|
2008
|
|
|
Prozesu horri jarraitzea eta prozesu horren eragileen lana markatzea da lan honen helburua; edo, bestetara esateko, olerki solte batzuk nola bilakatu ziren poema liburu.
|
Ez
edozein poema liburu, gainera, XX. mendeko euskal poema libururik ederrenetarikoa baizik.
|
|
2010
|
|
|
Hori, baina, azkenean izan zen, eta ni hasieran nengoen, Domingok eragindako egoera berriari nola aurre egin ez nekiela, Domingo bezain ausart jokatu behar nuela nekien arren; Helenari karta bat idatziko nion, adibidez: Bécquerren poema bat, alegia, baina
|
ez
edozein poema, ausardiaren esanetara nengoen, eta ausardia mezu zuzen bezain eraginkor baten alde agertzen zitzaidan?, baizik eta muxuaren desioa piztu zidana eta akatsik gabekotzat jotzen nuena, bere laburrean: –Por una mirada, un mundo,/ por una sonrisa, un cielo,/ por un beso?
|
|
|
perfektua; baina zer hobeto haren poema bat hona ekartzea baino? eta
|
ez
edozein poema, Miramar 1954 baizik?; poema hori baita poeta euskaldun batek inoiz idatzi duen poemarik onena, edo poema metafisikorik onena, niretzat bai bederen; Isaias profetaren aipu batekin hasten da:
|
|
|
Hori, baina, azkenean izan zen, eta ni hasieran nengoen, Domingok eragindako egoera berriari nola aurre egin ez nekiela, Domingo bezain ausart jokatu behar nuela nekien arren; Helenari karta bat idatziko nion, adibidez: Bécquerren poema bat, alegia, baina
|
ez
edozein poema —ausardiaren esanetara nengoen, eta ausardia mezu zuzen bezain eraginkor baten alde agertzen zitzaidan—, baizik eta muxuaren desioa piztu zidana eta akatsik gabekotzat jotzen nuena, bere laburrean: " Por una mirada, un mundo,/ por una sonrisa, un cielo,/ por un beso... yo no sé/ qué te diera por un beso"; idatzi bezain laster, ordea, zalantza bat sortu zitzaidan, sortu orduko ezabatu zitzaidana, nire eskuak, puntuaren ordez koma bat jarri eta beste lerro bat idazten jarraitu baitzuen, luma tximistorratz bat balitz bezala, buru barru iluna zeharkatu zuèn tximista jaso zuena:
|
|
|
Beste bat zen, ordea, Orixeren abiapuntua, Orexako semea, Jainkoak isiltasuna hizpide zuelakoan, isiltasunaren ehizan abiatzen baitzen, zentzumenen ate guztiak itxita; Orixek, beraz, munduko hots abarrotsetatik bakartzeko, uko egiten zion munduari, bide arrazoizko bezain borondatezko batean, eta bere poesia ere halakoa da: kontzeptuala, izotzaren edertasunean landua, arrazoimenak bideratua eta erritmo pausatu batek taxutua, ia abstraktua eta ia —hainbatetan eta hainbatetan— perfektua; baina zer hobeto haren poema bat hona ekartzea baino... eta
|
ez
edozein poema, Miramar 1954 baizik?; poema hori baita poeta euskaldun batek inoiz idatzi duen poemarik onena... edo poema metafisikorik onena, niretzat bai bederen; Isaias profetaren aipu batekin hasten da: Anima mea desideravit te in nocte, poemari, jarraian, perla honekin ekiteko:
|