2001
|
|
– Gaua, Ilargik dakien modura, ordu ilunen multzoa da, eta ordu horiek iritsi bezain laister nekazariak goldea lurrean etzango du, lotan, eta bere esku zaurituak garbitzera abiatuko da; arrantzaleak ere abiatukko dira
|
etxerantz
itsasontziak kaian ondo lotuta utzi bezain azkar, zeren eta gaua murgiltzen hasten bada eta artean itsasontzirik heltzeke badago, urduritasuna arrunt nabarmenki azaleratuko da emazteen aurpegietan; itzal ahal guztiduna etorriko da berriro ere; txoriak mutu agertuko zaizkio ilargiari, haizeari; eta litekeena da gu biok gau parte horretan azokatik bueltan izatea, auskalo zenbatean erosi dugun zeoze...
|
2009
|
|
Eskutitzak idazten genizkion etxekoek, eta berak guri, eta hemengo" indar politiko" jakin batzuekin izanak nituen gorabeherak kontatuak izango nizkion, nonbait. Berak, erantzunean, ez zuela zinema argazkia egin nahi zioen," herriko argazkilaria" izan nahi zuela," zertan ez dugu
|
etxekook
itsasontzi bat egiten. Hondoa jotzen baldin badugu, jo dezagun, behintzat, hondoa denok batera!".
|
2010
|
|
aiurri onekoa zen, munduko pazientzia guztia zuena? eta birjina zen arren, eskua sutan jarriko nuke!?, ez zen ez emakume neurotikoa ez histerikoa, izebaren eredu psikologikoa ez baitzen sexuari buruzko Freuden eskema deterministetan sartzen, nik uste, nahiz eta Freuden doktrina ezin hobeto aplika dakiekeen apaiz eta moja desorekatu askori; aldiz,
|
etxeko
itsasontzi ekaitzak maiz astinduan, bera zen gure ipar-izarra eta bera zen gure oreka: ez oreka hotz bat, ezta suzkoa ere, are gutxiago harrizkoa, bera bezalakoa baizik, bazèn eta ez zèn oreka bat, nik haize leun bat bezala sentitzen nuena?
|
|
izeba ez baita bi hitzetan definitzeko moduko emakumea; ez zen neskazahar erretxina; aitzitik: aiurri onekoa zen, munduko pazientzia guztia zuena... eta birjina zen arren —eskua sutan jarriko nuke! —, ez zen ez emakume neurotikoa ez histerikoa, izebaren eredu psikologikoa ez baitzen sexuari buruzko Freuden eskema deterministetan sartzen, nik uste, nahiz eta Freuden doktrina ezin hobeto aplika dakiekeen apaiz eta moja desorekatu askori; aldiz,
|
etxeko
itsasontzi ekaitzak maiz astinduan, bera zen gure ipar-izarra eta bera zen gure oreka: ez oreka hotz bat, ezta suzkoa ere, are gutxiago harrizkoa, bera bezalakoa baizik, bazèn eta ez zèn oreka bat, nik haize leun bat bezala sentitzen nuena... zuk, ez dakit, Gabino.
|
2012
|
|
Handik bi urtera gertaera bitxi bat egokitu zitzaidan, askatasuna lortzeko gogoa berriro piztu zidana. Nagusiak besteetan baino denbora luzeagoa ematen zuen
|
etxean
itsasontzia itsasora joateko prestatu gabe, entzun nuenez, dirurik ez zuelako, eta astean behin edo bitan, batzuetan maizago, eguraldia ona baldin bazen, zama-ontzi txiki bat hartu eta itsas golkora joaten zen arrantzara, eta beti eramaten gintuen ni eta beste mairu gazte bat arraunean egiteko, oso gustura egoten baitzen gurekin. Arrainak harrapatzen oso trebea nintzela erakutsi nion, horrenbesteraino ezen batzuetan bere sendiko mairu batekin bidaltzen baikintuen ni eta «mairu gaztea», hala esaten zioten eta, nagusiarentzako arrain bila.
|