|
2001
|
|
|
" Sendagile izan nahi nuke, gure
|
herrian
ni bezalako haurrei laguntzeko".
|
|
2004
|
|
|
Eraman itzazue zuekin edo zuekin batera hilko dira. Hona zein diren Herero
|
herriarentzako
nire hitzak».
|
|
2005
|
|
|
– Ez badaukak ezer esatekorik, segi ezak. Baina esan ezak
|
herrian
nirekin elkartu haizela, bakarrik, eta mututu haizela.
|
|
2006
|
|
|
«Joño, loteria» pentsatu nuen. Euskal
|
Herritik
ni bezalako txatxu bat azaldu, eta munduko agentzia handienetakoak kontratua, mundu osorako esklusiba, beraientzat bakarrik lan egiten nuela eta argazki haiek bion Copyrighta zirela. Baina zer gertatu zen?
|
|
|
Gure ogitartekoak jan genituen eta bere herriaz mintzatzen hasi zen, Irlandaz. Borrokaz eta injustiziaz betetako
|
herriak
nirea gogoratu zidan, abantzu ber borrokak eta ber bitartekoak baitzituzten, Irlandak Euskal herriak baino gehiago lortu bazuen ere. Baina hori guzia aipatuz, banekien epea gero eta gehiago ttipitzen zela eta bikain pasatzen ari banintzen ere, malenkonia ilun bat sentitu nuen hurbiltzen.
|
|
|
fuera!, gero kanbiorik gabe gelditu ginen eta bila joan nintzenian, Mixak pobreen artian bokatak banatu zituen, han esan ziguten biharamunian zornotzan kontzertu haundia zegoela, karnixeria batian haragiak erosi, hara gindoazela galdakao parian kontrola ikusi genuen urrutira eta mendiz mendiz in genuen krixton errebuelta, ez bait genuen aseguroaren paperik, hura ez genuen lotu, zornotzan zegoen siniestro total eta han ere lege problemarik ez genuen izandu eta han ere dena saldu genuen, ordiziara ere joan ginen eta han inon baino gutxiago saldu genuen eta gaizki pentsatzen hasi ginen, Mixak bere amantalarekin eta jantzi zuen lastozko sonbreroarekin iten zuen aurpegi luze bat, eta nik, redios, han ere munipekin gogor diskutitu nuen, eta azkenian jende gutxi zebilen tokian utzi ziguten eta jale ergelak goierriko haiek, hori zer da, zer du saltsa gorri horrek?, saltsa ona! ...k tuterara nahi nuen, festa izugarriak izaten omen dira han, eta Mixak ezetz, hara etzuela nahi, lehenago han arizana zen eta han mobida izan zuen eta igual behar ez zuen batekin topo ingo zuela, zergatik Mixak, errusiatik etorri zenian, ekarri zutenekin eta etortzeko pasaportia eta lan baimenak in zizkiotenekin zorren bat bazuen, horregatik etzuen fotorik nahi eta horregatik ere etorri zen herriz
|
herri
nirekin, ezpaitzitzaion herrian udaletxiak pagatzen zionarekin ailegatzen eta zeuzkan diru pixarrak errusiara bidali zituen han bi alaba baitzituen eta horregatik etzuen ezta pentsioa pagatzeko ere, baionan in genituen bi gau, jarri ginen kale luze batian, han ziren saltzaile guztiak eta hainbestian, etorri zitzaigun magrebeko ume moko bat kollariak saltzen zebilena eta haragirik gabe eskatu zigu... saltsa ona!, esaten zuen Mixak, okela, okela ona!, esaten zuen, hitz hori bizkaian ikasi zuen, eta ordizian harritu iten ziren, hauek nondikan datoz?, eta Mixak hala iten zuen, euskaraz bere moduan eta gero numeroak erdaraz eta numeroak erdaraz esanda jendia pixka bat lasaitu iten zen, eta hura benetan gaizki nola atera zitzaigun handik nik tuterara nahi nuen, festa izugarriak izaten omen dira han, eta Mixak ezetz, hara etzuela nahi, lehenago han arizana zen eta han mobida izan zuen eta igual behar ez zuen batekin topo ingo zuela, zergatik Mixak, errusiatik etorri zenian, ekarri zutenekin eta etortzeko pasaportia eta lan baimenak in zizkiotenekin zorren bat bazuen, horregatik etzuen fotorik nahi eta horregatik ere etorri zen herriz herri nirekin, ezpaitzitzaion herrian udaletxiak pagatzen zionarekin ailegatzen eta zeuzkan diru pixarrak errusiara bidali zituen han bi alaba baitzituen eta horregatik etzuen ezta pentsioa pagatzeko ere, baionan in genituen bi gau, jarri ginen kale luze batian, han ziren saltzaile guztiak eta hainbestian, etorri zitzaigun magrebeko