|
2008
|
|
|
Ahozko aitortza bizitza espiritualaren zutabeetakotzat zuen, baina, garaiko apaiz askok ez bezala, ez zituen aitortzera zihoazenak estutzen, ez haien kontzientziaren bihurguneak arakatzen ibiltzen. Horregatik, Ernestinarekin harremanetan
|
jarri
ez beste jakin zuen frai Millanek, hari egindako lehen aitortzan, bazuela norekin konpartitu bere sekretua.
|
|
|
Ahozko aitortza bizitza espiritualaren zutabeetakotzat zuen, baina, garaiko apaiz askok ez bezala, ez zituen aitortzera zihoazenak estutzen, ez haien kontzientziaren bihurguneak arakatzen ibiltzen. Horregatik, Ernestinarekin harremanetan
|
jarri
ez beste jakin zuen frai Millanek –hari egindako lehen aitortzan– bazuela norekin konpartitu bere sekretua.
|
|
2009
|
|
|
hirugarrena eta laugarrena ere bai, sarri askotan, beste anaien atzetik?, eta horratx! Gero, etxerako bidean
|
jarri
ez beste, Gabinoren aipua iritsi zen, sari bati buruzkoa, Teofilo Mariak eta Domingok arinkeriaz tratatu zutena, bakoitzak bere astoari arre, Teofilo Maria eta Domingo zeudèn lekuan ez baitzen beste inorentzako lekurik izaten, antza; bere protagonismoa berreskuratzeko tenorea zen, beraz, saria jasotzekoa eta ikatza bere opilari hurbiltzekoa, alegia?, eta Damasok orduan esan zuen:...
|
|
|
Teofilo Mariak Domingori oina bularrean
|
jarri
ez beste larritu zen Maria Bibiana, begiak betzuloetatik at zituen?, erraiak iraulita, errabiaren errabiaz; lepoan jarri zionean, berriz, bera ere itotzera balihoa bezala sentitu zen; orduan, baina, azken aire hondarra haize zurrunbilo bihurtzen zuela, Teofilo Maria bultzatu zuen bere bi eskuez, bultzatu bezain laster honela mintzatzen zitzaiola:
|
|
|
Sortzear zèn eguzki haren itzalpean, etorkizunaren irrika sutsuan bizi den pertsonak gutxi behar izaten du geroaldia orainaldi bihurtzeko?, Domingok pasioz hitz egiten zuen: ...l bihurtuak eta haren begiei zerièn dirdira bereziak ez zuten besterik adierazten behinik behin; orduan ere, baina, Domingok galdera hura zuen buruan, galdera hura behar zuen?, bazkalondoren kafea hartu eta etxera deitu baitzuen berriro; hargatik edo, baita giroa gero eta zitalagoa zelako ere, Domingo bezperan baino urduriago zegoen, eta are urduriago jarri zen, lehenengo deialdian ama jarri, eta
|
jarri
ez beste katigatu baitzuen telefonoa; bigarrenean saiatu zen, baina soinu batzuek eragotzi zioten deia; hirugarrenean, aldiz, bezperan bezala, Maria Bibiana atera zitzaion; bezperan ez bezala, baina, Maria Bibiana kezkatuta zegoen: –Aita eta Teofilo Maria bahitu dituzte, baina jakin nahi baduzu??, eta berriro sartu ziren soinuak, haize ziztu marrantatsu bezain disonanteak?, Maria Bibianaren ahotsa estaltzen zutenak, harik eta, komunikazioa eten aitzin, Domingok esan zuen arte:
|
|
|
(?) Teofilo Mariari, halere, begiz ikusitako mirariaren miraritasuna aitortu arren, urrun gertatu zitzaion miraria, umetan zaldiz ikasi zuenean ez bezala: bospasei urteko mutil batek nekez esplika zezakeen orduan sentitua, baina sentipena, aitak zaldi gainean lehen aldiz
|
jarri
ez beste bereganatutakoa, buru bihotzetan grabatuta geratu zitzaion: gorputz bat, berea, eta beste gorputz bat, zaldiarena, bi forma zerikusirik ez zutenak, itxura batean, eta, halere, zaldiarengandik hain hurbil sentitu zen, non istantean nabaritu baitzuen ezen forma bakar batek hartzen zituela biak, zaldia eta zaldizkoa; Teofilo Mariak nekez jakin zezakeen adin hartan zer zen zentauro bat, baina halako zerbait sentitu zuen, ausaz, zaldia eta zaldizkoa ez zirela jada bata eta bestea, ez zirela, alegia, bakoitza bere aldetik eta bere bidetik?, baizik eta beste bat, beste norbait?, bi aldeak alde bateko egiten zituena eta bi bideak bide bereko; abioiarekin, baina, guztiz bestela gertatu zitzaion, hasieratik beretik igarri balu bezala ezen motorraren hotsak alde batetik zihoazkiola eta bihotzarenak bestetik, bertigoa labana bat balitz bezala, josi beharreko bi espazioak, abioiari zegokiona bata, eta gorputzari bestea?
