|
2008
|
|
|
Hala, bada, mendirako bidean zihoazen Nazario eta Ismael, etxeko txakurrak hartuta. Ismael, etxeko ehiztaritzat zutena, habailarekin tiratzaile onena zelako, beti ibiltzen zen habaila hartuta, txori edo edo katamixarren bat noiz akabatuko?, txakurretako bat zaunkaka hasi zenean, baita gora begira ipini ere, zuhaitz tantaiaren parera iritsi ahala. Ikusia ikusi bezain laster, sargori zegoen, goizerdia zen arren?, Nazariok gora begiratu zuen, ederki gogora zezakeen Nazariok
|
bere
begirada hura handik hainbat urtetara, jauregiari begira zegoen bitartean, etxearen aurrez aurreko bankuan eserita?, baina ez zen ezertaz ohartu, Beñardok, lurretik hamar bat metrora zeudèn adar hosto batzuen babespean, aurpegia agerian jarri eta oihu egin zuen arte:
|
|
|
Hala, bada, mendirako bidean zihoazen Nazario eta Ismael, etxeko txakurrak hartuta –Ismael, etxeko ehiztaritzat zutena, habailarekin tiratzaile onena zelako, beti ibiltzen zen habaila hartuta, txori edo edo katamixarren bat noiz akabatuko–, txakurretako bat zaunkaka hasi zenean, baita gora begira ipini ere, zuhaitz tantaiaren parera iritsi ahala. Ikusia ikusi bezain laster –sargori zegoen, goizerdia zen arren–, Nazariok gora begiratu zuen –ederki gogora zezakeen Nazariok
|
bere
begirada hura handik hainbat urtetara, jauregiari begira zegoen bitartean, etxearen aurrez aurreko bankuan eserita–, baina ez zen ezertaz ohartu, Beñardok, lurretik hamar bat metrora zeudèn adar hosto batzuen babespean, aurpegia agerian jarri eta oihu egin zuen arte:
|
|
2009
|
|
|
Halaxe jakin zuen Domingok, sumatu bai bederen?
|
bere
begirada hura, inozentziaren ur garbien gardentasuna zuena, beste begirada bat izango zela aurrerantzean, hagitzez ere arreagoa eta nahasiagoa?
|
|
|
aski, debeku haustearen satisfazioa sentitzeko, urguiluaren gurari asegaitzarekin ere lotuta zegoena; satisfazio hark, baina, orpoan zeraman itzal bat ere, ordura arte sekula sentitu ez zuena eta mehatxu baten forma hartu zuena: sagar horretatik jaten baduk, betiko kondenatuko haiz infernuko garretan; halaxe jakin baitzuen Domingok
|
bere
begirada hura, inozentziaren ur garbien gardentasuna zuena, beste begirada bat izango zela handik aurrera, hagitzez ere arreagoa eta nahasiagoa; hura guztia gogora zezakeen, bada, baina ez bere baitan halako urduritasun erreflexu bat piztu gabe?
