|
|
lagun bada, heroi, eta etsai bada, traidore?, gure ekintza eta erreakzio bakoitza mila aldagairen interakzioaren fruitu baizik ez denean, ekintzaren mementoko baldintzak ez ezik, iraganak ere baldintzatu egiten baikaitu, psikearen zinta magnetikoan grabatuta baitaude, azken batean, gure haurtzaroko zeloak eta inbidiak, nerabezaroko barne hausturak eta traumak, bizitza osoko garaipenak eta porrotak, maitasunerako eta gorrotorako joerak, baita gainerako joera kontrajarriak ere, beren argi iluntasunekin modu batean zein bestean erabakitzen gaituztenak.
|
Besteak
epaitzeko orduan, formak eta definizioak gustatzen zaizkio jendeari, urlia santu bat da, sandia putakumea eta berendia kafrea?, baina hiztegietan nekez aurkituko dugu hitz magikorik, ez formen munduan forma behin betikorik, errealitate psikikoa den bezalakoa definituko duenik, gure barne mugimenduen konplexutasunak ezinezko egiten baititu definizioak. Jendeak tankan itxitako konpartimentu batzuetara egokitzen du errealitatea, hemen hau, hor hori eta han hura, baina konpartimentu batzuetatik besteetarako jarioa etengabekoa da, Heraklitok esaten zuen bezala ez baitago ibai berean bi aldiz bainatzerik.
|
|
|
Jendeak, ordea, espazio hori dimentsio bakarreko bihurtzen du —gure alferkeria intelektualaz gain, tartean behar du hain geurea dugun beste jokabide batek, ekintzaren egilea adjektibo biribil batekin kalifikatzera garamatzanak... lagun bada, heroi, eta etsai bada, traidore—, gure ekintza eta erreakzio bakoitza mila aldagairen interakzioaren fruitu baizik ez denean, ekintzaren mementoko baldintzak ez ezik, iraganak ere baldintzatu egiten baikaitu, psikearen zinta magnetikoan grabatuta baitaude, azken batean, gure haurtzaroko zeloak eta inbidiak, nerabezaroko barne hausturak eta traumak, bizitza osoko garaipenak eta porrotak, maitasunerako eta gorrotorako joerak, baita gainerako joera kontrajarriak ere, beren argi iluntasunekin modu batean zein bestean erabakitzen gaituztenak.
|
Besteak
epaitzeko orduan, formak eta definizioak gustatzen zaizkio jendeari —urlia santu bat da, sandia putakumea eta berendia kafrea—, baina hiztegietan nekez aurkituko dugu hitz magikorik, ez formen munduan forma behin betikorik, errealitate psikikoa den bezalakoa definituko duenik, gure barne mugimenduen konplexutasunak ezinezko egiten baititu definizioak. Jendeak tankan itxitako konpartimentu batzuetara egokitzen du errealitatea, hemen hau, hor hori eta han hura, baina konpartimentu batzuetatik besteetarako jarioa etengabekoa da, Heraklitok esaten zuen bezala ez baitago ibai berean bi aldiz bainatzerik.
|