|
2014
|
|
|
Baina gure artean ere lehia bat dago. Nik ditudan garaiera eta generoa badituzu, konturatuko zinen agian, edo, beharbada, hain zaude ohituta
|
ezen
pentsatu gabe ere leku sasi lasai batean kokatzen baitzara, ahalezko bultzadetatik urrun, eta lepoa neurriz kanpo luzatuz. Edo agian ez duzu halako ahaleginik egin behar, garaiera nahikoa baduzulako, edo lehenengo ilaran jartzen diren horietako tipo zaildua zarelako, atzekoei ikuspegia kentzen diezun batere ardurarik gabe.
|
|
2022
|
|
|
Eta hor ez nuen barrerik egin, zeren etxe hark gordetzen zituen sekretu guztiak imajinatu nituen eta neure artean pentsatu nuen, Jimena gaixoa, horren etxe handia, berarentzat bakarrik, hainbeste urte han bizitzen, etxea hutsez betetzen, bera bakarrik bere miseriarekin, bere antipatiarekin, bere irratiarekin eta bere katuarekin, azkenean katuak ere abandonatzeko. Eta beldurra sentitu nuen, haurrek izaten duten beldurra bezalakoa, edo batzuek munduaren amaierarengatik sentitzen zutena bezalakoa, zeren herrietan gorrotoa hereditarioa bada, bakardadea ere hala izango da igual, eta sabela berriro sutan jarri zitzaidan eta hainbesterainoko pena hartu nuen
|
ezen
pentsatu nuen horrek bai ematen zuela munduaren amaiera.
|
|
|
Baina ni, bai bainekien jendeak hitz eginez ulertzen duela elkar, baina ez jende eta ez ezer ez direnak hobe dela behiak bezala tratatu, makilarekin ipurdian emanez behar den bidetik joan daitezen, haien aurrean jartzen nintzen irakasleak begira ez zeudenean eta esaten nien ni eskularruekiko katu bat nin  tzela, ez nuela hiltzen baina bai mehatxatzen, eta mutikoek barre egiten zuten, eta nik orduan asto beltzarenak esaten nizkien eta denetarik deitzen nien. Behin bati esan nion beraren ama, inondik ere, errutokiko oilo bat izango zela eta eman ahal izan zuen guztia bera bezalako arraultza bat izan zela, zartagian frejitzeko prest, eta mutikoak, amarik ez zuena nonbait, ibai oso baten negarrak egin zituen, zer diot ibaia!, zazpi itsasoen negarrak egin zituen, eta eskolako zuzendariak, sugegorria baino gaiztoagoa bera, esan zidan
|
ezen
pentsatzen diren gauzak ez dutela beti zertan ahotik irten, eta nik, nola ez nuen sentitzen kulparik mutikoarengatik, nahigabea baizik Catalinarengatik eta haren begi negartsuengatik, esan nion, txuleriaz, deabruak beste lanik ez duenean isatsarekin euliak akabatzen dituela, gure aitak Dolorestarrengatik askotan esaten zuen esaera bat, eta begira nolakoa den bizitza, jauna, azkenean bera gertatu ... Kontua da zuzendariari hori esan nionean, hark esan zidala ea ni nintzen mugitu ezin zen atzeratuaren ahizpa.
|