ume moko bat kollariak saltzen zebilena eta haragirik gabe eskatu zigun bokata bat, ezpaitzen haragiarekin fiatzen, txerria ote zen, eta Mixak in zion hari saltsarekin bokata, berrogeita hamar xentimo, eta gero sailian sailian hasi ziren etortzen magrebeko umiak, eta gero hango zaharrak ere bai, eta nik, nahikoa dek!, kontra in nien eta Mixari ere kontra ze bestela ere nahikoa lioa bagenuen, makina bat moxkorrekin peliatu nintzen, ezpainuen pitorik entenditzen eta haiek manera txarrekin etortzen, Mixak ere gutxi entenditzen zuen baina hura moldatu iten zen, moldatzeko zera hori zuen, abilidade hori, bera lasai zegoen, ni takartu nintzen, hirekin ruina zaukaat!, irribarre iten zuen, baionan bi lo in genituen, bigarren egunian, bertan, nik banku batian, zakuan, eta Mixa furgonetan manta batekin, halako batian esnatu naiz eta, arratoi bat zakuari oxka, salto in nuen, alde in zuen hark, eta ni in nintzen lurrera erori eta, lurrian nengoela begiak bildu eta atzera lo gelditu nintzen, nekia, Mixak berriz, hamabi ordu in zituen tirada batian, hark ere nekia, iten bazuen zutik ordu asko hankan mina jartzen zitzaion, zergatik behatz txikia moztuta zeukan, hori izan zen kropotkin, uste dut izena, hiri bat txetxeniatik honontza, zergatik kuarteletik lagun batekin eskapatu zenian, kamioi bat pillatu zuten eta heldu ziren hiri horretara, lagun haren etxera eta, berak botak erantzi gabe bazeraman lau hilabete, eta mina, eta mina, hanka dena haunditua eta han moztu zioten, gero handik pasa zen ukraniara, han mafia batekin tratua in edo hala etorri zen, ihes, beti ihes, esaten zidan, txikitan ere, amak minan lan iten zuen eta, mina itxi zutenian handik hanka in behar, orain, hau da nire etxia!, esaten zuen, bidia zela bere etxia, pena zuen familiagatik, umeekin askotan gogoratzen, handik, baionatik, berara goazela, furgoneta malda batian gelditu zitzaigun, hura izan zen aurreneko aldia, Mixak sartu zuen burua motorrian, jo zion ostiko pare bat, martxan jarri zen, berara ailegatu eta han jendiak irriak eta burlak iten zizkigun eta handik kontzejal batek edo eztakit zer zen bidali gintuen eta ni hitz inda nengoen hurrengo egunerako oiartzungo tipo batekin eta hark esan zigun halako ordutik aurrera jartzeko halako tokian, eta bueno, jarri ginen eta in genituen gelditu gabe hirulau ordu lanian, halako batian altxatu zen haize fuerte bat, amarratu genuen toldoa barandilla batian eta ezin, toldoa puxkatu eta noski sua itzali eta ezin aguantatu behintzat, gauzak azkar bildu eta martxa, hurrengo goizian, toldoa partxiatu genuen, garbitu garbitzekoak eta erostekoak erosi eta, berriz ere martxa, gasteizera joan ginen, han jarri ginen parte zaharrian, kantoi batian, hara etzen poliziarik sartzen eta han ondo saldu eta ondo egon ginen, bitartian diru balantziak in genituen eta etzen askore baina, zerbait ari ginen, Mixak orain errusiara joatiarekin iten zuen ametsa, eta nik ere nire ametsak baina nik garbi neukan gutxirekin biziko nintzela eta tailerrera pentsatu ere ez, han gasteizen haragia bagenuen oiartzundik sobratua eta hura eraman ekarriekin in zitzaigun lizundu, xerrak kutxilloarekin garbitu genituen, Mixak etzuen saldu nahi, eta nik, ba, lizun pixka bategatik, baina handik aurrera nazkatu ginen eta hasi ginen solomoa, piper saltsarekin, gasteiztik joan ginen leitzara zuzenian, han etzen guretzako tokirik baina albintiarekin diskutitu genuen eta hark zerga kobratu zigun eta utzi zigun toki bat, gero jeneradoriak etzigun arrankatzen eta presoen txosnan eskatu genuen entxufe bat, ondoan bagenituen ijito batzuk karrito batekin eta haiek ikusi zuten guk argia bagenuela eta guri eskatu ziguten, beltz bat ere etorri zitzaigun eske eta gero zilar saltzaileak ere, argentinako batzuk, gero hurruna, bagenekien zaila zela oso baina guk bilbora nahi genuen, bilbon astebete!
