|
2009
|
|
|
–Cierto, no sabe su cerviz altiva/ Bajar al yugo del tirano injusto;/ Sólo lo bueno respetar él sabe,/ Sólo lo justo./ Y él a quien nunca la potente Roma/ Con sus legiones domeñar consigue/ Al blando silbo del Pastor de vida/ Hoy manso sigue? (. Al E. C. Pro Nuncio
|
de
S. S.?).
|
|
2019
|
|
|
Raimundo Silva zutitu da eta leihoa ireki. Hemendik, eta zuzendu zuen Lisboako Setioaren Historiak ematen dituen informazioak gezurrezkoak ez badira, ingelesek, akitaniarrek eta bretoiek kanpamentua egin zuten lekua ikus daiteke, Trindade aldapatik harantzago, hegoalderantz, Calçada
|
de
S. Francisco sakaneraino, metro bat gehiago, metro bat gutxiago, han Martirien eliza dago, gezurrik esaten uzten ez duena. Orain, Historia Berrian, portugaldarren kanpamentua da, oraingoz denok elkarrekin, erregeak zer erabakiko zain, geldituko edo joango ote garen, ikusi egin.
|
|
|
Hain zen jaun onbera eta errukitsua non, lanean ari zirela, soldadu akitu bati, ahultasun une batean, giltzurrinen malgukia hausten baldin bazitzaion, ez baitzitzaion duintasunik gabea iruditzen bere bizkarraz zamari eustea. ...rrearen eraikuntzan lanean ari baitzen, eta izan zen kasua ezen Ouroana etorri zela lanak zertan ziren ikustera, baita, noski, bere begien gutizia izan behar zuena begiratzera ere, bere jaun eta jabea, alegia, baina honek ez zuen galarazi atzean zegoen soldadu altu batek tinkotasunez begiratzen ziola kontura zedin, lehen egunetik ohartu zen, beti begiratzen zion, nonahi zegoelarik ere, lehen Monte
|
de
S. Franciscoko kanpamentuan, gero erregearenean, orain lur-mutur estu honetan, hain estua non mirakulua baitzirudien hor zeuden denak elkarrekin egon ahal izatea elkarren artean estropezuka ibili gabe, mirakulua baitzen, esaterako, estropezu egin ez izana elkarri begira egotetik gelditzen ez ziren gizon emakume hauek. Mogueimek arrabetera ikusten zuen alemaniarraren garondoa, garondoaren gainean ile hori luzeak erortzen zitzaizkion, hautsez eta izerdiz mamiturik, zalaparta haren erdian hiltzea agian ez zen zaila izango, orduan Ouroana libre izango zen, baina ez zen orain baino hurbilago egongo.
|
|
|
Kale kantoiari buelta ematean haize kolpe doilor batek batekoz bestera jarri zuen euritakoa, zerutik erortzen zen ur guztiak Raimundo Silvaren aurpegiaren kontra jo zuen, haizea zikloia zen, maelström, urakana, segundo gutxiko kontua izan zen, baina amorru eta agoniazko segundoak izan ziren, liburua baizik ez zen salbatu, jakaren eta atorraren artean zegoelako. ...euritakoak, hagatxo bat apurturik zeukan arren, bere betebeharra egiten segitu ahal izan zuen, egia esatera eraginkorra baino gehiago sinbolikoa, Ez, pentsatu zuen Raimundo Silvak, eta hitz honi atxiki zitzaion, ez dugu jakingo, hortaz, horixe izan ote zen Maria Sara doktoreak baliatu zuena zuzendari literarioaren gonbidapenari erantzuteko, edo eta txakur alderraiaren arrastorik gabeko Escadinhas
|
de
S. Crispimeko eskailerak igotzen ari den gizon honek finean ez duela sinesten zuzentzaile gizajo eta babesgabe batez modu honetan trufatzeko moduko jende errukigabea egon daitekeenik. Eta gainera, oso litekeena da Maria Sara doktorea bazkaltzera bere etxera joatea.
