|
2002
|
|
|
Horrela hautsi egiten da luzaroan pentsaezina zirudiena: familia lana eta parte
|
hartzea
lan merkatuan, eta ikasketak eta lan egitea. Batean jarduteak, baldintza berriekin, ez du ekiditen bestean jardun ahal izatea.
|
|
2012
|
|
|
Azpimarratu behar da EBko irizpideak oso lausoak izaten direla enplegupolitikaren arloan. Adibidez, indarrean dagoen 7 orientazioak dio «gizon eta emakumeen parte
|
hartzea
lan merkatuan handitu, egiturazko desenplegua murriztu, etakalitatezko enplegua sustatu». Helburu horiek lortzeko, bide desberdinak erabildaitezke, eta Euskal Herriak enplegu politikaren eredu propioa garatu lezake.
|
|
2020
|
|
|
Hori dela eta, Ongizate Estatu familistetan batik bat, emakumeen parte
|
hartzea
lan merkatuan oso murritza izan da, urteetan zehar hala erakutsi dute emakumeen langabeziaren{ 7} edota lan baldintzen datuek (langabezia oso altua izan da eta gehienak aldi baterako lanak edo lanaldi erdiak izan dira). Beraz, Ongizate Estatuak, “enplegu osoko” jendarte gisa irudikatu den horrek, herritar jakin batzuei baino ez dizkie eskubideak bermatu.
|
|
|
1990eko hamarkadaz geroztik, emakumeen parte
|
hartzea
lan merkatuan sustatu zen da, aldi berean, Europan garatuko diren politika neoliberalek lan merkatuaren desarautzea, lan orduen moldagarritasuna eta, oro har, zerbitzu publikoen pribatizazioa bultzatuko dute. Hortaz, emakumeak ez dira lan merkatu egonkor eta babestu batera sartuko, agenda neoliberalak gidatutako lan merkatura baizik.
|
|
|
Bigarrenetan, hainbat prozesuk eragin dute zaintza krisia: aldaketa demografikoak (bizi itxaropena luzatu eta jaiotzen gutxitzea); emakumeen parte
|
hartzea
lan merkatuan; zerbitzu publikoen pribatizazioa; eskubideen merkantilizazioa...; ongizate eredua desegitea eta, aldi berean, lanaren sexu banaketan aldaketarik ez gertatzea. Finean, horrek guztiak zaintza beharren handitzea ekarri du baina zaintza behar horiek asetzeko inolako berrantolaketarik ez da gertatu (ez da zerbitzu publikorik garatu, ez da lanaren sexu banaketa deuseztatu, ez da lan horien kolektibizaziorik eman...).
|
|
|
Emakumeen parte
|
hartzea
lan merkatuan sustatu da baina, aldi berean, gizonen inplikazioa etxean ez da handitu, hori bera erakusten dute Denbora Aurrekontuen Inkestetan oinarritutako ikerketek, han eta hemen (Gershuny, 2001; Sagastizabal eta Luxan, 2015). Berdintasunaren izenean, politika sozialek bi “etxeko buruen” eredua sustatzen dute, breadwinner eredua hiritar eredugarria bilakatuz (Lewis, 2002).
|
|
|
Beste testuinguru batzuetan fenomeno berbera izan dute aztergai, esaterako, Estatu Batuetan second shift (Hochschild eta Machung, 2003) edo lanaldi bikoitza izendatu da. Era berean, Marta Nuñez soziologo kubatarrak (2011) emakumeen lanaldi bikoitz hura aztertu zuen eta horien papera lan merkatuan oso garrantzitsua izan dela azpimarratu; iraultza sozialistak emakumeen parte
|
hartzea
lan merkatuan sustatu duela seinalatuz eta, aldi berean, gizonen inplikazioa etxeko eta zaintza lanetan ez dela horrenbeste sustatu agerian jarriz.
|
|
|
Italiako soziologoak honetaz berehala jabetu ziren eta emakumeen presentzia lan merkatuan handitzeak etxeko eta zaintza lanak alde batera uztea ez zuela ekarri salatu. Emakumeen parte
|
hartzea
lan merkatuan sustatu bai baina, aldi berean, lanaren sexu banaketa zalantzan ez jartzea kontziliazio politiken filosofia da. Politika hauen arabera, familia eta lan ordaindua uztartzea emakumeen “ardura indibiduala” da; hortaz, emakumeek lan karga bikoitza aurrera eraman behar dute, doppia presenza ren protagonistak bilakatuz, esango dute italiarrek.
|