|
|
|
saltsa ona!, esaten zuen Mixak, okela, okela ona!, esaten zuen, hitz hori bizkaian ikasi zuen, eta ordizian harritu iten ziren, hauek nondikan datoz?, eta Mixak hala iten zuen, euskaraz bere moduan eta gero numeroak erdaraz eta numeroak erdaraz esanda jendia pixka bat lasaitu iten zen, eta hura benetan gaizki nola atera zitzaigun handik nik tuterara nahi nuen, festa izugarriak izaten omen dira han, eta Mixak ezetz, hara etzuela nahi, lehenago han arizana zen eta han mobida izan zuen eta igual behar ez zuen batekin topo ingo zuela, zergatik Mixak, errusiatik etorri zenian, ekarri zutenekin eta etortzeko pasaportia eta lan baimenak in zizkiotenekin zorren bat bazuen, horregatik etzuen fotorik nahi eta horregatik ere etorri zen herriz herri nirekin, ezpaitzitzaion herrian udaletxiak pagatzen zionarekin ailegatzen eta zeuzkan diru pixarrak errusiara bidali zituen han bi alaba baitzituen eta horregatik etzuen ezta pentsioa pagatzeko ere, baionan in genituen bi gau, jarri ginen kale luze batian, han ziren saltzaile guztiak eta hainbestian, etorri zitzaigun magrebeko ume moko bat kollariak saltzen zebilena eta haragirik gabe eskatu zigun bokata bat, ezpaitzen haragiarekin fiatzen, txerria ote zen, eta Mixak in zion hari saltsarekin bokata, berrogeita hamar xentimo, eta gero sailian sailian hasi ziren etortzen magrebeko umiak, eta gero hango zaharrak ere bai, eta nik, nahikoa dek!, kontra in nien eta Mixari ere kontra ze bestela ere nahikoa lioa bagenuen, makina bat moxkorrekin peliatu nintzen, ezpainuen pitorik entenditzen eta haiek manera txarrekin etortzen, Mixak ere gutxi entenditzen zuen baina hura moldatu iten zen, moldatzeko zera hori zuen, abilidade hori, bera lasai zegoen, ni takartu nintzen, hirekin ruina zaukaat!, irribarre iten zuen, baionan bi lo in genituen, bigarren egunian, bertan, nik banku batian, zakuan, eta Mixa furgonetan manta batekin, halako batian esnatu naiz eta, arratoi bat zakuari oxka, salto in nuen, alde in zuen hark, eta ni in nintzen lurrera erori eta, lurrian nengoela begiak bildu eta atzera lo gelditu nintzen, nekia, Mixak berriz, hamabi ordu in zituen tirada batian, hark ere nekia, iten bazuen zutik ordu asko hankan mina jartzen zitzaion, zergatik behatz txikia moztuta zeukan, hori izan zen kropotkin, uste dut izena, hiri bat txetxeniatik honontza, zergatik kuarteletik lagun batekin eskapatu zenian, kamioi bat pillatu zuten eta heldu ziren hiri horretara, lagun haren etxera eta, berak botak erantzi gabe bazeraman lau hilabete, eta mina, eta mina, hanka dena haunditua eta han moztu zioten, gero handik pasa zen ukraniara, han mafia batekin tratua in edo hala etorri zen, ihes, beti ihes, esaten zidan, txikitan ere, amak minan lan iten zuen eta, mina itxi zutenian handik hanka in behar, orain, hau da nire etxia!, esaten zuen, bidia zela bere etxia, pena zuen familiagatik, umeekin askotan gogoratzen, handik, baionatik, berara goazela, furgoneta malda batian gelditu zitzaigun, hura izan zen aurreneko aldia, Mixak sartu zuen burua motorrian, jo zion ostiko pare bat, martxan jarri zen, berara ailegatu eta han jendiak irriak eta burlak iten zizkigun eta handik kontzejal batek edo eztakit zer zen bidali gintuen eta