|
|
|
Eduki zuen karitate keinuaz gogoratu zen, eta bere buruari esan zion keinua errepikatzea eduki zuela, baina, txakur kontuan, gauza jakina da konfiantza eta ogia emango dizkien jabe bat izateko ideia finkoarekin bizi direla, jabeak esne mamitan edukiko dituelako esperantzan, eta guri so gelditzen dira halako antsietate neurotiko batez, eta azkenik lepokoa jarri, lizentzia ordaindu eta etxera eramatea beste erremediorik ez da gelditzen. Horren aurrean, gosez hil daitezen uztea da onena, baina poliki poliki, hain poliki non kontzientzia alatzeko aukerarik ez baita geldituko, gosez eta, ahal dela, Escadinhas
|
de
S. Crispimen hil daitezen, handik ez baita inor pasatzen.
|
|
|
Lisboako Setioaren Historia idatzi duen mahai txikiaren aurrean eseririk, azken orriari begira, erakarmenaz edo talkaz eten den jarioa berriz piztuko duen hitz probidentzialaren zain, Raimundo Silvak esan lioke bere buruari, Maria Sarak bart Escadinhas
|
de
S. Crispimen esan zuen bezala, Goazemak, baina orain beste tonu batez, aginteraz, Goazemak, idatzi, aurreratu, garatu, laburtu, komentatu, biribildu, hala ere emakumeak esan zuen beste Goazemak horren modulazio bigunaren aldean oso bestelakoa, zeinak, espazioan iraun ez bazuen ere, haien baitan durundia egiten jarraitu baitzuen, hurrenez hurren handiagotzen den oihartzun baten antzera, urratsez u... Gau ederraren oroimenak arreta galarazten dio Raimundo Silvari, goizean iratzartzean aldamenean gorputz biluzi bat ikusi eta sentitzeko ustekabea, berau ukitzeko plazer esanezina, han eta hemen, leunki, gorputza bere osoan arrosa bat bailitzan, bere kolkorako esan, Poliki, ez ezazu iratzar, ezagutu nahi zaitut, arrosa, gorputza, lorea, gero eskuen premia, fereka luze eta errepikakorra, Maria Sarak begiak ireki eta irribarre egin zuen arte, biek aldi berean esan zuten, Nire laztana, eta elkar besarkatu zuten.
|
|
|
Aurreko ertzetik, emakumeak, langetako sarreretan, beren hilotz eta desio zamarekin hurbiltzen diren txalupei so daude, eta teilatupean gizon batekin dabilenik baldin bada, leialtasunik gabe inarrosiko du bere burua gizonarengandik lehenbailehen libratzeko, hil garraiorako gondoletako soldadu hauek, agian heriotzaren patua biziaren eskubideekin orekatzeko behar inkontzienteagatik, askoz ere sutsuagoak baitira errutinazko ekintzetan dabilen edozein zibil edo militar baino, eta gauza jakina baita sua amatatzeko orduko asearen proportzioan handitzen dela eskuzabaltasuna. ...a, aparte, eta Tareja dira, erregearen ama bezala, edo Mafalda, joan den urtean Saboiatik etorri zen erregina bezala, edo Sancha, edo Maiores, edo Elvira, edo Dórdias, edo Enderquina, edo Urraca, edo Doroteia, edo Leonor, eta haietako bik oso izen ederrak dauzkate, batak izena du Chamoa, besteak Moninha, gogoa etortzen zaio bati bizitzatik atera eta etxera eramateko, ez Raimundo Silvak Escadinhas
|
de
S. Crispimeko txakurrarekin egin zukeen bezala, errukiaz, baizik eta jakiteko zer sekretuk lotzen dituen pertsona eta bere izena, pertsonak izenak berak baino gutxiago balio duela ematen duen arren.
