan lan iten zuen eta, mina itxi zutenian handik hanka in behar, orain, hau da nire etxia!, esaten zuen, bidia zela bere etxia, pena zuen familiagatik, umeekin askotan gogoratzen, handik, baionatik, berara goazela, furgoneta malda batian gelditu zitzaigun, hura izan zen aurreneko aldia, Mixak sartu zuen burua motorrian, jo zion ostiko pare bat, martxan jarri zen, berara ailegatu eta han jendiak irriak eta burlak iten zizkigun eta handik kontzejal batek edo eztakit zer zen bidali gintuen eta ni hitz inda nengoen hurrengo egunerako oiartzungo tipo batekin eta hark esan zigun halako ordutik aurrera jartzeko halako tokian, eta bueno, jarri ginen eta in genituen gelditu gabe hirulau ordu lanian, halako batian altxatu zen haize fuerte bat, amarratu genuen toldoa barandilla batian eta ezin, toldoa puxkatu eta noski sua itzali eta ezin aguantatu behintzat, gauzak azkar bildu eta martxa, hurrengo goizian, toldoa partxiatu genuen, garbitu garbitzekoak eta erostekoak erosi eta, berriz ere martxa, gasteizera joan ginen, han jarri ginen parte zaharrian, kantoi batian, hara etzen poliziarik sartzen eta ...re, amak minan lan iten zuen eta, mina itxi zutenian handik hanka in behar, orain, hau da nire etxia!, esaten zuen, bidia zela bere etxia, pena zuen familiagatik, umeekin askotan gogoratzen, handik, baionatik, berara goazela, furgoneta malda batian gelditu zitzaigun, hura izan zen aurreneko aldia, Mixak sartu zuen burua motorrian, jo zion ostiko pare bat, martxan jarri zen, berara ailegatu eta han
|
jendiak
irriak eta burlak iten zizkigun eta handik kontzejal batek edo eztakit zer zen bidali gintuen eta ni hitz inda nengoen hurrengo egunerako oiartzungo tipo batekin eta hark esan zigun halako ordutik aurrera jartzeko halako tokian, eta bueno, jarri ginen eta in genituen gelditu gabe hirulau ordu lanian, halako batian altxatu zen haize fuerte bat, amarratu genuen toldoa barandilla batian eta ezin, to... bilbon akitu arte!, esan genuen, bagenituen telefono batzuk, ia lotu genuen, azkenian ezetz, etziguten utzi, horregatik tafallara segitu genuen, han bukatu zitzaigun solomoa eta Mixak baratxuri zopa prestatu zuen eltzian, baratxuriak zanpa zanpa in eta eskatu genituen bar batian ogi zaharrak eta txorizo batzuk erosi genituen, handik in genuen goizueta, han jende txikitxoa zegoen, diferentzia haiekin Mixa harrituta zegoen, han leitzan ezagutu genuen saltzaile bati zerbeza kaja bat eman eta bere aldian toki bat utzi zigun, hurrengo goizian, handik gatozela, errebuelta asko eta Mixa mariatuta zijoan, baso zahar batian, basoko mutilak motozerrekin eta gazte batzuk pagoetara igoak, batzuk aurpegiak estalita, beste batzuk makillatuta bezala, kolore txuria, lekeition in genuen goizaldian ordu pare bat bidali bitartian eta zarautzen heldu bezain laster etorri ziren bi munipa eta papera eskatu ziguten eta herritik aparte jarri behar izan genuen, bermion in genuen gau ona, kontzertu haundia zegoen eta laurehun bokata saldu genituen, denak eta gehiago ere salduko genituen, argi pirrintarekin ari ginen gauzak furgonetara jasotzen, ya ari ginen burniak biltzen, halako batian bronka izugarri bat, tipo txiki buru haundi bat gugana ikaratuta korrika eta ikusi ez ikusi furgonetara sartu zitzaigun eta atia itxi zuen, haren atzetik amorratu batzuk, ni, zer pasatzen da!, tartian jarri nintzen, joputa!, esaten zuten, neska bat bortxatu zuela txiki hark, nahi zizkioten