ni hitz inda nengoen hurrengo egunerako oiartzungo tipo batekin eta hark esan zigun halako ordutik aurrera jartzeko halako tokian, eta bueno, jarri ginen eta in genituen gelditu gabe hirulau ordu lanian, halako batian altxatu zen haize fuerte bat, amarratu genuen toldoa barandilla batian eta ezin, toldoa puxkatu eta noski sua itzali eta ezin aguantatu behintzat, gauzak azkar bildu eta martxa, hurrengo goizian, toldoa partxiatu genuen, garbitu garbitzekoak eta erostekoak erosi eta, berriz ere martxa, gasteizera joan ginen, han jarri ginen parte zaharrian, kantoi batian, hara etzen poliziarik sartzen eta ...k tuterara nahi nuen, festa izugarriak izaten omen dira han, eta Mixak ezetz, hara etzuela nahi, lehenago han arizana zen eta han mobida izan zuen eta igual behar ez zuen batekin topo ingo zuela, zergatik Mixak, errusiatik etorri zenian, ekarri zutenekin eta etortzeko pasaportia eta lan baimenak in zizkiotenekin zorren bat bazuen, horregatik etzuen fotorik nahi eta horregatik ere etorri zen herriz
|
herri
nirekin, ezpaitzitzaion herrian udaletxiak pagatzen zionarekin ailegatzen eta zeuzkan diru pixarrak errusiara bidali zituen han bi alaba baitzituen eta horregatik etzuen ezta pentsioa pagatzeko ere, baionan in genituen bi gau, jarri ginen kale luze batian, han ziren saltzaile guztiak eta hainbestian, etorri zitzaigun magrebeko ume moko bat kollariak saltzen zebilena eta haragirik gabe eskatu zigu... bilbon akitu arte!, esan genuen, bagenituen telefono batzuk, ia lotu genuen, azkenian ezetz, etziguten utzi, horregatik tafallara segitu genuen, han bukatu zitzaigun solomoa eta Mixak baratxuri zopa prestatu zuen eltzian, baratxuriak zanpa zanpa in eta eskatu genituen bar batian ogi zaharrak eta txorizo batzuk erosi genituen, handik in genuen goizueta, han jende txikitxoa zegoen, diferentzia haiekin Mixa harrituta zegoen, han leitzan ezagutu genuen saltzaile bati zerbeza kaja bat eman eta bere aldian toki bat utzi zigun, hurrengo goizian, handik gatozela, errebuelta asko eta Mixa mariatuta zijoan, baso zahar batian, basoko mutilak motozerrekin eta gazte batzuk pagoetara igoak, batzuk aurpegiak estalita, beste batzuk makillatuta bezala, kolore txuria, lekeition in genuen goizaldian ordu pare bat bidali bitartian eta zarautzen heldu bezain laster etorri ziren bi munipa eta papera eskatu ziguten eta herritik aparte jarri behar izan genuen, bermion in genuen gau ona, kontzertu haundia zegoen eta laurehun bokata saldu genituen, denak eta gehiago ere salduko genituen, argi pirrintarekin ari ginen gauzak furgonetara jasotzen, ya ari ginen burniak biltzen, halako batian bronka izugarri bat, tipo txiki buru haundi bat gugana ikaratuta korrika eta ikusi ez ikusi furgonetara sartu zitzaigun eta atia itxi zuen, haren atzetik amorratu batzuk, ni, zer pasatzen da!, tartian jarri nintzen, joputa!, esaten zuten, neska bat bortxatu zuela txiki hark, nahi zizkioten barrabilak moztu, nik tranki tranki!, bakarrik esan nuen, eman zidaten ostia latz bat, ya furgonetara sartu behar zuten, Mixa etzen ikaratu eta hanka burni bat ibili zuen airian, bidali zituen bi tipo lurrera, jende gehiago etorri zen, akatu baino lehenago sartu ginen furgonetan nola hala, hautsi