|
|
|
Txakur mairu hauei buruzko aipamenak, hau da, oraindik mairuekin bizi ziren txakurrei buruzkoak, elkarbizitza hartan animalia guztiz lohi edo ezpuruak baziren ere, beren haragi zikina Alaren gizakien gorputz argalduen jangarri laster izango den arren, aipamen honek, genioen, Escadinhas
|
de
S. Crispimeko txakurra ekarri zion gogora Raimundo Silvari, non eta, aitzitik, kontzientea izan ez zen oroimen batek ez bazion eszena alegorikoa, alegia, juizioari eta senari buruzko iradokizun labur hura, sartzeko aukera eman. Raimundo Silva, tranbia hartzeko, ia beti Portas do Soleraino doa, urrutiago dagoen arren, eta handik itzultzen da, halaber.
|
|
|
...uloa betetzeko balio izango zion, ozta ozta, animaliatxo errukarria, mintzatzeko modua da, ez baita hain txikia, izan ere, zer arrazatakoa den, arraza guztietakoa, nahasian, kalera sekula jaisten ez diren lotsatienena, edo jaitsiz gero uhala eta sexuestalkiarekin jaisten direnena kenduta, txakur hau gutxienik aske da, txakur eme askeez gozatzen du, baina gutxi gozatuko du ez bada sekula Escadinhas
|
de
S. Crispimetik ateratzen. Raimundo Silva, taxiak zeraman bitartean, pentsamendu jario honetan abandonatu zen, eta une honetara iritsirik, eten egin zuen jarioa, ustekabeko ondoeza sentitu zuen, baina ez fisikoa, bere baitan lo zegoen norbait iratzarri balitz bezala izan zen, eta iratzarri den hori oihuka balebil bezala, iluntasun erabatekoan murgildurik egoteagatik, horregatik errepikatu zuen, ikara pasa zekion denbora hartuz, Ez bada sekula Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen, noren gainean ari naiz, galde egin zuen, taxia Rua da Pratatik igotzen ari zen, bera barruan zegoen, bera gizonen erresumako kidea zen, ez txakurrenekoa, eta Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen ahal zen nahi edo behar zuen bakoitzean, oraintxe bertan demostratzen ari den bezala, orain badoa argitaletxera zuzentzaileen ardura duen Maria Sara doktorearekin mintzatzera, poesia liburuaren behin betiko probak ematera doa, eta gero agian erabakiko du etxera zuzenean ez itzultzea, liburu bat bukatu du, kasik liburu itxura ez duen arren, hain meharra denez, beraz, horrelakoetan egiten duena egingo du, jatetxean bazkalduko du, zinemara joango da, nahiz eta litekeena izan hori bezalako egitarau handia betetzeko adina diru gainean ez edukitzea, kontuak ateratzen ditu buruz, taxiaren kontagailua, diru zorroan zenbat edukiko duen gogoratu nahi du, aritmetika hauetan dabil konturatzen denean gau honetan ez dela aterako, ezin du ahaztu beste liburu bat hasi duela, ez, ez da Costaren nobela, erlojuari so egin zion, ia bostak dira, taxia Avenida do Duque de Loulétik barna igotzen ari da, semaforo batean gelditzen da, aurrera doa berriz, hortxe bertan, mesedez, eta Raimundo Silva, ordaintzeko dirua ateratzen duenean, begirada azkar batez konturatzen da jatetxera eta zinemara joateko adina diru ez duela, batera ala bestera joateko bai, baina batak bestea gabe ez du graziarik, Etxean afaldu eta horrekin segituko dut, horrekin hori Lisboako Setioaren Historia da, inoiz hitz horiek beroriek esan zituen, izenburu hori zuen liburua zuzentzen zuenean, oraindik errugabea zen garaian.