barrabilak moztu, nik tranki tranki!, bakarrik esan nuen, eman zidaten ostia latz bat, ya furgonetara sartu behar zuten, Mixa etzen ikaratu eta hanka burni bat ibili zuen airian, bidali zituen bi tipo lurrera, jende gehiago etorri zen, akatu baino lehenago sartu ginen furgonetan nola hala, hautsi ziguten atzeko kristala eta burni batzuk han utzi genituen, atera ginen bermiotik, zartaien eta serbilleten artian gure buru haundia, alkandora urratua, puta, esaten zuen, puta zela, etzuen besterik esaten, neska hura, puta zela, halako batian, herritik ateratzeko maldan, taka, in zen furgoneta berriz ere gelditu, jaitsi ginen, buru haundia begiak atera beharrian ikaratuta zegoen, eskerrak eman gabe piztia bezala mendira salto in zuen, hurrengo egunian ez, hurrengoan, furgoneta karga in, nafarroa aldera abiatu ginen, ba omen ziren hango erdialdeko haranetan herri txiki batzuk, denbora hartan jaiak zituztenak, jendetzarik ez, esan ziguten, baina joanez gero poliki salduko duzue, pasa genituen harako mendiak, iritsi ginen ipuruen lurrera, galdezka galdezka, heldu ginen ariztira, feria zen ariztin, jende gutxi, haur batzuk, barraka batzuk, tipo batek puñalarekin jolas iten zuen, bi lagun padera zabalian ogia erretzen ari ziren, etorri zitzaigun herriko mutil ile luze bat, informatu zen zer zen gure nahia, esan zigun ostatuaren ondoan non jartzia genuen, nonbait, esan zigun hark, gobernuak, bertako jauntxoekin elkar hartuta, pribatizatu in nahi zituen mendi haietako lurrak, eta kontra iteko zen festa, nik susmoa, zibilak joango ote ziren eta, joan nintzen begiratzera bazterrak, ez nintzen fiatzen, Mixa mutil harekin gelditu zen, itzuli nintzenian ostatuan ziren biak, Mixa ikusten zen gustora zegoela, mutil ile luze hark, Stefan izena, galderak iten zizkion, errusiako eskolaz, siberiaz, hango ibaiez, lehortu zen itsaso batetaz, iluntziarekin hasi zen jendia etortzen plazara, guk sua piztu, bonbillak arboletatik txintxilika jarri eta, gutxi bat, gutxi bat, oso ongi saldu genuen, goizaldian, bostak seiak izango ziren biltzen hasi ginenian, denak bildu eta abiatzera goazela, furgonetak, etzuela nahi, aritu ginen, eman genizkion takateko batzuk, alferrik, ematen zuen hila zela motorra, probatu genuen Stefanek utzi zigun bateria batekin, etorri ziren ferianteak ere, motorrari begiratu, burua kordokatzen zuten, etzen hari nondik sartu eskua, ezin ezer egin, apartatu ginen, madarikatu genuen gure suertia, Mixa
|
|
|
fuera!, gero kanbiorik gabe gelditu ginen eta bila joan nintzenian, Mixak pobreen artian bokatak banatu zituen, han esan ziguten biharamunian zornotzan kontzertu haundia zegoela, karnixeria batian haragiak erosi, hara gindoazela galdakao parian kontrola ikusi genuen urrutira eta mendiz mendiz in genuen krixton errebuelta, ez bait genuen aseguroaren paperik, hura ez genuen lotu, zornotzan zegoen siniestro total eta han ere lege problemarik ez genuen izandu eta han ere dena saldu genuen, ordiziara ere joan ginen eta han inon baino gutxiago saldu genuen eta gaizki pentsatzen hasi ginen, Mixak bere amantalarekin eta jantzi zuen lastozko sonbreroarekin iten zuen aurpegi luze bat, eta nik, redios, han ere munipekin gogor diskutitu nuen, eta azkenian jende gutxi zebilen tokian utzi ziguten eta jale ergelak goierriko haiek, hori zer da, zer du saltsa gorri horrek?, saltsa ona! ...re, amak minan lan iten zuen eta, mina itxi zutenian handik hanka in behar, orain, hau da nire etxia!, esaten zuen, bidia zela bere etxia, pena zuen familiagatik, umeekin askotan gogoratzen, handik, baionatik, berara goazela, furgoneta malda batian gelditu zitzaigun, hura izan zen aurreneko aldia, Mixak sartu zuen burua motorrian, jo zion ostiko pare bat, martxan jarri zen, berara ailegatu eta han
