|
2002
|
|
|
Kasualitatea ala ez, lan honi azken ukituak ematen ari nintzaizkiola, Unai Elorriagaren nobelari emandako Sari Nazionalaren albistea heldu zitzaigun, eta inguruan sortutako zurrunbilo mediatiko guztia, eta horrek eskaini zidan (adiskide baten laguntza estimagarria dela medio) liburuaren izenbururako gakoa: azken batean, lan honetan laburbiltzen dena, Obabakoakek lortutako sariaren eta SPrako tranbiari
|
emandakoaren
arteko gure letren bidea da, neurri batean behin  tzat. Jakina, ez dut horrekin liburu biak konparatu nahi, eta Bernardo Atxagaren obrak ekarritakoa euskal literaturarentzat esanguratsua eta sinbolikoa baino gehiago izan zela zalantzan jartzea zaila den bezala, oraindik goiz da jakiteko SPrako tranbiarekin gertatutakoak esanahi berezirik izango ote duen, hots, beste aldi baten hasiera markatzeko mugarri bihurtuko ote den.
|
|
2010
|
|
|
Lerro hauek idazten ari naizèn mementoan, garbi ikusten dut zer gertatu zitzaidan; hasieran, Helenaren edertasuna izan zen, eguzki bat bezalakoa: eguzkia bezain urruna, bai, baina eguzkia bezain beroa, neure ez egiteaz neure egiten saiatu nintzena, arimatik arimarako jardunean; gero, Helenaren dantza izan zen, eskuetan sagar gorri bat jarri zidana eta bihotzean muxu baten desioa piztu, muxu ezin eztiagoa, baina desioaren dinamikak garraztasun ukitu bat ezartzen ziona, muxu irudikatuaren eta ezin
|
emanaren
arteko tentsioak eragindakoa; muxu batek, gainera, beste muxu bat zekarren eta mila muxu zekartzan atzetik, mota guztietako muxuak, garbienetatik likitsenetarainokoak, desioa aseezina baita berez, eta desioak malda behera eraman ninduen, gero eta malda beherago, lastertasun geldiezinean, ia beste mundura eraman ninduèn istripurako bidean jarri ninduen arte; eguzkia nahi nuen, bai, eta eguzkitara... eta eguzkiak erre egin ninduen, jakina, Ikarori gertatu zitzaion bezala.
|
|
|
Lerro hauek idazten ari naizèn mementoan, garbi ikusten dut zer gertatu zitzaidan; hasieran, Helenaren edertasuna izan zen, eguzki bat bezalakoa: eguzkia bezain urruna, bai, baina eguzkia bezain beroa, neure ez egiteaz neure egiten saiatu nintzena, arimatik arimarako jardunean; gero, Helenaren dantza izan zen, eskuetan sagar gorri bat jarri zidana eta bihotzean muxu baten desioa piztu, muxu ezin eztiagoa, baina desioaren dinamikak garraztasun ukitu bat ezartzen ziona, muxu irudikatuaren eta ezin
|
emanaren
arteko tentsioak eragindakoa; muxu batek, gainera, beste muxu bat zekarren eta mila muxu zekartzan atzetik, mota guztietako muxuak, garbienetatik likitsenetarainokoak, desioa aseezina baita berez, eta desioak malda behera eraman ninduen, gero eta malda beherago, lastertasun geldiezinean, ia beste mundura eraman ninduèn istripurako bidean jarri ninduen arte; eguzkia nahi nuen, bai, eta eguzkitara...
|
|
2016
|
|
|
– BEZa (sortutakoaren eta
|
emandakoaren
arteko aldea).
|
|
2020
|
|
|
Honek esan nahi du, bigarrenik, gure herrietan dagoeneko hirigintzaren eta ordenuari mantenua
|
ematearen
arteko mugarik ez dagoela eta, ondorioz, ematen duenaren kontra (bakoitza bere etxean baitago), gizarte bizitza guztia ikusgai dugula. Jadanik Panoptikoan bizi gara.
|
|
2021
|
|
|
«Eta alde on bat badu horrek, identifikatzen dutelako zertaz ari garen, baina zaska zerbait mingarria ere bada haientzat». Horrek kezka puntu bat sortzen zien, adarra jotzearen eta min
|
ematearen
arteko muga lausotzeko arriskua egon zitekeelako, baina, saioek aurrera egin ahala, ikusi dute ez dela arazorik izan. Bertsolaritzaren historiaren lanketarako ere egokiak irudi zaizkie zirtoak.
|
|
|
Bigarrenik, hartutako erabakia Carlos III.a Institutuaren azterlan berrian oinarritzen da, Pfizerren bigarren dosia ematea segurua eta eraginkorra dela adierazten baitu. Ikerketa horrek «muga» metodologikoak ditu; izan ere, azterlanaren denbora esparrua eskasa da, eta Pfizerren bigarren dosia ematearen eta bigarren dosirik ez
|
ematearen
arteko alderaketa egiten da. AstraZenecaren bigarren dosia duen talde gehigarri bat beharrezkoa izango zen konparazio hobea osatzeko.
|
|
2023
|
|
|
Eskumuturrak tolesturik, garai bateko ukabil sendoak mahuka hutsei eutsi ezinik, koadrozko txapinetan, garai bateko irmotasun guztia zimurretan bigundurik. Kaixo, esan nuen, aitak sorbaldatik heldu zidan, ezagunari besarkada eta ezezagunari eskua
|
ematearen
arteko erdibidean. Atea itxi zuen.
|