|
|
|
Ez da hain zama astuna izango, berehala eskailera jaisten hasi zen bizkortasunari erreparatzen badiogu, Maria Sara doktorea gogoratu du bat batean, bera zain egongo da, orain taxia hartuta baizik ez da iritsiko, bizitza horrelako luxuzko gastuetarako ez egon arren, deabruak eraman dezala txakurra, ni hemen samariar onarena egiten, ia segurua da ez nintzela etxera janari bila itzuliko Escadinhas de S. Crispimen janari eske zegoena atso bat izan balitz, tira, atso bat izan balitz agian bai, baina agure bat izan balitz, ezetz egingo nuke apustu, interesgarria da baieztatzea norberaren ontasuna, baldin eta horretaz mintzatzen ari bagara, inguruabarren eta objektuen arabera aldatzen dela, uneko osasunaren arabera, umorearen arabera, ontasuna, konparazio txar bat eginez, elastiko bat bezalakoa da, hedatu eta uzkurtu egiten da, gizateria guztia bil dezake, edo pertsona bakarra, berekoia, hau da, ontasunez betea bere buruarentzat, guztiarekin ere ekintza on batek beti freskatzen du arima, txakurra hantxe gelditu da, esker onez beterik, nahiz eta, gosea hain handia izaki, jakiak hortz bateko zuloa betetzeko balio izango zion, ozta ozta, animaliatxo errukarria, mintzatzeko modua da, ez baita hain txikia, izan ere, zer arrazatakoa den, arraza guztietakoa, nahasian, kalera sekula jaisten ez diren lotsatienena, edo jaitsiz gero uhala eta sexuestalkiarekin jaisten direnena kenduta, txakur hau gutxienik aske da, txakur eme askeez gozatzen du, baina gutxi gozatuko du ez bada sekula Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen. ...bitartean, pentsamendu jario honetan abandonatu zen, eta une honetara iritsirik, eten egin zuen jarioa, ustekabeko ondoeza sentitu zuen, baina ez fisikoa, bere baitan lo zegoen norbait iratzarri balitz bezala izan zen, eta iratzarri den hori oihuka balebil bezala, iluntasun erabatekoan murgildurik egoteagatik, horregatik errepikatu zuen, ikara pasa zekion denbora hartuz, Ez bada sekula Escadinhas
|
de
S. Crispimetik ateratzen, noren gainean ari naiz, galde egin zuen, taxia Rua da Pratatik igotzen ari zen, bera barruan zegoen, bera gizonen erresumako kidea zen, ez txakurrenekoa, eta Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen ahal zen nahi edo behar zuen bakoitzean, oraintxe bertan demostratzen ari den bezala, orain badoa argitaletxera zuzentzaileen ardura duen Maria Sara doktorearekin mintzatzera, ...
|
|
|
Ez da hain zama astuna izango, berehala eskailera jaisten hasi zen bizkortasunari erreparatzen badiogu, Maria Sara doktorea gogoratu du bat batean, bera zain egongo da, orain taxia hartuta baizik ez da iritsiko, bizitza horrelako luxuzko gastuetarako ez egon arren, deabruak eraman dezala txakurra, ni hemen samariar onarena egiten, ia segurua da ez nintzela etxera janari bila itzuliko Escadinhas de S. Crispimen janari eske zegoena atso bat izan balitz, tira, atso bat izan balitz agian bai, baina agure bat izan balitz, ezetz egingo nuke apustu, interesgarria da baieztatzea norberaren ontasuna, baldin eta horretaz mintzatzen ari bagara, inguruabarren eta objektuen arabera aldatzen dela, uneko osasunaren arabera, umorearen arabera, ontasuna, konparazio txar bat eginez, elastiko bat bezalakoa da, hedatu eta uzkurtu egiten da, gizateria guztia bil dezake, edo pertsona bakarra, berekoia, hau da, ontasunez betea bere buruarentzat, guztiarekin ere ekintza on batek beti freskatzen du arima, txakurra hantxe gelditu da, esker onez beterik, nahiz eta, gosea hain handia izaki, jakiak hortz bateko zuloa betetzeko balio izango zion, ozta ozta, animaliatxo errukarria, mintzatzeko modua da, ez