|
2003
|
|
|
Baina nik aurrera egin beharra neukan, aurrera. Eta  halaxe,
|
beste
bospasei urrats eman, eta bila hasi nintzen. Ez zi  tzaidan askorik kostatu erlojua topatzea.
|
|
2009
|
|
|
Gorren arteko elkarrizketa hartatik, elkarrizketa ia gehienak, bai ostotsen artekoak eta bai isiltasunaren ertzekoak ere, bi bakarrizketa dira funtsean? urrun zegoen Domingo, itxuraz, belarriak zabalik zituèn pertsona bakarra izateaz gain, taldetik apur bat bereiz baitzegoen,
|
besteengandik
bospasei urratsera; mutilak, izan ere, betean bizi nahi zituen, su txinparta haiek, haren begiei zerizkienak?!, hegaldiaren xehetasun guztiak, pilotuaren mugimenduak eta motorraren harrabots, helizearen jirabirak eta aparatuaren aireratzea; hasteko, azantz burrunbatsuak inguratua zegoen, hots erasoaren menera guztiz deseroso, hots haiek urduritasuna eta segurtasun eza transmititu balizkiote bezala, zenbat eta hotsaldia luzeago, orduan eta ezegonkortasuna handiago; buruan sartu zitzaion orduantxe, gainera, aurretik ere buruan zeukalako, beharbada?, hots haiek beste hots handiago baten iragarpenak izan zitezkeela, eztanda ikaragarri batenak, adibidez, zeinak pilotuaren, abioiaren eta hegaldiaren hondamena izan baitzezakeen ondorio, hirurak ere zapart eginak eta mila puskatan zatikatuak; entzun eta irudikatzen zituèn hotsen artean, beraz, bihotza ere galdu egin zitzaion, beharbada, Domingori, bere taupadarik ere ez baitzuen entzuten, ausaz, azantzaren eta harrabotsaren itsasoan itota:
|
|
|
Gorren arteko elkarrizketa hartatik –elkarrizketa ia gehienak, bai ostotsen artekoak eta bai isiltasunaren ertzekoak ere, bi bakarrizketa dira funtsean– urrun zegoen Domingo, itxuraz, belarriak zabalik zituèn pertsona bakarra izateaz gain, taldetik apur bat bereiz baitzegoen,
|
besteengandik
bospasei urratsera; mutilak, izan ere, betean bizi nahi zituen –su txinparta haiek, haren begiei zerizkienak...! – hegaldiaren xehetasun guztiak, pilotuaren mugimenduak eta motorraren harrabots, helizearen jirabirak eta aparatuaren aireratzea; hasteko, azantz burrunbatsuak inguratua zegoen, hots erasoaren menera guztiz deseroso, hots haiek urduritasuna eta segurtasun eza transmititu bal... esan nahi baita tentsioa metatuz eta metatuz joan zitzaiola Domingori –haren aurpegierak ez zuen zalantzarako tarterik uzten–, giharrak eta zelula guztiak elektrizatuz, gorputzaren berezko erresistentzia gutxiagotuz... abioia, bat batean, abian jarri zenean, gero eta azkarrago, gero eta azkarrago –lehertzera ere bazihoala iruditu zitzaion Domingori, une batez–, harik eta, hiruzpalau jauziren ondotik, hegan egin zuen arte; bazihoazen, halatan, hotsak eta harrabotsak, eta, joan zihoazen neurrian, Domingok espazio bat aurkitu zuen, non arnasa hartu baitzuen, gero eta arnasaldi beteagoetan:
|