|
jendiak
irriak eta burlak iten zizkigun eta handik kontzejal batek edo eztakit zer zen bidali gintuen eta ni hitz inda nengoen hurrengo egunerako oiartzungo tipo batekin eta hark esan zigun halako ordutik aurrera jartzeko halako tokian, eta bueno, jarri ginen eta in genituen gelditu gabe hirulau ordu lanian, halako batian altxatu zen haize fuerte bat, amarratu genuen toldoa barandilla batian eta ezin, to... saltsa ona!, esaten zuen Mixak, okela, okela ona!, esaten zuen, hitz hori bizkaian ikasi zuen, eta ordizian harritu iten ziren, hauek nondikan datoz?, eta Mixak hala iten zuen, euskaraz bere moduan eta gero numeroak erdaraz eta numeroak erdaraz esanda jendia pixka bat lasaitu iten zen, eta hura benetan gaizki nola atera zitzaigun handik nik tuterara nahi nuen, festa izugarriak izaten omen dira han, eta Mixak ezetz, hara etzuela nahi, lehenago han arizana zen eta han mobida izan zuen eta igual behar ez zuen batekin topo ingo zuela, zergatik Mixak, errusiatik etorri zenian, ekarri zutenekin eta etortzeko pasaportia eta lan baimenak in zizkiotenekin zorren bat bazuen, horregatik etzuen fotorik nahi eta horregatik ere etorri zen herriz herri nirekin, ezpaitzitzaion herrian udaletxiak pagatzen zionarekin ailegatzen eta zeuzkan diru pixarrak errusiara bidali zituen han bi alaba baitzituen eta horregatik etzuen ezta pentsioa pagatzeko ere, baionan in genituen bi gau, jarri ginen kale luze batian, han ziren saltzaile guztiak eta hainbestian, etorri zitzaigun magrebeko ume moko bat kollariak saltzen zebilena eta haragirik gabe eskatu zigun bokata bat, ezpaitzen haragiarekin fiatzen, txerria ote zen, eta Mixak in zion hari saltsarekin bokata, berrogeita hamar xentimo, eta gero sailian sailian hasi ziren etortzen magrebeko umiak, eta gero hango zaharrak ere bai, eta nik, nahikoa dek!, kontra in nien eta Mixari ere kontra ze bestela ere nahikoa lioa bagenuen, makina bat moxkorrekin peliatu nintzen, ezpainuen pitorik entenditzen eta haiek manera txarrekin etortzen, Mixak ere gutxi entenditzen zuen baina hura moldatu iten zen, moldatzeko zera hori zuen, abilidade hori, bera lasai zegoen, ni takartu nintzen, hirekin ruina zaukaat!, irribarre iten zuen, baionan bi lo in genituen, bigarren egunian, bertan, nik banku batian, zakuan, eta Mixa furgonetan manta batekin, halako batian esnatu naiz eta, arratoi bat zakuari oxka, salto in nuen, alde in zuen hark, eta ni in nintzen lurrera erori eta, lurrian nengoela begiak bildu eta atzera lo gelditu nintzen, nekia, Mixak berriz, hamabi ordu in zituen tirada batian, hark ere nekia, iten bazuen zutik ordu asko hankan mina jartzen zitzaion, zergatik behatz txikia moztuta zeukan, hori izan zen kropotkin, uste dut izena, hiri bat txetxeniatik honontza, zergatik kuarteletik lagun batekin eskapatu zenian, kamioi bat pillatu zuten eta heldu ziren hiri horretara, lagun haren etxera eta, berak botak erantzi gabe bazeraman lau hilabete, eta mina, eta mina, hanka dena haunditua eta han moztu zioten, gero handik pasa zen ukraniara, han mafia batekin tratua in edo hala etorri