|
2015
|
|
|
Neba hau Antonio Ahumada zela uste da. Hala dio F. Riberak Vida de la Madre Teresa liburuan (Salamanca 1590, 59 or.). Antoniok San Tomas komentuko domingotarretan eskatu zuen abitua,
|
baina
une hartan ez zuten onartu. Geroago Jeronimo dohatsuaren Ordenan sartu zen, baina gaixotasunak jota ezin izan zuen aurrera egin.
|
|
|
Bete betekoa da konparazio hau. Estasi honetan egon aurretik, arimak uste du kontuz ari dela Jainkoa ez iraintzeko eta bere indarren arabera ahal duena egiten duela; baina hona iristean, begiak irekiarazten dizkion zuzentasun eguzkiak ematen dio eta hainbeste samar ikusten ditu, non berriro itxi nahi bailituzke; izan ere, oraindik ez da arrano beltz honen alaba bete betekoa, eguzki honi aurrez aurre begiratzeko gai dena;
|
baina
une laburrean irekita izanda ere, lohi ikusten du bere burua. Bertso honetaz gogoratzen da orduan:
|
|
|
ordu erdi egoten denean, asko da; ni, uste dudanez, ez naiz egon sekula horrenbeste denbora. Egia da ez dela ongi antzematen denbora hori, ez baita sentitzen;
|
baina
une berean tarte txikia dela diot ahalmenen bat berera etorri gabe egoten denekoa. Borondatea da bere hartan irauten duena, baina gainerako bi ahalmenak laster hasten dira gogait eragiten.
|
|
|
Autobiografiari ekiten dio berriro 23 kapituluan.
|
Baina
une horretan, barruan, sakon sakonean kokatzen du bere kontaera: ezohiko gertakariz josia agertzen den bizitza mistikoan (23).
|
|
|
8 Abuztuan joan ginen, eta ahalik eta presarik handienaz ere, gauzak Done Mikel egunera arte luzatu ziren, han orduan alokatzen baitira etxeak, eta oraindik ez zegoen amaiturik, ezta gutxiagorik ere;
|
baina
une hartan geunden etxea beste urtebeterako alokatu ez genuenez gero, beste egoiliar bat zuen; presa handia ematen zigun honek. Eliza igeltsuztatzea ia amaiturik zen.
|
|
|
11 Jaun bat zegoen hurbileko gaztelu batetik guri begira, eta errukia harturik, laguntzera bidali zuen pertsona bat,
|
baina
une hartan ontzia ez zegoen soka lodirik gabe eta hari tiraka ari ziren gure anaiak, beren indar guztiak hartan jarriz; baina uraren indarrak eraman egiten zituen, eta bat edo beste lurrera erori ziren. Benetan barrua ukitu zidan ontzizainaren semeak eta ez zait sekula ahaztuko:
|
|
|
1 Oi, nork aditzera eman diezaiokeen ongi jaun horri, zein bare eta baketsu dagoen nire arima! Izan ere, hain ziurtasun handia izanik Jainkoaz gozatuko duela, uste du arimak gozatzen duela, dagoeneko jabetza eman baitio, gozatzea eman ez arren; norbaitek beste bati errenta handi bat eman balio bezala da, eskritura oso seguruekin epe batera hartaz goza dezan eta fruituak eramango balitu bezala;
|
baina
une hartara arte ez du gozatzen, errenta honetaz gozatuko duela-eta dagoeneko eman dioten jabetzaz izan ezik. Eta geratzen zaion esker onarekin, ez luke nahi hartaz gozatzerik ere, ez duela merezi uste duelako; zerbitzatzea nahi luke, sufrikario handiekin bada ere, eta batzuetan hemendik munduaren amaiera arte ere gutxi izango litzatekeela dirudi jabetza hau eman dionaren zerbitzuan emateko.
|
|
|
Barka diezadala zure Semeak, inork ez baitit bidegabekeriarik egin, eta, beraz, ez dut zure izenean barkatu beharrik izan, nire barkatzeko gogoa, Jauna, kontuan hartzen ez baduzu behintzat; izan ere, uste dut edozein gauza barkatuko nukeela nik Zuk niri barka diezadazun, edota baldintzarik gabe zure borondatea betetzearren. Baina ez dakit zer egingo nukeen, ordua etorrita, errurik gabe kondenatuko banindute;
|
baina
une honetan hain errudun ikusten dut neure burua zure begietan, non guztiak labur geratzen baitira; ni nolakoa naizen, Zuk dakizun bezala, ez dakitenek, irain egiten didatela usteko dute. –Pasarte eder hau bigarren idazketatik kentzea zentsoreetako batengatik gertatu zen, Escorialeko eskuizkribuan osorik ezabatu eta ertzean hau idatzi baitzuen:
|