|
|
Hiriaren eta lusitaniarren kanpamentuaren artean, lusitaniarrak diogu haiek euren buruari artean ematen ez zioten izena den arren, estuario zabala ikusten dugu, hain zabala non, lurretik barna oinez buelta emateko pasatu bailitzateke, ekialdeko adarrean, Rua da Palma hasten den tokitik, eta mendebaleko adarrean, Rua das Pretaseko gainetatik, ibilaldi ez nolanahikoa atzo oraindik mimoz tratatzen zituzten zelaietatik zehar, eta gaur, jangarri den orotik arpilatuta egoteaz landa, zapalduak eta erreak Apokalipsiko zalditeria beren suzko apatxekin bertatik pasatu izan balitz bezala. Mairuak esan zuen portugaldarren kanpamentua mugitzen hasia zela, eta hala zen, baina handik gutxira gelditu egin ziren berriz, On Afonso Henriquesek
|
bere
armada guztia bertan zeukala egin nahi izan baitzion harrera lehorreratu eta hurbiltzen ari zen jende multzo murriztuari, jaun gurutzatuak denen buru, harrera honekin berauek bereziki ohoratuz, are eta gehiago besteek alde egin izanak sutan jarri zuelarik. Odolez eta boterez nagusi den jende honen topaketak eta elkarretaratzeak aski ezagutzen ditugunez, garaia da nor gehiago dagoen jakiteko, zeintzuk diren soldadu hauek, gureak, Carmo eta Trindadearen artean barreiaturik, aginduen zain, zigarro bat erreaz entretenitu ezinik, hor barna daude eseririk edo geldirik, zutik, edo lagun artean, paseoan, olibondoen itzalean, eguraldia ona izan da eta denda gutxi eraiki da, jenderik gehienak izarpean egin du lo, burua ezkutuaren gainean, gauez, denbora laburrez, lurraren beroa sentituz, eta gero haiek bere gorputzez lurra berotuz, batzuen hotza bestearen hotzarekin elkartuko diren egunera arte, eta hau berandu gerta dadila.
|
|
|
Bost ordezkariak dendan sartu zirenean, erregeak, taxu itxiaz, beso boteretsuak bular gainean gurutzaturik, agiraka ekin zien amorruz, Ez dakit honaino ekarri zaituzteten oinak mozteko agindu ote nukeen, edo burua mozteko, burutik aterako baitira, hartarainoko kalipua badaukazue, zeuen ausarkeriazko hitzak, eta bere begi sutuak ordezkaririk altuenarengan jarririk zituen, zeina, honezkero igarriko zen bezala, Mogueime baitzen. Ikuskizun ederra izan zen ikustea, ausaz garai inuzente haietan baizik posible ez zen gauza, Mogueimeren irudia are eta handiago nola bihurtu zen, eta nola etorri zitzaion ahotsa garbi hau esateko, Bere gorentasunak gure oinak eta buruak mozteko agintzen badu,
|
bere
armada guztia izango da oin eta bururik gabe geldituko dena. On Afonso Henriquesek ez zuen entzuten ari zena sinetsi nahi, herri infanteriako soldatapeko batek erreibindikatu nahi izatea bere gremioarentzat aitoren semeen zalditeriari baizik ezin aitor dakizkiokeen merezimenduak, zalditeria baita, zalditeria bai, egiazko armada, morroi jende horrek borroka zelaiko osteak osatzeko edo, gauden kasua bezalakoetan, setioetan inguruko gerria ixteko baizik balio ez duen bitartean.
|