|
|
|
Sortzear zèn eguzki haren itzalpean –etorkizunaren irrika sutsuan bizi den pertsonak gutxi behar izaten du geroaldia orainaldi bihurtzeko–, Domingok pasioz hitz egiten zuen: ...k eta haren begiei zerièn dirdira bereziak ez zuten besterik adierazten behinik behin; orduan ere, baina, Domingok galdera hura zuen buruan –galdera hura behar zuen–, bazkalondoren kafea hartu eta etxera deitu baitzuen berriro; hargatik edo, baita giroa gero eta zitalagoa zelako ere, Domingo bezperan baino urduriago zegoen, eta are urduriago jarri zen, lehenengo deialdian ama jarri, eta
|
jarri
ez beste katigatu baitzuen telefonoa; bigarrenean saiatu zen, baina soinu batzuek eragotzi zioten deia; hirugarrenean, aldiz, bezperan bezala, Maria Bibiana atera zitzaion; bezperan ez bezala, baina, Maria Bibiana kezkatuta zegoen: " Aita eta Teofilo Maria bahitu dituzte, baina jakin nahi baduzu...", eta berriro sartu ziren soinuak –haize ziztu marrantatsu bezain disonanteak–, Maria Bibianaren ahotsa estaltzen zutenak, harik eta, komunikazioa eten aitzin, Domingok esan zuen arte:
|
|
|
Teofilo Mariak Domingori oina bularrean
|
jarri
ez beste larritu zen Maria Bibiana –begiak betzuloetatik at zituen–, erraiak iraulita, errabiaren errabiaz; lepoan jarri zionean, berriz, bera ere itotzera balihoa bezala sentitu zen; orduan, baina, azken aire hondarra haize zurrunbilo bihurtzen zuela, Teofilo Maria bultzatu zuen bere bi eskuez, bultzatu bezain laster honela mintzatzen zitzaiola:
|
|
|
hirugarrena eta laugarrena ere bai, sarri askotan, beste anaien atzetik–, eta horratx! Gero, etxerako bidean
|
jarri
ez beste, Gabinoren aipua iritsi zen, sari bati buruzkoa, Teofilo Mariak eta Domingok arinkeriaz tratatu zutena, bakoitzak bere astoari arre, Teofilo Maria eta Domingo zeudèn lekuan ez baitzen beste inorentzako lekurik izaten, antza; bere protagonismoa berreskuratzeko tenorea zen, beraz –saria jasotzekoa eta ikatza bere opilari hurbiltzekoa, alegia–, eta Damasok orduan esan zuen:...