ziguten atzeko kristala eta burni batzuk han utzi genituen, atera ginen bermiotik, zartaien eta serbilleten artian gure buru haundia, alkandora urratua, puta, esaten zuen, puta zela, etzuen besterik esaten, neska hura, puta zela, halako batian, herritik ateratzeko maldan, taka, in zen furgoneta berriz ere gelditu, jaitsi ginen, buru haundia begiak atera beharrian ikaratuta zegoen, eskerrak eman gabe piztia bezala mendira salto in zuen, hurrengo egunian ez, hurrengoan, furgoneta karga in, nafarroa aldera abiatu ginen, ba omen ziren hango erdialdeko haranetan herri txiki batzuk, denbora hartan jaiak zituztenak, jendetzarik ez, esan ziguten, baina joanez gero poliki salduko duzue, pasa genituen harako mendiak, iritsi ginen ipuruen lurrera, galdezka galdezka, heldu ginen ariztira, feria zen ariztin, jende gutxi, haur batzuk, barraka batzuk, tipo batek puñalarekin jolas iten zuen, bi lagun padera zabalian ogia erretzen ari ziren, etorri zitzaigun herriko mutil ile luze bat, informatu zen zer zen gure nahia, esan zigun ostatuaren ondoan non jartzia genuen, nonbait, esan zigun hark, gobernuak, bertako jauntxoekin elkar hartuta, pribatizatu in nahi zituen mendi haietako lurrak, eta kontra iteko zen festa, nik susmoa, zibilak joango ote ziren eta, joan nintzen begiratzera bazterrak, ez nintzen fiatzen, Mixa mutil harekin gelditu zen, itzuli nintzenian ostatuan ziren biak, Mixa ikusten zen gustora zegoela, mutil ile luze hark, Stefan izena, galderak iten zizkion, errusiako eskolaz, siberiaz, hango ibaiez, lehortu zen itsaso batetaz, iluntziarekin hasi zen jendia etortzen plazara, guk sua piztu, bonbillak arboletatik txintxilika jarri eta, gutxi bat, gutxi bat, oso ongi saldu genuen, goizaldian, bostak seiak izango ziren biltzen hasi ginenian, denak bildu eta abiatzera goazela, furgonetak, etzuela nahi, aritu ginen, eman genizkion takateko batzuk, alferrik, ematen zuen hila zela motorra, probatu genuen Stefanek utzi zigun bateria batekin, etorri ziren ferianteak ere, motorrari begiratu, burua kordokatzen zuten, etzen hari nondik sartu eskua, ezin ezer egin, apartatu ginen, madarikatu genuen gure suertia, Mixa
|
|
2007
|
|
|
Nai det nik egon zurekin ezagutzeko alkarrekin ta zure fameli danakin neure
|
errian
ni sartutzian errazkindar danakin negarra eingo det pozakin. Musue bustiz alkarrekin ez da aztutzen onakin.
|
|
|
O,
|
herri
nirea!
|
|
|
Mendebaldeko kulturetan, berriz, indibidualtasuna eta Niabaieztatzearen garrantzia gailentzen dira. Beraz, Txinan, Japonian eta antzeko
|
herrietan
Nia gizarte taldearen arabera definitzen da. AEBn, berriz, Nia banakoaren, jabego, tzat hartzen da (Markus eta Kitama, 1991 in Berk, 1999).
|
|
2008
|
|
|
Zoritxarrez Ezker Abertzaleko kideok ohituta gaude, eta halako egoerek ez gaituzte harritzen. Baina Anoetako atxiloketak eta gure
|
herrian
nik neuk bizi izandakoak nire onetik atera nau.
|
|
2009
|
|
|
Orain, emakume itsuak bezala, denok dauzkagu gure oroitzapenak argazkiek, kafe ehogailuak eta gutun gutxi batzuek lagundurik, Atlantikoaren bi aldeetan. Euskal
|
Herriko
nire ahaideek gogoan dute nire amamak hirurogei urte zituela nola etorri zen Bizkaira urtebeterako. Ameriketan badira berak bidalitako gutun batzuk.