baita hain txikia, izan ere, zer arrazatakoa den, arraza guztietakoa, nahasian, kalera sekula jaisten ez diren lotsatienena, edo jaitsiz gero uhala eta sexuestalkiarekin jaisten direnena kenduta, txakur hau gutxienik aske da, txakur eme askeez gozatzen du, baina gutxi gozatuko du ez bada sekula Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen. ...litz bezala izan zen, eta iratzarri den hori oihuka balebil bezala, iluntasun erabatekoan murgildurik egoteagatik, horregatik errepikatu zuen, ikara pasa zekion denbora hartuz, Ez bada sekula Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen, noren gainean ari naiz, galde egin zuen, taxia Rua da Pratatik igotzen ari zen, bera barruan zegoen, bera gizonen erresumako kidea zen, ez txakurrenekoa, eta Escadinhas
|
de
S. Crispimetik ateratzen ahal zen nahi edo behar zuen bakoitzean, oraintxe bertan demostratzen ari den bezala, orain badoa argitaletxera zuzentzaileen ardura duen Maria Sara doktorearekin mintzatzera, poesia liburuaren behin betiko probak ematera doa, eta gero agian erabakiko du etxera zuzenean ez itzultzea, liburu bat bukatu du, kasik liburu itxura ez duen arren, hain meharra denez, beraz, horre...
|
|
|
...era, Caldas, Madalena edo Largo da Rosaraino zein goitik eta beheitiko inguruetara eraman dezake, edo Costa do Casteloko goren puntura, Escadinhas da Saudeko hondoetara edo eta Largo de Martim Monizera, Calzada do Santo André, Terreirinho eta Rua dos Cavaleiros zeharkatuz, beste batek Portas do Solera darama, Largo dos Lóiosetik barna, eta hirugarrenak, arruntenak, dena maldan behera, Escadinhas
|
de
S. Crispimetik zehar minutu gutxitan Porta de Ferron uzten du, han Chiadora eramango duen tranbia hartzen ahal da, bestela oinez joan daiteke Praza da Figueirara, eta han metroa hartu, horixe da gaur egin duena. Argitaletxea Avenida do Duque de Loulétik hurbil dago, urrutiegi Avenida da Liberdadetik igotzeko arratseko ordu honetan, etorbide horretatik igotzen denean gehienetan eskuineko espaloitik joaten da, bestea ez da sekula bere gustukoa izan, ez daki zergatik, gustuaren eta gustu ezaren sentsazioa, dena den, ez da beti berdina, gorabeherak ditu, batzuetan albo baten alde, bestetan beste alboaren alde, baina egia esan eskuineko aldean sentitzen da hobekien.
|
|
|
Bistan da ez dituela obsesio txiki hauek oso serio hartzen, zer edo zertarako balio izan dio zuzentzailea izateak, egun batzuk zirela, Lisboako Setioaren Historiaren egilearekin mintzatu zenean, zuzentzaileek literaturaz eta bizitzaz gauza asko ikusi dituztela argudiatu zuen, ulertu behar zen bizitzari buruzkoa ez zutela nahi izan edo ez zutela jakin literaturatik ikasten, bizitza bera arduratu zela bizitzari buruzkoa irakasteaz, batez ere tik eta manien kapituluan, mundu guztiak daki pertsonaia normalik ez dagoela, orduan ez zirelako pertsonaiak izango, uste izatekoa da, eta horrek, agian, esan nahi du Raimundo Silvak bilatu dituela, zuzendu dituen liburuetan, zenbait ezaugarri, eta ezaugarri horiek, denbora jakin baten ondoren, berezkoak ziren ezaugarriekin bat eginik, karakterra deitu ohi dugun osotasun koherente eta aldi berean kontraesankorra eratu zutela berarengan. Orain, Escadinhas
|
de
S. Crispimen dagoenean, berari begira dagoen txakurrari begira, batek galde lezake fikziozko zein pertsonaiaren antza duen, pena da animalia otsoa ez izatea, orduan berehala etorriko bailitzaiguke San Frantziskoren erreferentzia egokia, edo zerria, eta orduan San Anton izango zen, edo lehoia, eta San Markos izango zen, edo idia, eta orduan izango zen San Lukas, edo arraina, eta San Antonio izan l...