|
|
|
(•) Teofilo Mariari, halere, begiz ikusitako mirariaren miraritasuna aitortu arren, urrun gertatu zitzaion miraria, umetan zaldiz ikasi zuenean ez bezala: bospasei urteko mutil batek nekez esplika zezakeen orduan sentitua, baina sentipena, aitak zaldi gainean lehen aldiz
|
jarri
ez beste bereganatutakoa, buru bihotzetan grabatuta geratu zitzaion: gorputz bat, berea, eta beste gorputz bat, zaldiarena, bi forma zerikusirik ez zutenak, itxura batean, eta, halere, zaldiarengandik hain hurbil sentitu zen, non istantean nabaritu baitzuen ezen forma bakar batek hartzen zituela biak, zaldia eta zaldizkoa; Teofilo Mariak nekez jakin zezakeen adin hartan zer zen zentauro bat, baina halako zerbait sentitu zuen, ausaz, zaldia eta zaldizkoa ez zirela jada bata eta bestea –ez zirela, alegia, bakoitza bere aldetik eta bere bidetik–, baizik eta beste bat –beste norbait–, bi aldeak alde bateko egiten zituena eta bi bideak bide bereko; abioiarekin, baina, guztiz bestela gertatu zitzaion, hasieratik beretik igarri balu bezala ezen motorraren hotsak alde batetik zihoazkiola eta bihotzarenak bestetik, bertigoa labana bat balitz bezala, josi beharreko bi espazioak –abioiari zegokiona bata, eta gorputzari bestea– etengabe bereizten zituena:
|
|
2010
|
|
|
Gero, gauza jakina da? paperezko txoria haize bortitzen mende
|
jarri
ez beste ziurtatzen baitugu haren etorkizuna: nora eza eta zorabioa; eta eromena:
|
|
|
hiltzen dabilenak hiltzeari halako atsegin berezi bat hartuko balio bezala, bitartekoa helburutzat hartuta. Ez gaitezen inozoak, Gabino, eta ez gaitezen ideal handiez fida, zeren otsoa ardiaren parean
|
jarri
ez beste irensten baitu otsoak ardia: beti irensten du, gainera, horixe da-eta naturaren legea!
|
|
|
Garai hartan, izan ere? 1930ean, hortxe hortxe?, maiz joaten nintzen ni batzokira, aberrianoak eta komuniokideak berriro zebiltzan bat egiteko asmotan?, Felipe Gastaminza eta bere lagunekin egoteko. Feliperen osaba ere hantxe izaten zen noiznahi?, harekiko harremana, gure amagatik urte batzuk lehenago hautsi zena, haren abertzaletasunak kalte egin ziezadakeela iritzita? berreskuratu ondoren?; hura guztia aitaren jarrera aldaketaren ondorioa ere bazen, Primo de Riveraren gobernua erori eta Berenguerrena
|
jarri
ez beste bere erabakia hartu baitzuen: –Espainia errepublikarako bidean dago, eta bi aukera ditugu:
|
|
|
Isaiasen hitza, ordea, Jainkoarena berarena da jende askorentzat, eta hala ekin dio makina bat jendek, jainkozko aginduaren menera, zeregin horri... alferrik, bistan da, zeren mila pertsona hiltzen dituenak beste mila ere hil ditzake —Jainkoaren izenean bada, askoz hobeto, bistan da—, eta bi mila hil dituenak hiru mila, lau mila... hamar mila eta ehun mila... hiltzen dabilenak hiltzeari halako atsegin berezi bat hartuko balio bezala, bitartekoa helburutzat hartuta. Ez gaitezen inozoak, Gabino, eta ez gaitezen ideal handiez fida, zeren otsoa ardiaren parean
|
jarri
ez beste irensten baitu otsoak ardia: beti irensten du, gainera, horixe da-eta naturaren legea!
|
|
|
...egiteko asmotan—, Felipe Gastaminza eta bere lagunekin egoteko —Feliperen osaba ere hantxe izaten zen noiznahi—, harekiko harremana —gure amagatik urte batzuk lehenago hautsi zena, haren abertzaletasunak kalte egin ziezadakeela iritzita— berreskuratu ondoren...; hura guztia aitaren jarrera aldaketaren ondorioa ere bazen, Primo de Riveraren gobernua erori eta Berenguerrena
|
jarri
ez beste bere erabakia hartu baitzuen: " Espainia errepublikarako bidean dago, eta bi aukera ditugu:
|
|
|
Eta, hala ere, milaka panpina trapuzko, histeria kolektiboak jota... ez baitago besterik esaterik Pagoagako hartaz! Gero, gauza jakina da... paperezko txoria haize bortitzen mende
|
jarri
ez beste ziurtatzen baitugu haren etorkizuna: nora eza eta zorabioa; eta eromena:
|
|
2015
|
|
|
dela asmatzeko. Belauneko
|
jarri
ez beste guztiak egin dizkit pista esan niezaion, eta ezinean ikusi badut ere, ez diot hitzik esan idatzita zegoenaz aparte. Gaur, berekin telefonoz hitz egin dudanean, alai sumatu dut eta, bere etxera nindoala, banekien pista asmatua zuela.
|