zen, ihes, beti ihes, esaten zidan, txikitan ere, amak minan lan iten zuen eta, mina itxi zutenian handik hanka in behar, orain, hau da nire etxia!, esaten zuen, bidia zela bere etxia, pena zuen familiagatik, umeekin askotan gogoratzen, handik, baionatik, berara goazela, furgoneta malda batian gelditu zitzaigun, hura izan zen aurreneko aldia, Mixak sartu zuen burua motorrian, jo zion ostiko pare bat, martxan jarri zen, berara ailegatu eta han jendiak irriak eta burlak iten zizkigun eta handik kontzejal batek edo eztakit zer zen bidali gintuen eta ni hitz inda nengoen hurrengo egunerako oiartzungo tipo batekin eta hark esan zigun halako ordutik aurrera jartzeko halako tokian, eta bueno, jarri ginen eta in genituen gelditu gabe hirulau ordu lanian, halako batian altxatu zen haize fuerte bat, amarratu genuen toldoa barandilla batian eta ezin, toldoa puxkatu eta noski sua itzali eta ezin aguantatu behintzat, gauzak azkar bildu eta martxa, hurrengo goizian, toldoa partxiatu genuen, garbitu garbitzekoak eta erostekoak erosi eta, berriz ere martxa, gasteizera joan ginen, han jarri ginen parte zaharrian, kantoi batian, hara etzen poliziarik sartzen eta han ondo saldu eta ondo egon ginen, bitartian diru balantziak in genituen eta etzen askore baina, zerbait ari ginen, Mixak orain errusiara joatiarekin iten zuen ametsa, eta nik ere nire ametsak baina nik garbi neukan gutxirekin biziko nintzela eta tailerrera pentsatu ere ez, han gasteizen haragia bagenuen oiartzundik sobratua eta hura eraman ekarriekin in zitzaigun lizundu, xerrak kutxilloarekin garbitu genituen, Mixak etzuen saldu nahi, eta nik, ba, lizun pixka bategatik, baina handik aurrera nazkatu ginen eta hasi ginen solomoa, piper saltsarekin, gasteiztik joan ginen leitzara zuzenian, han etzen guretzako tokirik baina albintiarekin diskutitu genuen eta hark zerga kobratu zigun eta utzi zigun toki bat, gero jeneradoriak etzigun arrankatzen eta presoen txosnan eskatu genuen entxufe bat, ondoan bagenituen ijito batzuk karrito batekin eta haiek ikusi zuten guk argia bagenuela eta guri eskatu ziguten, beltz bat ere etorri zitzaigun eske eta gero zilar saltzaileak ere, argentinako batzuk, gero hurruna, bagenekien zaila zela oso baina guk bilbora nahi genuen, bilbon astebete!
|
|
2007
|
|
|
Urduritasunak eta ordu askotako edanak
|
jendea
irri arinetara eraman zuen. Justino zen mutur beltz segitzen zuen bakarrenetarikoa.
|
|
2008
|
|
|
|
Jendea
irriz ari baitzen, Piallek, gaitzituarena eginez: Ixiltzen naiz! Tinko! Ez, ez!
|
|
|
|
Jendea
irriz eta txaloka ari eta, zenbait ohartu ziren Arinlurrebordako alaba zen Katixa Sakelenekoa tokian zela entzule, bere adixkide handia zuen Maiana Leixturrekoarekin. Galdetu zioten heian Piallek kondatu zuen hori bertako putzkeria bat zenez, ala mendia bezain haundiko gezur iraunkor bat.
|
|
2009
|
|
|
–Ez duk teatroa maite? Ikusi haut bertze batena jokatzen,
|
jendeari
irri eginarazi beharrez. Hire buruari irri eginarazteko egin ezak orain.
|
|
|
Etxetik mugiarazteko. Nik uste orain antzerkira joaten den
|
jendea
irri egiteko joaten dela.
|
|
2010
|
|
|
Askok irri egiten dute azalpenaren toki jakin batzuetan. Harrigarria da, ez bada zuzenean beldurtzekoa,
|
jendearen
irri komuna, irriek beraiek oihartzundua, ezeztatua. Nire ondoan eserita dagoenak ere egin du irribarre (poetak bere amona aipatu duenean), eta bai, bai, badaki bakeak egiten ditut gizadiarekin.
