|
2009
|
|
|
ez zen, seguru ezetz? sentipen bakarra izan, zegoèn puntuan egonda, plazer haiek naturaltasun handiz
|
jasotzeko
moduan baitzegoen, ez gauari itzalgaizka ostutako plazerak bezala, alegia, egunari eskubide osoz hartutakoak bezala baizik, balizko bekatuaren itzaletik eta errudun uste orotatik urrun?: hots, plazer haiek bereizteko ez ezik, neurtzeko moduan zegoen Domingo, zehaztasunez?
|
|
|
hala, bada ezetz esateko puntuan zegoenak baietz esan zuen, eta, eskuaren gainean bermatu eta zangoei bultzada ematen ziela, buruz behera jarri zen berandu gabe, ikusle emakumezkoen txalo eta mirespenaren erdian, oh la la eta oh la la!; haietako batek, gainera –masusta helduak gogora ekarri zizkionak–, besarkatu eta musu bat eman zion masailean, bentosa hots bat atera zuena, Domingok, ezpainen ukituarekin eta hotsarekin batera, sentipen ezin atseginagoa bereganatzen zuela: ez zen –seguru ezetz– sentipen bakarra izan, zegoèn puntuan egonda, plazer haiek naturaltasun handiz
|
jasotzeko
moduan baitzegoen –ez gauari itzalgaizka ostutako plazerak bezala, alegia, egunari eskubide osoz hartutakoak bezala baizik, balizko bekatuaren itzaletik eta errudun uste orotatik urrun–: hots, plazer haiek bereizteko ez ezik, neurtzeko moduan zegoen Domingo, zehaztasunez... nabaritu ere, halaxe nabaritu baitzituen, menturaz, emakumearen eskuak, bere eskuen gainean, ukitze azalera osoan; haren ilea, aurpegian halako kili kili atsegin bat eragin ziona, eta haren bularrak –haren bular puntak ere bai, segundo hamarren batez–, dar dar berezi bat eragin ziotenak... hain berezia, non horregatik joan baitzitzaizkion begiak, jarraian, emakumearen eskotera, pentsamendu atsegin bezain lizun bat gogoan, bizarduna ozen mintzatu zèn une berean:
|
|
2010
|
|
|
Nik ez dakit xehetasun haiek
|
jasotzeko
moduan zeunden, Damaso, baina nik galdera egin ahala, zuk zeure aurpegi hura jarri zenuen, ezusteak moldatua, bai, baina ez adimenaren ezerezean, galdera hura aspalditik espero izan bazenu bezala, zeure buruari aurretik mila aldiz egin zeniolako, baita erantzun bat eman ere; zure aurpegiera hura, argitik ilunetik bezainbat zuena eta hitzaren bidea ireki zizuna: –Nik, ordea, ez dut ezkontzeko asmorik?.
|
|
|
Nik ez dakit xehetasun haiek
|
jasotzeko
moduan zeunden, Damaso, baina nik galdera egin ahala, zuk zeure aurpegi hura jarri zenuen, ezusteak moldatua, bai, baina ez adimenaren ezerezean, galdera hura aspalditik espero izan bazenu bezala, zeure buruari aurretik mila aldiz egin zeniolako, baita erantzun bat eman ere; zure aurpegiera hura, argitik ilunetik bezainbat zuena eta hitzaren bidea ireki zizuna: ‘Nik, ordea, ez dut ezkontzeko asmorik’ Eta orduan, bat batean gainetik zama izugarri bat kendu izan balidate bezala —harremanen zulo beltzak ohi dira gai tabuak—, barru barrutik erantzun nizun:
|