|
2000
|
|
|
Eta
|
guztiok
isilik geunden, urduri, begi batekin osabari beha eta bertzearekin mastaren gainean zegoen marinelari... eta orduan, arriskuaz jabetu balitz bezala, osaba Joanikotenganat hurbildu zen Arkimedes, buztana makur zeramala, intzirika, harik eta osabaren aitzinean gelditu zen arte... marinelak zakua laxatu zuen istant berean.
|
|
|
Leihotik so egin nuen eta
|
guztia
isilik zegoen eta, orduan, oharkabaean, zurekin Salamancan ikasi nuen Frai Luis Leongoaren lira hura oroitu nuen: ¡ Qué descansada vida/ la del que huye el mundanal rüido/ y sigue la escondida/ senda por donde han ido/ los pocos sabios que en el mundo han sido!
|
|
2009
|
|
|
hots, izeba Ernestinaren esaldi labur hark?. Nahikoa da!?? jujeak mahaiaren kontra jotako mailu hotsaren efektu bera izan zuen, epai gelan bildutakoen kontzientzia astintzeko, han ordena ezarri eta hara bakea ekartzeko;
|
guztiak
isilik zeuden, bada, isilik zegoen Nazario Orbe, isilik Regina, isilik don Anizeto, isilik Maria Bibiana eta isilerako bidean Ada?, begiak mahai gainean jarrita, izebaren mailu hotsak bere denbora behar baitzuen, antza, lekutik ateratako grinak eta sentimenduak beren lekura itzul zitezen; han, ordea, Teofilo Maria zen, itxura batean, ohiko gidoitik ateratzen zena, begiak izebaren begietan iltzatu... Teofilo Mariak, izan ere, handiak egin zizkion Adari halako tratua ematerakoan, baina hitz handien izenean egin zuen hura:
|
|
|
Izeba Ernestina gutxitan haserretzen zen horrela, baina hargatik, hain zuzen ere, eragin handikoak izaten ziren haren haserrealdiak; esan nahi baita Teofilo Maria moztuta geratu zela... ukitua eta zauritua ere bai bere harrotasunean, seguru baietz, lehenengo nahasmenduaren ondotik –amorruak nahastua behar zuen, izebaren oihua entzun ahala era aski zarpailean itzuli baitzen bere aulkira, oinotsek eta aulki hotsek salatzen zutenez–, dardo bat bezalako begirada jaurti baitzion izebari, kexuzkoa eta mespretxuzkoa izan zitekeena; halakoetan, normalean, denak geratzen ziren isilik, denek ere onartua balute bezala ezen izebarena etxeko kontzientzia onaren ahotsa zela, ohartarazten ziena, kolpetik, etxekoen arteko bizikidetza bera ere arriskuan egon zitekeela, gizalegearen arauak eta neurri guztiak haustearen kariaz: hots, izeba Ernestinaren esaldi labur hark –" Nahikoa da!" – jujeak mahaiaren kontra jotako mailu hotsaren efektu bera izan zuen, epai gelan bildutakoen kontzientzia astintzeko, han ordena ezarri eta hara bakea ekartzeko;
|
guztiak
isilik zeuden, bada –isilik zegoen Nazario Orbe, isilik Regina, isilik don Anizeto, isilik Maria Bibiana eta isilerako bidean Ada–, begiak mahai gainean jarrita, izebaren mailu hotsak bere denbora behar baitzuen, antza, lekutik ateratako grinak eta sentimenduak beren lekura itzul zitezen; han, ordea, Teofilo Maria zen, itxura batean, ohiko gidoitik ateratzen zena, begiak izebaren begiet... Teofilo Mariak, izan ere, handiak egin zizkion Adari halako tratua ematerakoan, baina hitz handien izenean egin zuen hura:
|
|
2017
|
|
|
|
Guztiok
isilik geunden Lunari begira. Ematen zuen pauso bakoitza kontrolatzen genuen eta adi geunden egiten zuen mugimenduei begira.
|