|
|
|
Txakurra ez zen mugitu, burua apaldu zuen, muturra lurrarekin bat eginda. nabarmentzen zaizkio, gurutzean iltzaturiko Kristori bezala, bizkarrezurreko lotuneek dar dar egiten dute, animalia hau ergel erabatekoa da, Escadinhas
|
de
S. Crispimen bizitzen tematzen da, gose hamikatuak pasatu dituen tokian, eta Lisboa, Europa eta Munduaren oparotasuna mespretxatzen du, hauek, baina, epai errazak dira, ez da tematia, berea herabetasuna baizik ez da, kasu errespetagarria, beraz, ausartiek ez dute zailtasunik ikusten, adibidez, zer lurrikara sortuko zen txakur honen buruan baldin eta deskubrituko balu eskailera honetako ehun eta h... Hiru urrats harantzago Raimundo Silvak ikusten du egunkari zabaldurantz hurbiltzen den txakurra, orak zalantzak ditu, ez daki gizonari begiratu behar dion, etor litekeen ostikoari aurre egiteko, edo janaria harrapatzera egin behar duen, janariaren usainak erraiak bihurrarazten dizkio, basatiki, listuak gainez egiten dio hortzetan, zergatik egin duzu bizitza hain gogorra gutariko askorentzat, o txakurren jainkoa, beti izaten da horrela, hobena jainkoei leporatzen diegu, eta geu gara den dena asmatzen eta korapilatzen dugunak, hoben horien eta beste horiek bezalakoen absoluzioak ere barne.
|
|
|
Ez da hain zama astuna izango, berehala eskailera jaisten hasi zen bizkortasunari erreparatzen badiogu, Maria Sara doktorea gogoratu du bat batean, bera zain egongo da, orain taxia hartuta baizik ez da iritsiko, bizitza horrelako luxuzko gastuetarako ez egon arren, deabruak eraman dezala txakurra, ni hemen samariar onarena egiten, ia segurua da ez nintzela etxera janari bila itzuliko Escadinhas
|
de
S. Crispimen janari eske zegoena atso bat izan balitz, tira, atso bat izan balitz agian bai, baina agure bat izan balitz, ezetz egingo nuke apustu, interesgarria da baieztatzea norberaren ontasuna, baldin eta horretaz mintzatzen ari bagara, inguruabarren eta objektuen arabera aldatzen dela, uneko osasunaren arabera, umorearen arabera, ontasuna, konparazio txar bat eginez, elastiko bat bezalakoa d... Raimundo Silva, taxiak zeraman bitartean, pentsamendu jario honetan abandonatu zen, eta une honetara iritsirik, eten egin zuen jarioa, ustekabeko ondoeza sentitu zuen, baina ez fisikoa, bere baitan lo zegoen norbait iratzarri balitz bezala izan zen, eta iratzarri den hori oihuka balebil bezala, iluntasun erabatekoan murgildurik egoteagatik, horregatik errepikatu zuen, ikara pasa zekion denbora hartuz, Ez bada sekula Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen, noren gainean ari naiz, galde egin zuen, taxia Rua da Pratatik igotzen ari zen, bera barruan zegoen, bera gizonen erresumako kidea zen, ez txakurrenekoa, eta Escadinhas de S. Crispimetik ateratzen ahal zen nahi edo behar zuen bakoitzean, oraintxe bertan demostratzen ari den bezala, orain badoa argitaletxera zuzentzaileen ardura duen Maria Sara doktorearekin mintzatzera, poesia liburuaren behin betiko probak ematera doa, eta gero agian erabakiko du etxera zuzenean ez itzultzea, liburu bat bukatu du, kasik liburu itxura ez duen arren, hain meharra denez, beraz, horrelakoetan egiten duena egingo du, jatetxean bazkalduko du, zinemara joango da, nahiz eta litekeena izan hori bezalako egitarau handia betetzeko adina diru gainean ez edukitzea, kontuak ateratzen ditu buruz, taxiaren kontagailua, diru zorroan zenbat edukiko duen gogoratu nahi du, aritmetika hauetan dabil konturatzen denean gau honetan ez dela aterako, ezin du ahaztu beste liburu bat hasi duela, ez, ez da Costaren nobela, erlojuari so egin zion, ia bostak dira, taxia Avenida do Duque de Loulétik barna igotzen ari da, semaforo batean gelditzen da, aurrera doa berriz, hortxe bertan, mesedez, eta Raimundo Silva, ordaintzeko dirua ateratzen duenean, begirada azkar batez konturatzen da jatetxera eta zinemara joateko adina diru ez duela, batera ala bestera joateko bai, baina batak bestea gabe ez du graziarik, Etxean afaldu eta horrekin segituko dut, horrekin hori Lisboako Setioaren Historia da, inoiz hitz horiek beroriek esan zituen, izenburu hori zuen liburua zuzentzen zuenean, oraindik errugabea zen garaian.