|
|
|
|
Herri
nirea, jainkotiarki erretorikoa,
|
|
2010
|
|
|
Gogoratu esaldi famatu hura: ez galdetu zer egin dezakeen
|
herriak
nigatik, baizik eta zer egin dezakedan nik herriarengatik.
|
|
2011
|
|
|
Hemen mailukiak jateko aukera handiak nebazan, Aingerubide ondoan, baina errekearen bestaldean, amama Zeziliak lantzen eban ortutxuan landatutakoak batuaz, edo Kurtziotik gora izeko Justinagaz bide bazterretan berez urtendakoak hartuta. Juanitena beste kontu bat da;
|
herrian
nik ezagutzen neban jentearen ia erdiak Juanita eban izena: etxeko Juanita, gero Laudio ondoko Juanita Ainz zala jakin nebana; Juanita Borda, gure bolatokiaren ondoan taberna bat ebana, justu justu Bilbora joateko hartzen genduan" Saurer" a geratzen zan lekuan; eta Juanita markesea (nahiz eta azkenengo hau nik behintzat beti erderaz entzun neban:
|
|
2012
|
|
|
zenbat jende, zenbat kabala, datu guztiak. Ene
|
herrian
ni ibili nintzen. Gero baziren kantonamendu bakoitzean ekipoak, jendeen animatzeko, agertutako trabak konpontzeko...
|
|
|
Bazen urte pare bat Maribi,
|
herriko
nire betiko laguna, adinkide ere banuena, herria utzi eta Lizarrara bizitzera joan zela. Hark ere gurasoen errietak eta haserrealdiak jasan behar izan zituen; bereari eutsi zion, haatik.
|
|
|
Ez zen zaila hitz egitea. Bazitekeen
|
herrian
nitaz beste argamaxarik! Baina ez, mutu nengoen.
|
|
2013
|
|
|
Nire erantzunak ondo gordeak ditut nire koadernoan ordea; azal gorridun koadernoko lehenengo orrian nire inizialak boligrafo beltzez idatzita daude. Koaderno hau aurkituko bazenu, mesedez, itzuli Euskal
|
Herriko
nire jatorriko helbidera. 100 dolarretako diru saria eskaintzen dut ordainetan?.
|
|
|
Familiakoekin batera, hilerrira jende mordoxka sartu zen.
|
Herriko
nire kuadrillakoak eta Iruñetik etorri ziren lagunak, Ramontxoren ezagun multzo bat, bertako eta inguruko aiuntamentuetako kargudunak, sindikalistak, itxuraz politikan ibilki zirenak, eta nola edo hala toki guzietan euren muturra sartzea gustatzen zitzaion bat edo bertze ere bai. Kanpotar itxura zuten hiru neska ere lehenbiziko lerroan jarri ziren.
|
|
2014
|
|
|
Egoera horren aurrean «oso nekatuta eta nazkatuta» daude patronalak. «Penagarria da herrialde demokratiko batean guri lapur, hiltzaile, kolpista edo faxista deitzea, gure egoitzak inbaditzea eta ezer ez gertatzea;
|
herrietan
nire aurpegia edo beste patronaletako buruenak agertzea pankartetan. Horrek bukatu behar du, ezin da hori gertatu negoziazio batek hasi behar duen bakoitzean».
|
|
|
Horregaitik hau esango deusku: Muxikako
|
herria
nire bigarren ikastola izan bada, Arrazolako herria Unibertsitatea izan dot.
|
|
|
Gaur gauean San Angel
|
herria
nire babespean dago.
|
|
2015
|
|
|
Familiarekin batera hartutako erabakia izan da. Iruditu zait Nafarroarekiko eta Euskal
|
Herriko
nire konpromisoa defendatu dezakedala politikatik. Sartu naiz eta aterako naiz, ez da betiko.
|
|
|
Egun batean, gurasoen
|
herrian
nire iluntasuna filmatu nuen; denok dugu iluntasun bat, eta nirea herri horretan dago. Erran nahi dut, badagoela leku bat non iluntasuna oso modu pertsonalean eta indartsuan sentitzen dugun.
