|
|
Birgasifikatzailea benetako bolborategia da, zeren ihesaldiak gertatzen badira, egongo diren 150.000 m3 guztiek, gas bihurtu eta airearekin nahastuz gero, su puntu batekin topo egiten badute, su bola erraldoia sortuko baitute (Santurtzin, 1967ko urtarrilaren 17an, gertatu zen butanoaren eztanda
|
baino
askoz era handiagoa).
|
|
|
Bigarren aspektuari dagokionez, Alardearen eguna baino lehenagohasi zen tradizionalisten antolaketa. Indarkeria Irunen
|
baino
askoz era gordinagoanerabili zen hasieratik, Hondarribian, Irunen jazotakoaren berri baitzuten eta, beraz, sorpresa faktorea agortuta zegoen; gainera, emakumearen parte hartzearen aldekopertsona gehienak identifikatuta zeuden Hondarribia bezalako herri txiki batean.Alardearen ostean antolaketa horretan sakondu zen.
|
|
|
baina orduan gertatu zen gertatzekoa, aurrez aurre oinezko bat baitzetorren, beltzez jantzitako atso ipurterre bat, eszena ikusi orduko oihu egin zuena: . Helena!?; eta Helena hain urduri jarri zen, non oreka galdu baitzuen berriro, aurrekoan
|
baino
askoz era traketsagoan: alferrikakoak gertatu zitzaizkion nire babesak, azkenean hirurok, bera eta ni?
|
|
|
Hala, bada, konturatzerako, hantxe geunden biok bidean, lehenengo saioari ekiteko prest; bizikletak, baina, barra garaia zuen, eta hantxe izan ziren komediak, Helenak gona pixka bat altxatu behar izan zuenean, hanka barraren gainetik pasatu eta ipurdia aulkitxoan jartzeko... neronek nola edo hala lagunduta, jakina; operazio edo maniobra hartan, azpiko galtzak motz samarrak zituelako edo, belaunak ikusi nizkion Helenari halako batean, handik gora bost bat zentimetro ere bai; begiak itxi nahi izan nituen, baina egoera hartan ezin, Helenak goitik behera egin baitzezakeen, oreka galduz gero, eta hura okerrago izan zitekeen; lortu zuen, hala ere, Helenak bizikleta gainean jartzea, neska arin bezain airosak beste bat ematen zuen arren, askoz ere arruntagoa, beldurrak eta segurtasun ezak haren giharrak zurrunduta; gero, aurrera egin genuen bost metro, hamar metro, Helenak oreka galdu eta hanka lurrera bota behar izan zuen arte, mugimendu hartan nik babesten nuela; berriro ekin genion, eta berriro abiatu ginen, bost metro, hamar, hamabost... baina orduan gertatu zen gertatzekoa, aurrez aurre oinezko bat baitzetorren, beltzez jantzitako atso ipurterre bat, eszena ikusi orduko oihu egin zuena: " Helena!"; eta Helena hain urduri jarri zen, non oreka galdu baitzuen berriro, aurrekoan
|
baino
askoz era traketsagoan: alferrikakoak gertatu zitzaizkion nire babesak, azkenean hirurok —bera eta ni... eta bizikleta— lurrean bukatu baikenuen;" Hara!" esan zuen atsoak; baina konturatu zenean ez genuela ezer —nik harramazka batzuk nituen ukondoan eta besaurrean, etxean ongi gordetzen saiatu nintzenak, eta Helenak belaunean kolpea besterik ez—, esan zuen:
|