|
2000
|
|
|
Izan ere, Carnap, Vienan egon arren, filosofia analitikoaren lehenengoetako zutabea izan zen61 Heideggerren eta heideggertarren aldetik emandako erantzunak aintzat hartu gabe, Vienako Zirkuluaren partaideek, Neurathek eta Carnapek, batik bat, beren erasoa metafisikoei zuzenduriko galdera probokatzaile batean laburbiltzen zutela esan genezake, alegia: ‘Zer nahi duzue esan horrekin? ’ Esan beharrik ez dago ikuspegi honetatik heideggertarrak ezin duela ez bere terminoen erreferenteak seinalatu ezta
|
bere
adierazpenak egiazta edo errefusa ditzakeen modua zehaztu ere. Reichenbachen hitzetan:
|
|
|
Filosofia ezagutzaren benetako adar moduan onartuz gero, metafisikatik bereizteko modu batean definitu behar dela onartzen dutenen artean, dotorea da metafisikoez poeta baztertuen mota bat bailiran mintzatzea.
|
Bere
adierazpenek hitzez hitzeko inolako esanahirik ez dutenez, ez daude inongo egiatasun edo faltsutasun irizpideren baten menpe, baina, haatik, balio dezakete emozioa esnatzeko edo adierazteko(...). Eta balio gogoangarria izan dezaketela iradokitzen da, inspirazio moralaren bideak bezala, edo baita artelanak bezala ere.
|
|
|
Labur beharrez, munduaren ikusmolde zientifikoak bere burua programa modernista baten parte eta esparru ikusten zuela esan dezakegu; programa modernista aglutinatzailea, ilustrazio sozial eta politikoaren, zientziaren eta teknologiaren zereginean sinesten zuen konstruktibismoarekin bateratu nahi zuena, hain zuzen ere. Tesi honek Neurathek, Hahnek eta Carnapek batera sinaturiko Vienako Zirkuluaren Manifestua ospetsuan aurkitu zuen
|
bere
adierazpen argien eta erradikalena. Ez zieten zuzendu lanbidez filosofoak zirenei, manifestuak garai hartako artistek, poetek edo arkitektoek prestatu eta zabaltzen zituzten paskin edo iragarki polemikoen antza baitzuen.
|
|
2005
|
|
|
Nahiz eta karaktere bat
|
bere
adierazpen guztietan edota baita ere bere ezaugarri guztietan deskribatua izan, benetako indibidualitatea beti geratzen da ezkutuan, adierazezin eta ulergaitz.22
|
|
2006
|
|
|
Ariostok atsegina ematen du.5 Alabaina, ez du atsegina ematen bere fikzioa ikaragarria eta ez probablea delako, ezta estilo serioaren eta komikoaren arteko nahasketa bitxiarengatik ere, edo bere istorioek duten koherentziarik ezarengatik, edo bere narrazioan behin eta berriro izaten diren etenengatik. Aitzitik, liluratzen du
|
bere
adierazpenek dituzten indarrari eta argitasunari esker, bere asmakizunen lastertasunari eta aniztasunari esker eta alaitasuneta maitasun grinen irudi naturalei esker. Nahiz eta haren akatsak atsegina txikiagotzeko gauza diren, ezin dute atsegin hori zeharo desegin.
|
|
2008
|
|
|
Zentzu akzidentalari dagokionez, akzidentea zerbaitetan eman eta
|
bere
adierazpena egiazkoa izan daiteke, baina ez nahitaez, ezta gehienetan ere (V 30, 1025a14). V 7an filosofoak zenbait adibide aurkezten du:
|
|
2014
|
|
|
Komedia musikal horren partiturak ez du interes berezirik, baina kalitatezko lan bat da interes dramatikoa eta koreografikoa duten elementuak batzen jakin duelako eta eszenaratze bete eta original bat duelako. Ez dut uste alferrikakoa denik esatea zineman aurkitu duela
|
bere
adierazpenik onena West Side Story k. Ez al litzateke musikazko komedia, masen teknikak dituzten operaren, zinemaren eta telebistaren aliantza bat, operak zeinak bizirauteko publiko zabal bat behar baitumasarentzako artearen bokazioa berreskuratu eta gaur egunera moldatzeko generoa?
|