|
|
|
baina azken urteotan berdindu dira mailak, estutu dira harremanak, eta hara non aurkitu dudan harribitxia? hainbeste estimatzen dut, zinez, anai sukaldaria; hark badu
|
jendeari
irri eragiteko dohaina, baina, batez ere, gizon argia da, neurriaren zentzua duena eta umorea gatza bezala erabiltzen duena, gutxika; bada, egun batean, tortilla batek kalte egin, eta larri ibili zen gure gizona, goiko eta beheko zuloak bi iturri xikin bihurtuta: hain gaizki sentitu zen, non, azkenean, bailarako ospitalera eraman behar izan baikenuen; hobera egin zuenean, berriz, handik hiru bat egunera?, bisitan joan nintzaion, baita galdetu ere zer moduz zegoen; eta berak, irri inozent bezain pikaro bat ezpainetan:
|
|
|
Garaia zen, beraz, aspaldi hil nuèn haurrak berriro bizi nintzan, eta lortu ere, lortu dut maila handi batean, nik uste... ez jende askoren laguntzarik gabe, Zapiain estimatuarena bereziki; horretan, hala ere, komentuko anai sukaldaria dut maisu... hain da berezia eta berezkoa haren umorea, Marx anaiena oroitarazten didana maiz... nahiz eta hark ez dakien ez Marx anaien eta ez Hollywoodeko izarren berri, zin degizut ezetz; zuk badakizu, edo jakingo duzu, fraideon artean izan ohi den mailaketaren berri: batzuk" anaiak" direla, alegia, eta besteok" aitak", haiek apaiztu gabeak eta gu apaiztuak; esan ere, esango dizut mailen arteko etena handia izan dela mendeetan, handiegia ere bai... baina azken urteotan berdindu dira mailak, estutu dira harremanak, eta hara non aurkitu dudan harribitxia... hainbeste estimatzen dut, zinez, anai sukaldaria; hark badu
|
jendeari
irri eragiteko dohaina, baina, batez ere, gizon argia da, neurriaren zentzua duena eta umorea gatza bezala erabiltzen duena, gutxika; bada, egun batean, tortilla batek kalte egin, eta larri ibili zen gure gizona, goiko eta beheko zuloak bi iturri xikin bihurtuta: hain gaizki sentitu zen, non, azkenean, bailarako ospitalera eraman behar izan baikenuen; hobera egin zuenean, berriz —handik hiru bat egunera—, bisitan joan nintzaion, baita galdetu ere zer moduz zegoen; eta berak, irri inozent bezain pikaro bat ezpainetan:
|
|
2014
|
|
|
Telebistak eta bidaia argazkiek konparatzera gonbitatzen gaituzte, bolantak alderdi grotesko bat dauka bere baitan, ederra baino gehiago, edo edertasunari gehitzen zaiona, beste nonbaitekotasuna erran nahi baitu, zerbait ero, atipiko.
|
Jendeak
irriz erantzuten zuen kabalkada ikustean eta hau du Piarres Hegitoak memoriara ekartzen" ehunka xilintxa jotzen irria deneri lotzen". Alaitasuna ereiten dute negutik ateratzean eta satira eta baikortasun baten bidera akuilatu nahi gaituzte.
|
|
|
Nahasirik besteekin?
|
Jendeak
irri eginen du, nahi edo ez, aterako diren joko istripuez. Edo ments guziak beren artean, kontzientziatua den publiko baten aitzinean, debekatzen baitu bere buruari irri egitea.
|
|
|
Goazen berriz delako herriko sala horretara. (Ez dut Beherearta aipatzen.)
|
Jendeak
irriz eta deus ez irrigarri, klixe situazio batzuk, artifiziala edo deusezi lotuak, anarkismo faltsu edo populismo. Kezkatzekoa bada.
|
|
2015
|
|
|
Kortxoen eztandek eta
|
jendearen
irriek kantuei lekua hartu zietenean, Kepa lasaitu egin zen dena den. Ez zen zeremonien oso zalea.
|
|
2017
|
|
|
Kantu batzuekin eta gehiago naski bere ixtorio irringarri askorekin Normandiako laborariez aise trufatzen zela, denak zozo tetele batzu balire bezala. Berak ezetz eta ezetz haatik, etzuela segur malezia gaixtorik, nahi bakarrik
|
jendea
irriz ase zadien...
|
|
|
Bertsu konpreni errexen moldatzeko gaitasuna baitauka. Bere omore airosak eta antzerkilari talenduak lagundurik
|
jendeari
irri eginaraztekoa ere bai. Hara zergatik beti bertsulari laketa eta herrikoia izan den.
|
|
2018
|
|
|
Pixkanaka hasi naiz berriz bertsoak kantatzen, eta egia da usaiako Xilaba klasiko horretan geure buruari maila bat ematen diogula eta ez dakit ea ausartuko nintzen, bakarrik, lehiakortasun horretan, teknikoki justuak izan behar duten bertsoekin. Aldiz, hor, gehiago plazeretik ikusten dut; helburua ez da bertso luzeak eta teknikoki ongi lotuak egitea, baina errazagoak diren testuinguruetan pertinentea izatea,
|
jendea
irri eginarazten lortzea".
|
|
|
Jendea oihuka erretzea zuela merexi! Aditu ditu bereak eta eiherako asto beltxarenak bainan denak idorki erranak, ahantziz naski auzi horren helburua izan behar dela untsalaz
|
jendea
irriz ar araztea...
|
|
|
Hortan utziko dugu ixtorio hits hori, aldi huntako segurik, denak kondatuz balitakeelarik" Herria" astekari hunen burutik buru betetzekoa...