|
|
|
esker oneko irri batekin erantzun zion, baina, irri egin orduko, burua mugimendu azkar batean atzera bota eta harridura keinu nabari bat egin zuen, bisaia guztiz hartu ziona, eta egoera hura ezohikoa zela adierazteko era bat ere izan zitekeena, burura ere etorriko zitzaizkion Domingori, ziurki, Damasok arestian esan zizkiòn hitzak,, amari gauza batzuk ahazten hasi zaizkio, jakingo duzu, azken urte honetan are gehiago??, baldintza normaletan amak beti hartuko baitzion aurrea izebari, ohikoa zuèn jokabide harekin erakutsi nahi balu bezala nor zen lehen etxe hartan eta nor bigarren; horregatik, beharbada, begiak ñarrotu eta Domingok zorrotz begiratu zion amari: amak ere semeari begiratzen zion istant hartan, era berezi batean begiratzen ere, begien bistan zuenari adi adi zegoenak adia galdua balu bezala, baina ez guztiz,
|
bere
begirada hartan ez baitzen oro etsipen, eta betazalak tolesteko moduak tentsio puntu bat erakusten baitzuen, barne borroka baten ondorioa baizik ezin izan zitekeena, labirintoaren irteera aurkitu nahi eta ezinean dabilen izaki galduaren antzera, harik eta, segundo pare baten buruan, begietan argi bat piztu eta honela mintzatu zen arte:
|
|
|
Airea eman nahi didazu, baina airea kentzen didazu, azkenean!??, eta ñabardura hark, bere lehen erasoa zen, baldintza haietan? bere tentsioa areagotu behar zuen; Adak zuèn itxurari erreparatuz gero, haatik, fusilari kementsu eusteaz gain,
|
bere
begirada hura zuen, urduritasunaren gainetiko irmotasuna erakusten zuena, kaskoaren presentzia astun bezain zurrunak areagotua, beharbada?, erasoari ekiteko gogoz zegoela baiezta zitekeen, ez gogoak eragindako gogoaz, jakina, baina bai beharrak eragindakoaz?, barne indarraren eta erabakitasunaren jabe; motiboak ere bazituen, antza, eta ez memento txarrak egokitu izan ez zitzaizkiolako. Adak eguneroko ogi zituen bai gabeziak eta bai eguraldiak eragindako nekeak eta oinazeak, gorputzaren goseak eta bakardadearen aldikako aseak, gaueko martxak eta gaueko guardiak, batailoiaren behin behineko desegigoak eta bidean utzitako lagun hilak, baita kide lerde jario baten begirada begirunerik gabeak ere?, baizik eta, memento txar haien parean, memento onak hobesten zituelako:
|
|
|
" Ez! Airea eman nahi didazu, baina airea kentzen didazu, azkenean!" –, eta ñabardura hark –bere lehen erasoa zen, baldintza haietan– bere tentsioa areagotu behar zuen; Adak zuèn itxurari erreparatuz gero, haatik –fusilari kementsu eusteaz gain,
|
bere
begirada hura zuen, urduritasunaren gainetiko irmotasuna erakusten zuena, kaskoaren presentzia astun bezain zurrunak areagotua, beharbada–, erasoari ekiteko gogoz zegoela baiezta zitekeen –ez gogoak eragindako gogoaz, jakina, baina bai beharrak eragindakoaz–, barne indarraren eta erabakitasunaren jabe; motiboak ere bazituen, antza... eta ez memento txarrak egokitu izan ez zitzaizki... adiskidetasunezko adierazpen egiatiak, sexutik harat zihoazenak –sexurik sublimatuenak ere sexua duela abiapuntu ahaztu gabe– eta sentiarazten ziotenak, muinean sentiarazi ere, askatasuna eta anaitasuna oinarri zituèn gizartea eraikitzea posible zela, desertuak oasia posible egiten duen bezala... ideal etikoen mintzo eta estetika berrian –" Munduko langile guztiak, elkar zaitezte!" –, ukabil jasoen eta esku lotuen harat honatak bitarteko, bihotzen tinbal ezkutuak ere zuzentasunaren eta solidaritatearen martxa harmonikoarekin bat eginda; Ada, izan ere, beste norbait sentitzen zen... nekez uler baitaitezke, bestela, Domingori egun batzuk lehenago zuzendu zizkiòn hitzak –egun lasaietakoa izan zen hura, Adari gogoetarako tartea eskaini ziona–, bere gogo aldartearen erakusgarri:
|
|
|
aski, debeku haustearen satisfazioa sentitzeko, urguiluaren gurari asegaitzarekin ere lotuta zegoena; satisfazio hark, baina, orpoan zeraman itzal bat ere, ordura arte sekula sentitu ez zuena eta mehatxu baten forma hartu zuena: sagar horretatik jaten baduk, betiko kondenatuko haiz infernuko garretan; halaxe jakin baitzuen Domingok
