|
2007
|
|
|
Ni, arrastaka eta zoruko adreiluak miazkatuz, tabernan sartu nintzen. Kalamar usain gogor likatsua
|
zebilen
airean eta horrek pixka bat suspertu ninduen, lurretik altxatzeraino. Ura eskatu nuen, baso bete bat, baina barran zegoen gizonak ez zidan kasurik egin edo, beharbada, ez zidan entzun, ez dakit, baina ez zuen niri zerbitzatzeko zirkinik egin.
|
|
|
Kontzertua dago gaztetxean. Gitarra zirikatzaile baten soinua
|
dabil
airean hegan, handik hona, udako eulia bezala. Mutilak neskaren belarrira eraman du eskua, eta gero burua, eta beste hainbat alditan esan nahi izan diona esatera ausartu da:
|
|
2008
|
|
|
Labana hartzeak ere beldurra ematen diola esango nuke, hori planta! Neronek jarriko nioke gustura zintzurrean sukaldeko zorrotzena, epel horri, bota zuen Brigittek, oilaskoarekin
|
ibilitakoa
airean dantzatuz.
|
|
2009
|
|
|
edo gainera igotzen zen, galderak zaldi heziak balira bezala, noranahi eraman zitzakeenak, nonahiko bidetik; Ada bakarrik zegoen bere mahaian, eta inork ez zion eragozten: bakarrik zegoen, bai, eta ez zuen beste inoren beharrik, antza; gustura baino gusturago
|
zebilen
airean hegan, lur guztien eta lurreko arazo guztien gainetik, eta hura nahikoa zitzaion; edo ez zitzaion nahikoa, beharbada, goian zegoenari gorago egitea bururatu, airezko arrainontzi mugagabe bat ote zen, bada, zerua, kolore orotako arrainak zituena??, eta hirugarren kopa hartzea erabaki baitzuen, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; gorago egin beharrean, baina, behera egin zuen, hartaz ohartu nahi... esan nahi baita irri hura zurruntzen eta astunagotzen hasi zitzaiola, gorputza ere astunago egiten ari zitzaion seinale; Ada, beraz, beheraldiaren eta bere ezintasunaren errealitatea onartzeko moduan zegoen une hartan, baina hain zen handia, itxuraz, arestian egindako hegaldiak sorrarazten ziòn malenkonia eta esperientzia berritzeko gogoa, non hegaldiari berrekiteko erabakia hartu baitzuen, laugarren kopa hartuz, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; ondorioak, baina, guztiz bestelakoak izan ziren, astuntzen hasia zèn gorputzak berunaren trinkotasuna hartu baitzuen. Adaren irria sorgortasunaren adierazpidea zen jada, zorion dohatsu orotatik urrun?, lo astun batek, begiak ere itxi zitzaizkion une batez?
|
|
|
Adak hurrupaka edan zuen kopa, gozamen handiz edan ere... hainbeste gozatzen ari zen, agidanez, non beste kopa bat eskatu baitzuen, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; galderak ere han behar zituen, jakina; une hartan, baina, Ada airean igeri zebilen, ausaz –bigarren kopa bukatzear zuenean, aurpegi osoak irri ezin dohatsuago batek hartua zirudien behinik behin–, eta galderak hodei txiki haiek ziren, beharbada, Adak berak istant batean zeharkatzen zituenak, oztopo txikienik gabe... edo gainera igotzen zen, galderak zaldi heziak balira bezala, noranahi eraman zitzakeenak, nonahiko bidetik; Ada bakarrik zegoen bere mahaian, eta inork ez zion eragozten: bakarrik zegoen, bai, eta ez zuen beste inoren beharrik, antza; gustura baino gusturago
|
zebilen
airean hegan, lur guztien eta lurreko arazo guztien gainetik, eta hura nahikoa zitzaion; edo ez zitzaion nahikoa, beharbada, goian zegoenari gorago egitea bururatu –airezko arrainontzi mugagabe bat ote zen, bada, zerua, kolore orotako arrainak zituena? –, eta hirugarren kopa hartzea erabaki baitzuen, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; gorago egin beharrean, baina, behera egin zuen, hartaz ... esan nahi baita irri hura zurruntzen eta astunagotzen hasi zitzaiola, gorputza ere astunago egiten ari zitzaion seinale; Ada, beraz, beheraldiaren eta bere ezintasunaren errealitatea onartzeko moduan zegoen une hartan, baina hain zen handia, itxuraz, arestian egindako hegaldiak sorrarazten ziòn malenkonia eta esperientzia berritzeko gogoa, non hegaldiari berrekiteko erabakia hartu baitzuen, laugarren kopa hartuz, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; ondorioak, baina, guztiz bestelakoak izan ziren, astuntzen hasia zèn gorputzak berunaren trinkotasuna hartu baitzuen –Adaren irria sorgortasunaren adierazpidea zen jada, zorion dohatsu orotatik urrun–, lo astun batek –begiak ere itxi zitzaizkion une batez– berunago egin zuena; ohera joateko ordua zen, beraz; zutitu zenean, ordea, mahai gainean bermatu behar izan zuen eskua, orekari eusteko; eman zuen pauso bat, baina eman orduko joan zitzaion beste oina... egin ere, egingo zuen estropezu, baldin eta jangelako zutabeetako bat aurkitu izan ez balu eskumenean.
|
|
2012
|
|
|
Autoak labea zirudien. Ateak zabaldu genituen, baina ia ez
|
zebilen
airerik. Azkenik sartu egin ginen, aire egokitua jarri eta ospa.
|
|
2015
|
|
|
abuztuko egun erre haietan, jendea kiskali egiten zen han, aire girotua ez zebilelako. Inauguratu zenetik, azken hauteskunde kanpainan, ez
|
dabil
aire girotua. Zorionez, gu beste eraikin batean izan ginen; zaharragoa, baina ez hain beroa.
|
|
2016
|
|
|
ura
|
ibilian
airea
|
|
2017
|
|
|
Alegia, errealitatean dago. Ez
|
dabil
airean igeri, ikustezinik, mamu gorpuzge baten antzera. Badu benetako gorputza:
|
|
2019
|
|
|
–Zoragarria; uste dut zoragarria naizela?. Aldi berean apaizeme eta idolo izanik, nartzisista loriaz jantzirik
|
dabil
airean igeri, eternitatearen bihotzean barrena, eta, hodeiez bestaldean, gur egiten diote belaunikaturiko kreatura batzuek: Jainkoa da, bere buruari so.
|
|
2023
|
|
|
Eguzkia beren barranda lekua berotzen hasi zen. Marmutxak hara eta hona
|
zebiltzan
airean eta belar beroaren usain goxoa zabaltzen hasi zen. Bat batean, oihu bat hauteman zen, urrun, Haize punpean altxatu zen eta bere zatarra harrapatu zuen.
|
|
|
Lau ertzetatik helduta, izara oherantz poliki poliki jaisten doan bitartean, konkortuz joan da eta haren barnean puxika moduko bat sortu da, airezko menditxo bat. Eta imajinatu dut nire maitasuna han barruan izarari suspentsioan eutsi nahi eta ezinean
|
dabilen
aire burbuila hori bezala. Segundo gutxiko hegaldia lortzen du, arnasgune iragankor bat da.
|