|
2009
|
|
|
Etxera etorri eta paretak urratuak, sabaian zuloak, gurasoak larri gorrian, semeak Harvarden ikas zezan txanponak aurreratzen.
|
Bere
burua errudun ikusten zuen edota ahalke, Harvarden egonda.
|
|
|
Adaren ezusteko erreakzioak datu berri bat eransten baitzion egoera berez korapilatsuari, bastoiaren arrastoaren atzetik joan zen Domingo erabakitasun handiz, segundo bateko zalantzaren ondotik; jaso zuen, joan zen amarengana, eman zion eta, eman ez beste, bizkarra makurtu zuen, amak ipurdikada bat edo eman ziezaion; orduan, baina, beste zalantza batek hartu zuen Regina, antza, bai baitzirudien ezen errua beti elkarri botatzeko ohitura zutenek. Adak eta Domingok, Domingok eta Adak? guztiz aldatu zutela ohitura, nork
|
bere
burua erruduntzat harturik, erruduntasunaren ondorioak ere, semeak amari emandako bastoiak sinbolizatzen zituenak, jasateko prest; hala, bada, Domingo makurtuta gero, zerura goratu zuen amak bastoia, baita goratu orduko semeaz errukitu ere, keinua airean desegiten zuela; lehen pentsamenduak, ordea, borrokan zihardutèn gorputz gazte gurutzatuen eszenaren planoak eragin zionak, bere buruan zirauen artean ere, buruko toki berean, gainera, hantxe itsatsita, horman iltzatutako iragarki batek bezala?, eta, hala, iragarkia irakurtzera mugatzen zela, honela mintzatu zitzaien Regina neska mutilei:
|
|
|
entzun ahala, moztuta geratu zen: moztu zitzaion hitza eta moztu arnasa; damutu ere, damutu zen hitz egin izanaz, beharbada,
|
bere
burua errudun sentituz lehen istantean; jarraian, berriz, ezintasunak eragindako errabia eta errabiak eragindako ezintasuna bereganatu zituen; eta gero, bat batean, fantasiaren eremuan sartu zen, oharkabean, autodefentsa inkontziente batean bezala; orbetarren arimak bazuen bere paisaia propioa, anekdota bilduma batek jantzia eta koloreztatua, non lehentasunezko toki bat baitzuen Santa Teresa Avil... errealitatea hotza zen, eta hotza oso tristea, hain tristea non masailetan behera bi malko irristatu baitzitzaizkion?
|
|
|
Zentzuzko zentzuak, ordea, ezetz esaten zion, inoren bizitzan muturra sartzea bizikidetasunaren oinarrizko arauen aurkakoa zela, eta oso edukazio txarrekoa, beraz; zentzu zentzugabeak, berriz, baietz esaten zion, arima bat infernuko garretatik salbatzeagatik zentzu guztiak galtzea merezi zuela: ...beraz, Maria Bibiana. Maria Bibianak berak halaxe aitortuko zion izeba Ernestinari berandu gabe?, esan ez esan, esan ez esan, motorraren hotsek are estuagotzen zituzten Maria Bibianaren pentsamendu estuak, itolarrian uzterainoko aldartean?, pilotuak kabinarako bidea hartu, kaskoa jantzi, barruan sartu eta motorra abian jarri zuenean; jarraian, baina, pilotuari esan beharrekoa ez esan izanaz damu,
|
bere
burua erruduntzat hartuta, barrutik hausteko puntuan zegoenean, beraz?, bizi senak edo eraginda, amari besotik heldu eta, heldu ez beste, izeba Ernestinak inoiz esandako hitzak oroitu zituen?, lekua galtzen duenak galtzen du bere burua eta galtzen du Jainkoa??, baita heldulekua aurkitu ere hitz haietan, halako eran, non, hitzen iltze goriari indarrez heldurik, Maria Bibianak berbideratu egin bait... lekua galdu dut, burua galdu dut, baina Zu ez zaitut galdu nahi eta erruki zaitez nitaz, erruki zaitez pilotuaz?; gero, begiak ireki, hegazkina hegan ikusi, eta galdutako konfiantza apurka apurka berreskuratu zuen, harik eta, pilotua lurreratu zenean, halako arintze bat nabaritu zuen arte, ez arintze erabatekoa baina, artean ere gaizki eginaren kontzientziak eztenkatzen baitzuen, antza, orain zizt eta geroago sast; Maria Bibiana ez zegoen, baina, hegaldia hasi aurreko egoera berean, zuloan erortzeko zorian egon ondoren indarberritua sentitzen baitzen, maila batean bai bederen; are gehiago:
|
|
|
