|
2008
|
|
|
Orain abandonatuta dago, baina ez egin kasurik horri, guk nahi dugun erara jarriko dugu,
|
diotso
Inaziok. Diru pixka bat daukat aurreratuta eta...
|
|
|
Ez, baina laneguna delako,
|
diotso
Inaziok. Ez du beste argibiderik ematen, une horretan ikuspegi zoragarriko talaia batera iritsi baitira:
|
|
|
Ea ba!,
|
diotso
Inaziok. Hartu arnasa!
|
|
|
Hara! Ez zinen futbolean ibiliko!,
|
diotso
Inaziok, harrituarena eginez baina dibertiturik.
|
|
|
Hitzon segidan, Inaziok gonbita egiten dio motora itzuli eta Goñira joateko freskagarri bana hartzera: Zu, lasai, garaiz itzuliko gara-eta,
|
diotso
Inaziok alai baina arinkeriarik gabe.
|
|
|
Oroitzapen onak dituzu? Goñikoak esan nahi dut,
|
diotso
Inaziok, eta pospolo bat pizturik, zigarrora hurbiltzen dio.
|
|
|
Ez dizut zerbait esateagatik galdetu,
|
diotso
Inaziok, eta epaia ematen du seriotasun handiz: Nork bere burua gutxiestea ez da ona.
|
|
|
Berandutu egingo zaigu,
|
diotso
Inaziori oso hotz.
|
|
|
Ez dauka gure artekoaz zer jakinik,
|
diotso
Inaziok irmotasun handirik gabe.
|
|
|
Ondo da, baina ez patxo bat jaso gabe!,
|
diotso
Inaziok hor  tzak beteko irribarre batez.
|
|
|
Zuk badiozu, bale, abuztuan, baina gaur arte. Gaurtik aurrera, nik nahi dudan guztietan izango da Santa Rosa eguna!,
|
diotso
Inaziok hitz jario handiz, xanpainari bitsa tupustean nola.
|
|
|
Barkamena eskatu nahi dizut lehengoan modu hartan ager  tzeagatik tabernan,
|
diotso
Inaziok apal.
|
|
|
Ulertu dut, banoa,
|
diotso
Inaziok. Eten luzea egin eta gero, hasperen egin eta formaltasun handiz gaineratzen du:
|
|
|
Gabon,
|
diotso
Inaziok adeitasunik galdu gabe, eta, jiraturik, bospasei pauso eman eta tabernako atea zabaltzen du.
|
|
|
Garajetik nentorrela, hor sartzen ikusi zaitut eta gelditu egin naiz,
|
diotso
Inaziok taberna seinalaturik. Irribarre seduktore bat saiatzen du gero:
|
|
|
Lasai, nik ez dizut-eta bidaia kobratuko,
|
diotso
Inaziok irribarrez. Beraz, ez duzu galerarik; irabazia, aldiz, handia:
|
|
|
Etxeraino eramango zaitut,
|
diotso
Inaziok, baina, esaldia bukatzerako, abiada mantsotzen hasita dago.
|
|
|
Legea,
|
diotso
Inaziok gibel handiz.
|
|
|
Gaugiro ederra egiten du,
|
diotso
Inaziok irribarrea galdu gabe.
|
|
|
Poztu egingo zinela uste nuen,
|
diotso
Inaziok.
|
|
|
Beste tabernaren batean dik, Batallas. Ez duk ikusten amorratzen dagoela lana bukatzeko?,
|
diotso
Inaziok Rosagatik.
|
|
|
Bezeroak eta bezeroak zaudek,
|
diotso
Inaziok, kopeta zimurtuz. Nahi baduk, basokada bat ur eskatuko diat hiretzat, hesteak aspaldi garbitu gabeak izango dituk-eta.
|
|
|
Ni ez naiz sekula trenez ibiltzen,
|
diotso
Inaziok Rosari, baina joan zen igandean motoa ez aurrera eta ez atzera gelditu zitzaidan Iruñeko sarreran, eta haren bila noa garajera.
|
|
|
Txarrena pentsatzen hasita nengoen!,
|
diotso
Inaziok, eta atean bertan besarkatzen du, arindu handia hartu duen baten lasaitasunarekin.
|
|
|
Tuntun ostia!,
|
diotso
Inaziok, eta eskua jasotzen du emakumea jotzeko keinu garbian. Rosak burua babesten du besoarekin:
|
|
2020
|
|
|
" Bizitza goxatzeko norberak jarri behar ditu azukrea, gatza eta piperra”. Hala
|
dio
Inazio Egañak (Azpeitia, 1969). Txikitatik gozogintzari estu lotuta den arren, saiatzen da tarteka mundu horretatik askatzen, eta badira bere bizitza gozotzen duten beste hainbat gauza eta zaletasun.
|