|
|
|
Orain inportantea naiz,
|
herria
nire zutabean idatziko dudanaren zain dago. Ez da gaia, gu gara, gure iritzi, irudimen, ironia fin eta malaletxearen laguntzaz, irakurleek komuneko lanak egiten dituzte.
|
|
|
Herriko Etxeak eta herriko laguntza zozialen zentroak orroitarazten dute'' Actiom'' elkartearekin izenpetu dutela herriko mutualitate baten hitzarmena'' Nere
|
herria
nere osagarria'' lemarekin. Deneri idekia denez jendea gomitatzen du bilkuretan parte hartzerat:
|
|
|
Nere
|
herria
nere osagarria
|
|
|
Iragan primaderan Herriko Etxeak eta'' Actiom'' elkarteak'' Nere
|
herria
nere osagarria'' egitarauan xutik eman zuten mutualitate kutxa bat herritar guziek, edozoin ofizio edo sozial mail izanik ere osagarri artamendu beharretan direnak lagunduak izan diten seguridade sozialak estaltzen ez dituen sailetan. Dirudienez asko jende interesatu zen proposamenaz orduan.
|
|
2016
|
|
|
Texas Highway Patrol eta
|
herrikoek
nire atzean dagoen mendiraino jarraitu dituzte herritik 30 km-tara non tiroak jarraitu duten.
|
|
2017
|
|
|
Hitzok esan ondoren neskatxa desagertu egin zen, eta harekin batera sufrimenduaren irudiak eta area ekaitza. Ni ziztu bizian abiatu behar nintzen
|
herrirantz
nire aita sendatu behar bainuen.
|
|
|
Orain arte pasa ditudanekin erotuta egon behar dut aurrera segitzeko. Eta orain segur aski tomate saski baten edo antzeko zerbaiten bila paseo luze polit bat emateko denbora juxtuarekin ailegatuko naiz etxera eta gero kanfor fabrika batek bezalakoxe usainarekin itzuli dut
|
herrira
nire burua lepo gainean lehertuko ez bada. Makina bat aldiz esan diot aspirina horiek ezertxo ere ez daukatela, bakar bakarrik irina eta ura gaixo imajinarioentzat.
|
|
|
Beno, Earlek ikusiko du. Baina
|
herrian
nire negozioaren propaganda egiteko ez nituzke nik erabiliko beltz zahar txolindu bat eta izkina bat inguratzen duenero txiki txiki egingo dela dirudien gurditxoa.
|
|
|
Oinez etorria zen
|
herriraino
nik uste eta zoro begirada zakarra zekarren. Atearen kontra bota zuen gorputza eta arnas estuka behatz salatariz niri apuntatzen zidan.
|
|
|
Horretxetan bukatzen da Goizuetako
|
herriaz
nik ezagutzen dudan apeorik zaharrena, eta merezi duela uste dut hor ageri diren kontu ttiki batzuk aipatzea, axaletik samar bada ere. Izanez ere, gaurko egunetik begiratuak, ulergaitz samar gerta bailitezke 1427ko hitz, kontzeptu, esanera eta pasarte asko.
|
|
|
1979an iritsi zen
|
herrira
nire ama, Arantzazu Alkorta. Jatorriz, Goierriko zoko galdu batekoa da, Bernarats izeneko baserrian familia pobre batera deskuiduan munduratua.
|
|
2018
|
|
|
Han ikusi nituen banan banan erortzen Joanes Barberena eta Piarres Urtsain zaldun bulartsuak, Martiniko, Beñat eta Firmin ezkutari gazteak eta bertze hainbat lagun adoretsu. Nik gibelaldeko leiho batetik alde egin nuen eta oinez Izpura
|
herriko
nire etxeraino joan nintzen. Bertan ezkutaturik hilabete pare bat egin ondoren, etxekoek emandako zaldian, lauhazka bizian, abiatu nintzen.
|
|
2019
|
|
|
Euskal
|
Herrira
ni hilabete baterako joateak ez zion onik egin. Jeloskorra da bera.