Zentzuzko zentzuak, ordea, ezetz esaten zion, inoren bizitzan muturra sartzea bizikidetasunaren oinarrizko arauen aurkakoa zela, eta oso edukazio txarrekoa, beraz; zentzu zentzugabeak, berriz, baietz esaten zion, arima bat infernuko garretatik salbatzeagatik zentzu guztiak galtzea merezi zuela: ...a –Maria Bibianak berak halaxe aitortuko zion izeba Ernestinari berandu gabe–, esan ez esan, esan ez esan –motorraren hotsek are estuagotzen zituzten Maria Bibianaren pentsamendu estuak, itolarrian uzterainoko aldartean–, pilotuak kabinarako bidea hartu, kaskoa jantzi, barruan sartu eta motorra abian jarri zuenean; jarraian, baina, pilotuari esan beharrekoa ez esan izanaz damu,
|
bere
burua erruduntzat hartuta –barrutik hausteko puntuan zegoenean, beraz–, bizi senak edo eraginda, amari besotik heldu eta, heldu ez beste, izeba Ernestinak inoiz esandako hitzak oroitu zituen –" lekua galtzen duenak galtzen du bere burua eta galtzen du Jainkoa" –, baita heldulekua aurkitu ere hitz haietan, halako eran, non, hitzen iltze goriari indarrez heldurik, Mari... lekua galdu dut, burua galdu dut, baina Zu ez zaitut galdu nahi eta erruki zaitez nitaz, erruki zaitez pilotuaz...; gero, begiak ireki, hegazkina hegan ikusi, eta galdutako konfiantza apurka apurka berreskuratu zuen, harik eta, pilotua lurreratu zenean, halako arintze bat nabaritu zuen arte, ez arintze erabatekoa baina, artean ere gaizki eginaren kontzientziak eztenkatzen baitzuen, antza, orain zizt eta geroago sast; Maria Bibiana ez zegoen, baina, hegaldia hasi aurreko egoera berean, zuloan erortzeko zorian egon ondoren indarberritua sentitzen baitzen, maila batean bai bederen; are gehiago:
|
|
|
(•) Ada ere, Domingo bezalaxe, amaren" Ez diogu uzten!" entzun ahala, moztuta geratu zen: moztu zitzaion hitza eta moztu arnasa; damutu ere, damutu zen hitz egin izanaz, beharbada,
|
bere
burua errudun sentituz lehen istantean; jarraian, berriz, ezintasunak eragindako errabia eta errabiak eragindako ezintasuna bereganatu zituen; eta gero, bat batean, fantasiaren eremuan sartu zen, oharkabean, autodefentsa inkontziente batean bezala; orbetarren arimak bazuen bere paisaia propioa, anekdota bilduma batek jantzia eta koloreztatua, non lehentasunezko toki bat baitzuen Santa Teresa Avil... errealitatea hotza zen, eta hotza oso tristea, hain tristea non masailetan behera bi malko irristatu baitzitzaizkion...
|
|
|
" Kulpa nirea izan da, ama, eta nik merezi dut ipurdikoa!". ...omingo erabakitasun handiz, segundo bateko zalantzaren ondotik; jaso zuen, joan zen amarengana, eman zion eta, eman ez beste, bizkarra makurtu zuen, amak ipurdikada bat edo eman ziezaion; orduan, baina, beste zalantza batek hartu zuen Regina, antza, bai baitzirudien ezen errua beti elkarri botatzeko ohitura zutenek –Adak eta Domingok, Domingok eta Adak– guztiz aldatu zutela ohitura, nork
|
bere
burua erruduntzat harturik, erruduntasunaren ondorioak ere, semeak amari emandako bastoiak sinbolizatzen zituenak, jasateko prest; hala, bada, Domingo makurtuta gero, zerura goratu zuen amak bastoia... baita goratu orduko semeaz errukitu ere, keinua airean desegiten zuela; lehen pentsamenduak, ordea, borrokan zihardutèn gorputz gazte gurutzatuen eszenaren planoak eragin zionak, bere buruan zirau...
|
|
2013
|
|
|
Horregatik, orain hirugarren aldiz auzia zabaldu denean, pentsatzen genuen aukera bazegoela hura epaiketara eramateko, bere garaian epaitu ez zutelako. Aukera hori bazegoela irizten nion, ez orain Morcillok esaten duena sinesten dudalako, baizik eta ulertezina iruditzen zitzaidalako errugabetzat jotako pertsona batek, urte batzuk geroago delitua baliogabe gelditu denean,
|
bere
burua erruduntzat jotzea eta beste batzuk salatzea eta hori ez ikertzea, gutxienez lekukoak aurrez aurre jarrita jakiteko nork dioen egia eta nork ez. Epaileak hori artxibatzea erabaki du, eta guk errekurtsoa aurkeztu dugu.
|