|
2009
|
|
|
Aitaren hitzak entzuten zituen neurrian, egia da ez ziola orbetarren adorearen merezimenduzko domina eman, baina aitagandik zetozèn laudorio haiek ez ziren txantxetakoak, ez horixe!?, gero eta puztuago sentitu zen Domingo; aita espirituala harrokeritis larriaz hizketatu zitzaion, eta halako zerbait nabaritzen zuen barruan, apur bat lotsarazten zuena, bai? baina hain zen neurrigabea, bestalde, anai arreben artean erdigune eta ardatz sentitzeak ematen ziòn plazera, non, arnasa hartzean, haize itxurako bat nagusitzen baitzitzaion, itxurakoa bezain erreala, birikak ez
|
ezik
gorputz osoa ere puzten ziona; aitak eskaini zizkiòn hitzen artean gehiegikeriaren bati ere antzeman zion Domingok, nola ez, bada!?, baina hura ez zen ñabarduretan hasteko ordua, hainbestekoa zen aitaren hitzalditxoak sorrarazi ziòn atsegina; harekin batera, baina, abioien kontua zuen, aste hartan aireplano bat ikusi baitzuen hiriko zeruan: urduri so egin zion, baina, urduritasunarekin batera, desio ezkutu baten sua pizten nabaritu zuen erraietan, bizitzan lehen aldiz, haren burrunbotsak ere, garai batean desatsegin gertatzen zitzaizkionak, organoaren notak bezalakoak sentitu zituen, ausaz, Domingok bizi indarraren misterioarekin lotzen zituenak?, egun gutxi batzuk lehenago gertatuak ikuspuntua aldatu balio bezala, eta ikuspuntuak abioiekin zuen harremana, aita espiritualak ere argi eta garbi esan baitzion hura zuela hegan egiteko posibilitate bakarra, eta berak hegan egin nahi baitzuen, kosta ahala kosta.
|
|
|
...e! –, gero eta puztuago sentitu zen Domingo; aita espirituala harrokeritis larriaz hizketatu zitzaion, eta halako zerbait nabaritzen zuen barruan, apur bat lotsarazten zuena, bai... baina hain zen neurrigabea, bestalde, anai arreben artean erdigune eta ardatz sentitzeak ematen ziòn plazera, non, arnasa hartzean, haize itxurako bat nagusitzen baitzitzaion, itxurakoa bezain erreala, birikak ez
|
ezik
gorputz osoa ere puzten ziona; aitak eskaini zizkiòn hitzen artean gehiegikeriaren bati ere antzeman zion Domingok –nola ez, bada! –, baina hura ez zen ñabarduretan hasteko ordua, hainbestekoa zen aitaren hitzalditxoak sorrarazi ziòn atsegina; harekin batera, baina, abioien kontua zuen, aste hartan aireplano bat ikusi baitzuen hiriko zeruan: urduri so egin zion, baina, urduritasunarekin batera, desio ezkutu baten sua pizten nabaritu zuen erraietan, bizitzan lehen aldiz –haren burrunbotsak ere, garai batean desatsegin gertatzen zitzaizkionak, organoaren notak bezalakoak sentitu zituen, ausaz, Domingok bizi indarraren misterioarekin lotzen zituenak–, egun gutxi batzuk lehenago gertatuak ikuspuntua aldatu balio bezala, eta ikuspuntuak abioiekin zuen harremana, aita espiritualak ere argi eta garbi esan baitzion hura zuela hegan egiteko posibilitate bakarra, eta berak hegan egin nahi baitzuen, kosta ahala kosta.
