|
2009
|
|
|
Lilura hark, baina, kezka bati lotua behar zuen, arnasa ere estutu ez zitzaion, bada!; joan
|
doan
denboraren kontzientziatik zetorkion kezka hura Adari, beharbada, zeren, min existentzialaren tuneletan sartzen denean, joan doan denbora ez baita inoiz joaten; aitzitik:
|
|
|
Lilura hark, baina, kezka bati lotua behar zuen, arnasa ere estutu ez zitzaion, bada!; joan doan denboraren kontzientziatik zetorkion kezka hura Adari, beharbada? zeren, min existentzialaren tuneletan sartzen denean, joan
|
doan
denbora ez baita inoiz joaten; aitzitik: pilatu egiten da, baita gero eta astunago egiten ere, gero eta minago; eta igaro ziren hamar, hogei, hogeita hamar segundo?
|
|
|
Lilura hark, baina, kezka bati lotua behar zuen, arnasa ere estutu ez zitzaion, bada!; joan
|
doan
denboraren kontzientziatik zetorkion kezka hura Adari, beharbada... zeren, min existentzialaren tuneletan sartzen denean, joan doan denbora ez baita inoiz joaten; aitzitik: pilatu egiten da, baita gero eta astunago egiten ere, gero eta minago; eta igaro ziren hamar, hogei, hogeita hamar segundo... eta hantxe jarraitu zuen Adak, begiak ere ia kliskatzen ez zituela, izarrik gabeko gauaren leihoak iduri; eta igaro ziren berrogei, berrogeita hamar eta hirurogei... eta minutu hura igaro zenean doi, halako irri apal bat egin zuen Adak, denboraren zama –tona bat min? – bat batean gainetik kendu eta arnasaren eta atsedenaldiaren eremuan sartu balitz bezala:
|
|
|
Lilura hark, baina, kezka bati lotua behar zuen, arnasa ere estutu ez zitzaion, bada!; joan doan denboraren kontzientziatik zetorkion kezka hura Adari, beharbada... zeren, min existentzialaren tuneletan sartzen denean, joan
|
doan
denbora ez baita inoiz joaten; aitzitik: pilatu egiten da, baita gero eta astunago egiten ere, gero eta minago; eta igaro ziren hamar, hogei, hogeita hamar segundo... eta hantxe jarraitu zuen Adak, begiak ere ia kliskatzen ez zituela, izarrik gabeko gauaren leihoak iduri; eta igaro ziren berrogei, berrogeita hamar eta hirurogei... eta minutu hura igaro zenean doi, halako irri apal bat egin zuen Adak, denboraren zama –tona bat min? – bat batean gainetik kendu eta arnasaren eta atsedenaldiaren eremuan sartu balitz bezala:
|
|
2011
|
|
|
Bestetik, lerro zuzenari muzinak, kausa eta ondorioa ere ukituko ditu. Etengabe aurrera
|
doan
denbora bakarrak ondorioa kausa eta gero erakutsi ohi du. Bere gontzetarik jalgiaraziko du denbora molde hori Canok.
|
|
|
–Horixe da ordea bizitza, mozoloa! Betiko ihesi
|
doan
denbora! Eta horrek du, ba, benetako balioa!
|
|
2013
|
|
|
Heriotzaz, izan ere, behin baino gehiagotan aritu izan naun hirekin, eta badakin, halatan, jendeak normaltzat duen hiltzeko moduari diodala nik beldurra: ez dudala hil nahi, alegia, ospitale batean, ezindu bat bezala, ezin geldiroago
|
doan
denboraren torturapean ttanttaka eta pixkanaka, etxekoei eta erizainei sekulako lana emanez, guztia di da batean egiteko aukera dudanean.
|
|
|
Heriotzaz, izan ere, behin baino gehiagotan aritu izan naun hirekin, eta badakin, halatan, jendeak normaltzat duen hiltzeko moduari diodala nik beldurra: ez dudala hil nahi, alegia, ospitale batean, ezindu bat bezala, ezin geldiroago
|
doan
denboraren torturapean ttanttaka eta pixkanaka, etxekoei eta erizainei sekulako lana emanez... guztia di da batean egiteko aukera dudanean.
|
|
2017
|
|
|
Ez da horren beharrik. Soinuaz ohartu gabe egon zaitezke tarte luze batez, eta gero segundo bateko tiki taka nahikoa da gutxitzen
|
doan
denboraren martxa luzea, aditu ez duzuna, zeure buruan oso osorik berritzeko. Aitak esan zuen bezala, argi izpi bakarti eta luzeetan Jesus ikus zenezake oinez, nolabait esateko.
|
|
|
Ezezkoa adierazi arte
|
doan
denborak urardotu du mutilaren keinuaren egiatasuna. Laiak barearen abiaduran menderatu ditu hurrengo metroak.
|
|
|
Parrokiako koruan ere abestu nuen umetan, Don Klaudiorekin, herriko paper olako ofizinan hasi nintzenean utzi behar izan nuen arte, pena handiz bada ere. ...oldadutzatik bueltan, paper olatik Vasconiara pasatu nintzenean, bertan irabazitako lehenengo txanponekin eskusoinua erosi nuen, eta horrekintxe aritzen nintzen igande arratsaldeetan, irratian entzundako doinuak neure kasa berregiten, baina, entzule faltaz edo, gogoa galdu nuen pixkana, eta aspaldi handian hortxe daukat soinua bere kutxan sartua hautsetik babesteko, guztion gainera etengabe eroriz
|
doan
denboraren higaduratik libratzerik ez badut ere.
|