|
2007
|
|
|
eskema ipinia dago boterearen hurrengo teoriko guztientzat? munduaren zoriona, horren buruan Erromaren zoriona (edo beste edozein erresuma),
|
horren buruan
pertsona bakar batengan haragituriko autoritate zerutarra. Augusto Erroma da eta Erroma Augusto; eta Italiaren ongia Erromaren menpe dago, etc. Ikusmolde hau, aurrena poema bukolikoetan adierazia, epopeian programa bihurtu da:
|
|
2012
|
|
|
Hiru edo lau laguni, gorputz adarrek, ez bakarrik aski helduleku, aitzitik, heldulekurik hoberena eskainiko zieten. Ideia
|
hori
pertsona bakar batena da; eta horrek beste puntu honetara garamatza, alegia,, leku haren eta ibaiaren arteko bidean, hesiak altxata zeuden, eta lurrean berriz, zama astunen bat arrastaka eramana izan zelako aztarrenak ageri ziren?. Baina gizon bat baino gehiago izanik, arduratuko ote ziren hesi bat altxatzea den bezalako alferreko lana egiteaz, zertarako eta istant batean edozein hesiren gainetik jaso zezaketen gorpu bat pasarazteko?
|
|
2016
|
|
|
gaur egun munduan 7.000 milioi biztanle daudela kontuan hartuz gero, eta On Kixote gehien itzulitako bigarren liburua dela jakinik, ziurta al liteke une oro gutxienez pertsona bat badagoela zaldunaren abenturak irakurtzen? ...ldean eta badoa erdi presaturik harantz liburua mahai gainean axolagabe utzita, bada, pertsona horrek liburua itxiko lukeen momentu horretan, eta hipotesia baieztatuko balitz, horrek esan nahiko luke, momentu horretan bertan beti egongo litzatekeela planetaren beste txokoren batean beste norbait liburu hori bera zabaldu eta Kixoteren abenturei eusten, eta nahikoa litzatekeela gainera beste norbait
|
hori
pertsona bakar bat izatea, ekintza xume horren bitartez halako etenik gabeko On Kixote ren irakurketa global baten aukera planteatu ahal izateko. Hipotesi hori benetan konfirmatuko balitz, beraz, ez litzateke inolaz ere gehiegizkoa esatea une oro munduan norbaitentzat, norbait hori pertsona bakar bat bada ere, baina norbaitentzat Kixote bizirik dagoela.
|
|
|
Hori da hipotesia, eta ederra litzateke ondorioa, horrek esan nahiko bailuke nik orain Villanueva de los Infantesen On Kixote irakurtzeari uzten diodan unean, beste norbaitek munduaren beste txokoren batean liburu hori bera zabalduko lukeela, eta azkenean, XVII. mendeko prosaren erritmoak nekatu duelako edo akaso une horretan beste egitekoren batek bere arreta eskatu duelako, zeren eta, adibidez, entzun du kafea sutan irakiten sukaldean eta badoa erdi presaturik harantz liburua mahai gainean axolagabe utzita, bada, pertsona horrek liburua itxiko lukeen momentu horretan, eta hipotesia baieztatuko balitz, horrek esan nahiko luke, momentu horretan bertan beti egongo litzatekeela planetaren beste txokoren batean beste norbait liburu hori bera zabaldu eta Kixoteren abenturei eusten, eta nahikoa litzatekeela gainera beste norbait hori pertsona bakar bat izatea, ekintza xume horren bitartez halako etenik gabeko On Kixote ren irakurketa global baten aukera planteatu ahal izateko. Hipotesi hori benetan konfirmatuko balitz, beraz, ez litzateke inolaz ere gehiegizkoa esatea une oro munduan norbaitentzat, norbait
|
hori
pertsona bakar bat bada ere, baina norbaitentzat Kixote bizirik dagoela. Baina, noski, heriotzaren gaira garamatza bueltan gogoeta horrek, zeren eta zer gertatuko da uneren batean, arrazoia edozein dela ere, On Kixote ren irakurketa jarrai eta global hori eteten bada?
|
|
2023
|
|
|
Ez zeukan ezer txarrik Lisari eta bioi mutil bera gustatzea, ezta? Zergatik irakasten zieten maitasun mota
|
hori
pertsona bakar batentzat baino ez zela gorde behar. Zer kalterik egin zezakeen pertsona asko maitatzeak, pertsona horiek beste pertsona asko maitatzeak, eta horietako bakoitzak beste asko?
|