|
|
|
Ibilbidea seriotasun osoz kontsultatzen du, oharrak hartzen ditu jakin nahia asetzeko, buruz, elkarren osagarriak, nolabait esatearren, bere garaikidetasunaren lekuko badirenak, Calçada do Correio Velhon hileta zerbitzuetako agentzia iluna, zeru urdinean apar zuria, erreaktore batena, itsaso urdinean itsasontzi arin baten arrasto luzea bezalakoa, Rua da Padariako Casa Oliveira Bons Quartos, Restaurante Come Petisca Paga Vai Dar Meia Volta, Portas do Maren ondo ondoan, Arco da Conceição Cervejaria, Arco de Jesus eko etxe bateko kantoian Mascarenhas leinuaren armarri altua, mairuen harresiko ate bat egongo zen tokian, hormako grafitia, protestaka, Coculim kondeen jauregiko atari neoklasikoa, horiek ere Mascarenhas familiakoak ziren, burdin gordetegia, horretan bukatu ziren handitasunak, gauza iheskor, iragankorren mundu bat, bistan da dena dela iheskor eta iragankorra, hegazkinaren arrastoa desagertu egin da, denborak desagerraraziko ditu gainerakoak bere denboran, zain egoteko pazientzia edukitzea nahikoa. Zuzentzailea Arco do Chafariz d. El Reitik barna sartu zen Alfamara, hor nonbait bazkalduko du, Rua
|
de
S. João da Praçako jatetxe batean, S. Pedro dorreko alde horretatik, janari portugaldar herrikoia, txitxarro frijitua eta arroza tomatearekin, entsaladarekin, zorte ona izan zuen, letxugaren kukuluko hosto ezin samurragoak egokitu zitzaizkion, kukuluetan biltzen dira, eta hau denek ez dakiten egia da, goizaren freskotasun paregabea, ihintza, langarra, dena gauza bera da, baina errepikatu egiten... Jatetxeko atarian bazen neskatila bat, ijitoa, hamabi bat urtekoa, eskua luzatuz, zain, hitzik ere esan gabe, zuzentzaileari tinko tinko so egiten ziola, besterik ez, eta zuzentzaileak, bere burua betetzen duten pentsamenduetan eskegirik, ez zuen ijitorik ikusi, mairua baizik, beharraren lehen orduan, oraindik nori eskatua bazegoen orduan, txakurrek, katuek eta saguek berez hil arteko bizimodua, gaixotasunaz edo espezieen arteko gerraz hil arteko bizimodu segurua bazutela uste zutenean, finean aurrerapena egiazkoa da eta gaur egun inor ez dabil Lisboan hau bezalako piztiak ehizatu nahian gero jateko, Baina setioa ez da bukatu, ijitoaren begiek gaztigatzen dute.
|