|
2008
|
|
|
Han asko estutzen zen kalea, ibilbideko beste edozein lekutan baino gehiago, eta tranbia ozta ozta pasatu zen etxeen artetik. Metro erdi eskaseko espaloietatik
|
zebiltzan
oinezkoek bizkarra hormaren kontra ipini behar izan zuten, tranbiak jo ez zitzan.
|
|
|
Ez zen hura bi gizon haien eremu naturala. Ikusi besterik ez zegoen zelan so egiten zieten erakusleihoak aztertzen edo, besterik gabe, paseoan
|
zebiltzan
oinezkoek. Igandea izanda, itxita zeuden saltoki handiak, baina jende asko zebilen inguruan eta haien artetik jarraitu zuen angolarrak gorantz, presaka.
|
|
2009
|
|
|
Domingo, beraz, argudiorik gabe geratu zen une batez, aurpegia zurbil; Miryami, baina, esaerak, besterik gabe, grazia egin ziolako, edo egoera ere halakoa zelako, guztiz barregarria, edo Domingoz mendekatu nahi zuelako, modu inkontzientean bazen ere, zeren, Miryamek gorriak ikusi ondoren, heldua baitzen, menturaz, Domingori gorriagoak pasarazteko txanda?, orduantxe etorri zitzaion barre egiteko gogoa, gogo izugarria, itzela?, halako eran, non, bat batean, barrez lehertu beharrean hasi baitzen; Domingok, lehenbizikoan, uholdearen menera dagoen edozein izaki bizidunek bezala, aurre egin nahi izan zion uholdeari, erresistentziaren bat ere nabaritzen zuen, ausaz, bere baitan, esaldi barregarri hura, testuinguru ia sakratu hartan, ez onartzetik zetorkiona?, harik eta, bizi senak edo gidatuta. Miryam nola edo hala bereganatzeko interes interesatua ere ez zen urrun ibiliko, noski?, uholdearen alde jartzea erabaki zuen arte, Miryamen ikuspuntua bereganatuta: esan nahi baita Miryamen barreak Domingo kutsatu zuela, eta halaxe egon zirela biok luzaroan barre algaraka, inguruan
|
zebiltzan
oinezkoen harridurapean; gero, isildu egin ziren, halako batean, barreak, eta Miryamek esan zuen:
|
|
|
Domingo, beraz, argudiorik gabe geratu zen une batez, aurpegia zurbil; Miryami, baina –esaerak, besterik gabe, grazia egin ziolako, edo egoera ere halakoa zelako, guztiz barregarria, edo Domingoz mendekatu nahi zuelako, modu inkontzientean bazen ere, zeren, Miryamek gorriak ikusi ondoren, heldua baitzen, menturaz, Domingori gorriagoak pasarazteko txanda–, orduantxe etorri zitzaion barre egiteko gogoa –gogo izugarria, itzela–, halako eran, non, bat batean, barrez lehertu beharrean hasi baitzen; Domingok, lehenbizikoan, uholdearen menera dagoen edozein izaki bizidunek bezala, aurre egin nahi izan zion uholdeari –erresistentziaren bat ere nabaritzen zuen, ausaz, bere baitan, esaldi barregarri hura, testuinguru ia sakratu hartan, ez onartzetik zetorkiona–, harik eta, bizi senak edo gidatuta –Miryam nola edo hala bereganatzeko interes interesatua ere ez zen urrun ibiliko, noski–, uholdearen alde jartzea erabaki zuen arte, Miryamen ikuspuntua bereganatuta: esan nahi baita Miryamen barreak Domingo kutsatu zuela, eta halaxe egon zirela biok luzaroan barre algaraka, inguruan
|
zebiltzan
oinezkoen harridurapean; gero, isildu egin ziren, halako batean, barreak, eta Miryamek esan zuen:
|
|
2014
|
|
|
Nietzscheri eraginkorki pentsatzeko ezinbestekoa omen zitzaion ariketa fisikoa, eta promenatze eta mendi igoera antologikoak egiten zituen egunero; gu bion arteko distantziak distantzia, bat nator, izerditu ostean gardenago dakusat guztia, erreka albotik ibiltzera joaten naizenetan etxera iritsi aurreko azken metroak ia korrika egin behar izaten ditut, uraren hotsaren isiltasunaz lagunduta ibilaldiak irauten duen ordubetean nire garuna besterik ez dudalako aditzen burrunbaka eta ez dudalako nahi hark botatakoek ihes egin dezaten, ez behintzat. doc artxibo batean gotortu baino lehen. ...irten, une misantropo goren bat den honetan gainera nola joango naiz bada haizea hartzera, esaten den moduan, zertarako bada, nirekin batera gizateria osatzen duten beste hiena horiekin gurutzatzera, beraien oinetako urratuak eta itzal nekatuak pairatzera, beraien existentzia hutsalak eta kexu patetikoak arnastera edo; hortzak estutuz eutsi nuke eztarria mutu, supituan oihuka ez diezaien inguruan
|
dabilzkion
oinezko horiei gupidagabeki arruntak direla, miserableak, erdipurdiko izakiak, masa osatzen dutela, ez dakitela ezer, ez dagitela ezer;
|
|
2018
|
|
|
Ezina zait haren aurpegia bereiztea, goizeko eguzki argi dirdaitsuak silueta huts bilakarazia baitu gizona. Nolanahi ere, argi ikusten dut egunkaria arakatzen ari dela; tarteka, burua altxatzen du, kanpoan paseoan
|
dabiltzan
oinezkoei behatzeko. Begiratzeko moduagatik, lehenbizian pentsatu dut norbaiten esperoan egongo zela, baina badirudi pasaerako ezagunei diosala egin beste asmorik ez duela.
|