|
|
2010
|
|
|
esan zuen Domingok, txokolate marka ezaguna gogoan, haren ateraldiak Helenari barre zaratatsua eragiten ziola, baita hitzezko erantzuna ere segidan: . Horiek gauzak dituzu, Domingo??; eta orduan, bat batean, zangoak ahuldu eta birika zimurtu zitzaidan; baina orduan, halaber, ezusteko erreakzioa izan nuen, birika zimurtu eta airez hustu orduko ez nekièn suaz bete baitzitzaidan, ez birikan eta
|
ez
gorputz osoan kabitzen ez zitzaidàn suaz?, zango indargabetuak berrindartzen nabaritzen nituen bitartean, hain zen handia Domingoren aurka sentitu nuèn herra eta ezinikusia; izan ere, zer zebilen anaia kontu hain serio harekin txantxetan, Helenaren etorkizuna txokolate fabrikatzailearen seme batekin lotzen zuela?; eta ni, non geratzen nintzen, bada?; edo, nik uste ez bezala, ezin serioago ari ote zen Domingo, zeren berak nahi zuèn gauza bakarra Helena beregana erakartzea baitzen, lekuz kanpoko ateraldi batekin bazen ere?; hura, baina, ez zen okerrena:
|
|
|
Hala ere, ederki aldatu nintzen iritziz, Domingo eta Helena bakarrik ikusi nituenean sukaldean, arratsalde batean; atea erdi zabalik zegoen, eta biak hizketan ari ziren, ez dakit ozenki, baina bai nik entzuteko moduan ate atzetik;" Txorizoa bezalakorik meriendarako, ogitarteko batean...!" esan zuen Domingok;" Bada, niri txokolatea gustatzen zait" erantzun zion Helenak;" Matías Lópezen seme batekin ezkondu duzu orduan..." esan zuen Domingok, txokolate marka ezaguna gogoan, haren ateraldiak Helenari barre zaratatsua eragiten ziola, baita hitzezko erantzuna ere segidan: " Horiek gauzak dituzu, Domingo..."; eta orduan, bat batean, zangoak ahuldu eta birika zimurtu zitzaidan; baina orduan, halaber, ezusteko erreakzioa izan nuen, birika zimurtu eta airez hustu orduko ez nekièn suaz bete baitzitzaidan —ez birikan eta
|
ez
gorputz osoan kabitzen ez zitzaidàn suaz—, zango indargabetuak berrindartzen nabaritzen nituen bitartean, hain zen handia Domingoren aurka sentitu nuèn herra eta ezinikusia; izan ere, zer zebilen anaia kontu hain serio harekin txantxetan, Helenaren etorkizuna txokolate fabrikatzailearen seme batekin lotzen zuela?; eta ni... non geratzen nintzen, bada?; edo, nik uste ez bezala, ezin serioag... okerrena zen Domingok bere helburua lortu zuela, antza, Helenak tonu berezi bat erabili baitzuen bere esaldian, zeina, hotzean, mespretxuzkotzat ere har baitzitekeen —" Horiek gauzak dituzu, Domingo..." —, baina ahoskatzerakoan nekez, tonuak beste kutsu bat ematen baitzion, inondik ere, hitzen esanahi ustez mespretxuzkoari, mirespen eta esker onaren artekoa:
|
|
2014
|
|
|
...ta nire bizitzako nirvana mitomania fasearen indarra kontuan hartuta, lasai asko ondoriozta dezakezue bideo mor do a izan direla), egiaztatzen dudanean ikus entzuleak bestela bezala daudela kontzertuari so, inongo hunkidura arrastorik gabe aurpegian, trikimailu melodramatiko merke baten bitartez konbentzitzen ahalegintzen ari zaren estoiko greziar bat nola; ez dagoela ez irribarrerik, ez malkorik,
|
ez
gorputz osoaren inarrosaldirik, buruaren astintze ia atzemanezinak baino ezin ditzakezula begizta han eta hemen, gora eta behera, bateria kolpeekin batera. Egia esan, ez dakit buruarenak ez ote nauen gehiago tristatzen; izan ere, doinurik sinpleenarekin eta talderik kaskarrenarekin ere mugi daiteke erritmikoki burua, are, dantzatzea gustuko ez dutenen irtenbide klasikoa da, eta kasu honetan aitzakia heresia bilakatzen da Nirvanarekin burua gisa horretan mugitzea, doinurik sinpleenaren eta talderik kaskarrenaren parean jartzen duzulako, nor eta Nirvana, ezin dut jasan, Kurt Cobain oinazearen oinazez organoka apurtzen, salba zezakeen baina azkenean salbatu ez zuen gauza bakarrari emanez bere ahotsa, bere bizitza, eta ikus entzuleak burua mugitzen, edo albokoarekin hizketan, edo belarrietako argizaria hatzekin egiaztatzen, besterik gabe, bes te rik ga be, saminaren aurrean sorgor eta ergel.
|