|
Jendea
irriz asetzeko edo nigarrez hipaka artzeko, gauzak nola ikusten diren...
|
|
|
Niri zegozkidanak izanda ere, aspaldi handian inori entzun ez, eta guztiz harrigarri gertatu zitzaizkidan arrotzari en  tzun nizkionean. Otto deitzen zidaten estraina, Grazibelen osaba ere banintzenez,
|
jendeak
irriz ttettekatzen baitzuen nire deitura, Grazibel eta nire artekoak zoko, azoka eta taberna zulo guztietako itsu paperetako gai eta esamesa bihurtu ahala; baina Otto, batez ere, Julius Probori lignum veritatis hura eginarazi nionetik: " Otsoak ardiak sarraskitzen dituenean bezala gozatzen omen duk", laburtu zidan behin Erregek jendearen ahotan zebilen ustea...
|
|
2019
|
|
|
Bertsolaritzan, tradizioa, publikoa eta batez ere bat batekotasuna gehitzen zaizkie aurrez aipatutako sistema horiei. Izan ere, hainbat ikerlariren arabera, bertsogintzan beti pisu handia izan du umoreak;
|
jendea
irri egitera joaten da saioetara. Baina nolako umorea izan da?
|
|
|
Hartan galdu zen
|
jendearen
irria.
|
|
|
Dantzarien artean bereziki gailentzen dena dugu Zamaltzain, bera da, zaldi basatiak bezala, jauzi gehien eta gorenen egiten duena eta gainera modu dotorean. Zaila egingo zaie Kerestuei harrapatzea eta zikiratzea; zikiratzea bai, zaldiaren hankartean hor ibiliko dira
|
jendearen
irriak sortu nahian bere kabala zirikatzaileekin, halako batean, to! Zamaltzainaren koskabiloak saltoka jaurtitzen duten arte.
|
|
|
Erraldoitasun xinaurritsua zitekeen Madrilen ezaugarrietatik bat. Aztoragarria iruditzen zitzaion, mugimendutsua, distiratsua gauaren minean,
|
jendeak
irriz ageri ziren, langileak, nekadura zantzuak begietan eta adinekoak bizkarrez konkor.
|
|
2020
|
|
|
Bizi dugun une triste honetan uste dut jendeak horrelako agerraldi kulturalen, eta batez ere, hau bezalako ikuskizun goxo eta atseginen beharra duela. Seguru gaude jende asko etorriko dela, hain zuzen ere,
|
jendea
irri eta barre egiteko gosez dagoelako.
|
|
|
Eta amak esan zuen mendian gora igoko ginela, eta berak topatu zuen can Grill, eta berak egin zituen bion maletak, eta berehala iritsi ginen, ni autoan sartu eta gero. Izan ere, setiaturik nindukaten Bartzelonako pisuaren kanpoaldeko zaratek eta autoek, eta eraikin haiek guztiek eta kale arteko kantoi zorrotzek, eta lerro zuzenek eta jendearen oihuek eta
|
jendearen
irriek, eta ez nuen inora atera nahi. Belaki handi itogarri baten moduan bizi nuen larritasun hura, hankak hango babesik gabeko espaloi gris hondoratuetan ezarri orduko.
|
|
2021
|
|
|
Greban sartu ginen. Geroago,
|
jendeak
irriz aritzen ziren, galdeginez: " Bainan zertako horrenbeste istorio arrazoin hortako?
|
|
|
Xutik jarzen zelarik, esku zartak entzuten ginituen eta Otto hasten zen predikatzen. Zonbait aldiz errepikatzen zituen erretorak erranak, bainan ainitz aldiz asmakuntza frango baziren eta
|
jendea
irri karkailaz aritzen zen memento luze batez. Zonbait aldiz, lnfernuko suaz larderiatuak ginen, bainan haren erraiteko manerak ez zuen beldur emaiten eta beste alditan hitzemaiten zuen zeruko bozkarioa, kolore guzietako ainitz aingeru hegaldaka ibiliz gure inguruan...
|
|
2022
|
|
|
Konparazione irriarena.
|
Jendeak
irri egiten du afixan idatzia bada ikuskizun komikoa dela edo. orain telebistari eginak baikira, irri aurregrabatuak badaude serie amerikar guzietan, heldu da eskuineko publiko guzia irriz ari dela erregularki antzerkietan bere kontenta edo presentziaren markatzeko. Irrigarria ez delarik ere.
|