|
|
|
Horrekin batera, itsasoak markatutako bizimoldera egokitu nintzen, horrexek markatuko zuen nire erloju intimoa: itsas  beherarekin, hondartzara jaisten nintzen, gehienbat ibili luze bat egitera eta noizean behin bainualdi bat hartzera; itsasgorarekin, egoitzara itzultzen nintzen, trementinaren lurrin sarkorraren eta gereziondoaren su gozagarriaren artean, bakarrik, bakarregi, Euskal
|
Herrira
nire antzera etorritako euskalariak ikertzera: Landuchio, Humboldt, Webster, Dogdson, Schuchardt...
|
|
|
Solasaldia axaleko samarra izan arren, afaria bikaina iruditu zitzaidan, ardo beltz ondua bezalaxe, eta Vinsoni buruz zenbat eta gehiago jakin, orduan eta gehiago ezagutu nahi nik. Piarresi Euskal
|
Herriko
nire egonaldia arras ederra gertatzen ari zitzaidala aipatu nion. Miliaren bitartez azkenean Irati oihana ezagutu nuela, udaberriaren atarian borborka, baleen antzeko muino eta mendixka delikatuekin, baina, atzera lehengo lepotik burua nik...?
|
|
|
Zenbait mugonek bizkortu zuten bat batean Euskal
|
Herrirako
nire bidaia. Bazirudien patua tematzen ari zela pauso hori ahalik eta azkarrena eman nezan.
|
|
2020
|
|
|
Asturiaseko Gallegos
|
herrian
nire izena duen kalea.
|
|
|
Nire ustez,
|
herriak
nik bezala ikusten du presidentea, baina mezu hori igorri nahi dugu.
|
|
|
Nire gurasoak, betiko
|
herria
Nire espazioa behar nuen.
|
|
2021
|
|
|
Adostu genuen bezala, Mari hasi zen herria eta gure baserria deskribatzen, nik familiaren argazkia eta aitaren txapela denei erakusten nien bitartean. Bukatzeko, errekatxoaren marrazkia erakutsi nien denei, eta azaldu nien hori zela
|
herrian
nire lekurik gustukoena. Hara bueltatuko banintz, esan nien hankak bustitzen nituen bitartean, amonaren orraziarekin ilea orraztuko nukeela.
|
|
|
Arestik berak idatzitakoa ekarri du gogora argitaletxeko kideak: «Lizardi nirea da, nire esku biak, nire poesia eta nire
|
herria
nireak diren bezala, gizarteko komunio batean». Eta baita ere:
|
|
|
Preso politikoa nintzen, eta sentitzen nuen
|
herria
nirekin zegoela. Ertzaintzaren esku nengoen egunetan gure askatasuna eskatzeko manifestazioak egin ziren gure herrian.
|
|
|
Nire sormen lanak herrikideekin konpartitzeak zekarren ardurak bihurtu zidan erabaki politiko. Nire komunitateari, gure
|
herriari
nire ekarpena literaturaren bitartez ere egingo niola erabakitzean bihurtu zen dena politiko. (6)
|
|
|
Horrela, diru horrekin,
|
herriak
nigan konfiantza izango du?
|
|
2022
|
|
|
Inbasio horren kontrakoa naiz, eta Ukrainako
|
herriari
nire elkartasuna adierazten diot, baina, era berean, Saharar herriaren egoera ere aipatzekoa delakoan nago, are gehiago, Espainiako presidente Pedro Sanchezen azkenengo hitzak entzun ostean. Sanchezek argiki adierazi du Espainia Marokok aurkeztutako autonomia planaren alde dagoela; biratze hori oso kezkagarria da Espainiak izan duen balizko neutraltasuna kontuan hartuta.
|
|
2023
|
|
|
Auskalo. Baina Inmari, orduan
|
herriko
nire adiskide bakarrari, ezta ere ez nion txintik esan, hiriburuko neskato txolin bat besterik ez nintzela pentsatuko ez ote zuen beldurrez. Izan ere, orain arte ez diot inori halakorik komentatu.
|
|
|
Tren linea honek nire bizitzaren eremu naturala markatu duela bururatu zait, tren linea honen parte diren
|
herriak
nire bizitzaren parte ere izan direla, niretzat gertuagokoak izan direla gertuago dauden baina trenik ez duten beste batzuk baino. Trena.
|
|
|
Politikan sinisten dut, herrigintzan. EAJk proiektu sendoa du, eta jaio naizen
|
herriari
nire ekarpena talde lanean egin ahal izateak betetzen nau.
|