|
2015
|
|
|
13 Jakin behar da, egiaz Jainkoaren gauza denean, barruko eta kanpoko ahultasuna badago ere, ariman ez
|
dagoela
halakorik, bere burua Jainkoagandik hain hurbil sumatzearen sentimendu bizia duelako, eta iraun ere ez du asko irauten, une oso laburra baizik, hala ere berriro murgiltzen da; eta otoitz honetan, ahuleziarik ez bada, esan dudanez?, ez da iristen gorputza erorarazteraino ezta gorputzean kanpoko sentipenik eragiteraino ere. Horregatik, kontuan izan ezazue, zeuengan horrelakorik sumatzen baduzue, nagusiari jakinarazteko eta diberti zaitezte ahal duzuen adina eta nagusiak ez diezaiela halakoei utz otoitzean hainbeste ordu egoten, oso denbora gutxi baizik, eta saia bedi ongi lo egin eta jan dezaten, berezko sendotasuna berreskuratzeko, motibo horrengatik galdu bazuten.
|
|
|
guztiaren beldur da, guztia jartzen du zalantzan, ohikoak ez diren gauzak ikusten dituenez gero; haiek dituen ariman inperfekzioren bat ikusten duenean batez ere (Jainkoak halako mesedeak egiten dizkienak aingeruak izan behar luketela uste dute, eta hori ezinezkoa da gorputz honetan bizi diren bitartean); berehala deabruaren edo malenkoniaren gauzatzat gaitzesten da guztia. Eta mundua honelakoz hain beterik egonik, ez naiz batere harritzen; munduan gaur egun hainbeste
|
dago
halakorik eta deabruak hainbeste gaitz egiten du bide honetatik, non oso zuzen baitaude aitor entzuleak horren beldur izatean eta ongi aztertzean. Baina beldur berarekin ari den arima gaixoa, aitor entzuleagana joan epaileagana legez, eta honek gaitzestean, ez da oinaze eta nahasmen handia hartu gabe geratuko; hortik igaro dena ohartuko da soilik hori zein oinaze handia den.
|
|
|
San Pedro aintzatsuaren egun batean otoitzean ari nintzela, neure ondoan ikusi nuen edo sentitu nuen, hobeki esateko, ez gorputzeko begiez eta ez arimakoez ez bainuen ezer ikusi, baina iruditu zitzaidan Kristo zegoela nire ondoan eta ikusten nuen Bera zela hitz egiten zidana, nire ustez. Ni guztiz ezjakinean
|
nengoen
halako ikuskaririk izan zitekeenik eta, beldur ikarak hartu ninduen hasieran, eta negar eta negar besterik ez nuen egiten, ziurtatzeko niri hitz bakar bat esaterakoan, beti bezala geratzen banintzen ere: lasai eta atseginez, eta inolako beldurrik gabe.
|
|
|
Ari garen honetan, ordea, ez
|
dago
halako konponbiderik, baizik eta Jaunak noiz irudikatu nahi duen izan behar da kontuan eta nola nahi duen eta zer nahi duen. Eta ez dago ezer kentzerik ez ipintzerik, ezta horretarako erarik ere, ez nahi dugunean ikusteko, ezta ikusteari uzteko ere; gauza bereziren bat begiratu nahi dugunean, bistatik galdu egiten da Kristo.
|
|
|
ez duela bererik ezer ere. Ematen dionaz fidatzen da, hark jakingo duelako zergatik agertzen duen, eta presta bedi jazarpenerako, oraingo garaietan ziurra baita, Jaunak pertsona bati halako mesedeak egiten dizkiola jakin dadila nahi duenean; izan ere, milaka begi
|
daude
halako arima bati begira; beste era bateko milaka arimari begiratzeko, ordea, ez dago begirik bat ere.
|