|
bere
begirada hura –inozentziaren ur garbien gardentasuna zuena– beste begirada bat izango zela handik aurrera, hagitzez ere arreagoa eta nahasiagoa; hura guztia gogora zezakeen, bada, baina ez bere baitan halako urduritasun erreflexu bat piztu gabe... sentitu ere, sentitu baitzuen istant hartan bihotzean zerbait, ez tximista bat eta ez zirkuitulabur bat, zerbait apalagoa baizik, intentsitat... esan nahi baita bihotzaren erritmoa zertxobait azkartu zitzaiola, baita odolaren abiadura ere, ondorioz; Domingoren zainetan zehar zihoana ez zen, beraz, itsasikara bat, baina bai olatu bat, iragan urrunetik zetorkion arren defentsiban jarri zuena ezinbestean, ez burua galtzerainoko puntuan, bistan da, baina bai ordura arteko ziurtasun erabatekoari erabatekotasuna zartatzeko puntuan:
|
|
|
Domingok –bai baitzekien hura konplimenduzko esapide bat baino gehiago zela, izebaren kasuan ziur zegoen horretaz– esker oneko irri batekin erantzun zion, baina, irri egin orduko, burua mugimendu azkar batean atzera bota eta harridura keinu nabari bat egin zuen, bisaia guztiz hartu ziona, eta egoera hura ezohikoa zela adierazteko era bat ere izan zitekeena –burura ere etorriko zitzaizkion Domingori, ziurki, Damasok arestian esan zizkiòn hitzak," amari gauza batzuk ahazten hasi zaizkio, jakingo duzu, azken urte honetan are gehiago" –, baldintza normaletan amak beti hartuko baitzion aurrea izebari, ohikoa zuèn jokabide harekin erakutsi nahi balu bezala nor zen lehen etxe hartan eta nor bigarren; horregatik, beharbada, begiak ñarrotu eta Domingok zorrotz begiratu zion amari: amak ere semeari begiratzen zion istant hartan, era berezi batean begiratzen ere, begien bistan zuenari adi adi zegoenak adia galdua balu bezala, baina ez guztiz,
|
bere
begirada hartan ez baitzen oro etsipen, eta betazalak tolesteko moduak tentsio puntu bat erakusten baitzuen, barne borroka baten ondorioa baizik ezin izan zitekeena, labirintoaren irteera aurkitu nahi eta ezinean dabilen izaki galduaren antzera, harik eta, segundo pare baten buruan, begietan argi bat piztu eta honela mintzatu zen arte:
|
|
|
sagar horretatik jaten baduzu, seme, betiko kondenatuko zara infernuko garretan... Halaxe jakin zuen Domingok –sumatu bai bederen–
|
bere
begirada hura –inozentziaren ur garbien gardentasuna zuena– beste begirada bat izango zela aurrerantzean, hagitzez ere arreagoa eta nahasiagoa...
|
|
2011
|
|
|
–Lehen lerroan nengoan ni, eta ongi oroitzen diat maisuaren irri etsia; ongi oroitzen diat, halaber, nola, istant bat geroago, haren esku lotuak dardarka hasi eta bularraren kontra estutu behar izan zituen? baita nola haren begiak, malenkoniaren menera edo, lausotu ziren ere,
|
bere
begirada hartarik erran nahi baligu bezala: beldur naiz, baina neure beldurretik ere maite zaituztet, maite zaituztet?
|
|
2012
|
|
|
Leon berragertzen zen handiago, ederrago, eztiago, lainotsuago, beragandik aldendua zen arren, ez zuen utzia, hura hantxe zegoen, etxeko hormek haren errainua gordetzen zutela zirudien. Emmak ezin zuen apartatu
|
bere
begirada hura ibili izana zen tapiz hartatik, hura eseri izana zen altzari huts haietatik. Ibaia bazihoan betiere, eta astiro bultzatzen zituen bere palasta apalak bazter labainean barrena.
|
|
2013
|
|
|
Restaurant hartan bezala Katiak berehalaxe nabaritu zuen bere buru barruan halako berotasun itzel bat, hain indartsua non begiak ixtera behartuta sentitzen zen. Rasputinen begiak iltzeak bezala finkatzen zitzaizkion Katiari begietan eta indar magnetiko ekidinezin batek eraginda bezala sentitzen zuen ezin zuela
|
bere
begirada haren begietatik kendu. Horrela luze egon ziren, ezin jakin zenbat denbora, Rasputinek nahi izan zuen arte.
|